Gezegende Feestdagen

Lieve, meelevende en meehelpende VRIENDEN!!

Froukje en ik zijn eergisteren terug gekomen van een bezoek aan onze dochter met haar gezin in Santa Cruz in Bolivia. Toen ik zo uit het vliegtuigraampje naar beneden keek, dacht ik eraan, dat er nog zo ontzettend veel dorpen in Zuid-Amerika zijn, die nog bereikt moeten worden met het Evangelie. Dat lijkt voor heel veel mensen in Europa een vreemd, omdat Zuid-Amerika toch “sinds Columbus met het Christendom werd bereikt...” Helaas is dat “christendom” een mengsel van heidense gebruiken, waar christelijke namen aan gegeven werden. En hoewel het Bijbelse geloof hier sterk groeit, moet er nog ontzettend veel gedaan worden. En voordat “het woord weer vlees geworden is”, zullen er weer diverse kerstvieringen gepasseerd zijn...

Omdat we nog enkele vlieguren voor de boeg hadden, gingen m´n gedachten onwillekeurig terug naar de dagen dat we dit jaar bij de mensen zelf in de dorpen konden zijn: de huwelijksconferenties, de Bijbelstudies met de voorgangers (dit jaar voor het eerst in Cajamarca-stad!) en niet te vergeten de lessen die Judith en Wilfredo gaven aan de jeugdleiders: de toekomstige leiders van de dorpen. En dat alles zou nooit mogelijk geweest zijn, als we jullie niet hadden. En dan denk ik niet alleen aan de gezamenlijke gemeenten, die met gebed en gaven dit werk mogelijk gemaakt hebben, maar ook aan u/jou die dit heeft laten merken d.m.v. een brief of mail, dat er meegeleefd wordt. Het is echt onmogelijk om op papier tot uitdrukking te brengen, wat dat voor ons betekent: dat we ons geen zorgen hoeven te maken, om de plannen te kunnen verwezenlijken met al die mensen, die anders nooit samen, als kerk en gezin, in staat zouden zijn, om bijvoorbeeld Kerst te vieren. En kerst brengt weer tot uitdrukking dat GOD alles in Jezus gegeven heeft, om zeker te kunnen zijn dat Hij onze zonden wil vergeven.

In deze weken las ik in m´n stille tijd de brief aan de Hebreeën. Enorm boeiend! Ik heb dan de neiging om, als ik die uitgelezen heb, weer van-voren-af-aan te beginnen en te mediteren over alles wat de Heilige Geest ons duidelijk wil maken. Ik zou haast willen zeggen, wat in 11:32 geschreven staat: “de tijd zou mij ontbreken, als ik ging verhalen van...” Daar wordt zo schitterend uitgelegd, dat dwars door de geschiedenis heen, God laat zien, dat we niet zonder elkaar kunnen. Toen niet, en ook nú niet!! We hebben elkaar zó nodig om samen “het beloofde te verkrijgen”(11:39). En dat verklaart ons ook, dat we met volharding de wedstrijd moeten lopen en alles wat ons daarin belemmert, moeten “afwerpen”. Dat is OVERAL ter wereld gelijk, in alle tijden en culturen. Daarin staan we in “het werk” zij-aan-zij.

Lieve medewerkers: nogmaals heel hartelijk dank voor de betrokkenheid. En we zien uit naar datgene wat God ons te doen geeft in het komende jaar. Laten we standvastig blijven “als ziende de Onzienlijke” (Hebr. 11:27) of zoals de Willibrordvertaling het zegt: “De onzichtbare Koning had hij (en wij) a.h.w. voortdurend voor ogen.”

Nogmaals: we wensen jullie allen Gods vrede toe, dwars door alles heen.

Namens Froukje, Judith en Wilfredo: Gods Vrede!

Gezegende Feestdagen


Ger en Froukje

Voorbereiden op de regentijd

Leidersconferentie

Het vorige verslag eindigden we met de mededeling, dat we nog één Leidersconferentie zouden verzorgen, voordat de regentijd zou beginnen. Helaas konden Froukje en ik die niet helemaal bijwonen, want halverwege moesten we om verdrietige familieomstandigheden naar Nederland. Ik kon nog “net” wat studies met de voorgangers doen, maar de tweede dag van de conferentie vertrokken we per vliegtuig naar Lima en daarna naar Nederland. Judith en Wilfredo hebben de dagen, dat we er niet waren, geleid en hebben dat voortreffelijk gedaan. Er worden dan thema´s behandeld en bestudeerd als Hermeneutiek, hoe een preek voor te bereiden en te brengen, psychologie en pastoraat, je bediening vinden, enz. Deze thema´s worden eerst in theorie voorgelegd, waarna de voorgangers in workshops zelf praktische vraagstukken moeten oplossen en de oplossing aan de anderen voorleggen.



6.30am Op het vliegveld uitzwaaien



Het afscheid van onze mensen was best ontroerend: alle voorgangers waren naar het vliegveld gekomen om ons uit te zwaaien. Het was heel indrukwekkend om al die mannen met hun typisch Cajamarcaanse hoeden op het vliegveld te zien staan. Voor de meesten was het de eerste keer, dat ze van zo-dicht-bij een vliegtuig zagen. Ze wilden op de foto, want “anders zouden hun (klein-)kinderen het niet geloven dat ze zo dicht bij een echt vliegtuig gestaan hadden”. Vanuit Lima hebben we nog via de luidspreker van een mobiele telefoon ze mogen toespreken en afscheid genomen. Toen we dat deden, ging er een gejuich op: heel ontroerend. Hetzelfde gebeurde toen we vanuit Nederland de jeugdleiders telefonisch mochten groeten. We voelen ons dan zó verbonden en toch weer te ver weg. Daarom is het weerzien altijd weer een feest.

Froukje en ik zijn nog geen maand in Nederland geweest, maar hebben van de gelegenheid gebruik gemaakt om wat familie en gemeentes te bezoeken, zo ver het mogelijk was. Verder hebben we met het “Perú-comité” een heel goede vergadering gehad waar diepgaand over de toekomst van het werk in Peru is gebrainstormd. Wat is het geweldig om je gedragen te weten door gemeentes/broeders en zusters die dezelfde passie hebben: dat is echt een enorm voorrecht! Nadat wij uit Cajamarca weggegaan waren hebben Judith en Wilfredo de conferentie verder geleid. Ze worden daarin helemaal door de Gemeenteleiders geaccepteerd en gewaardeerd. Ook dat is een enorme geruststelling. Het werk dat in 2001 door ons is opgepakt, gaat door! Het is niet afhankelijk van Froukje en mij: wat Hij begonnen is zal Hij ook tot een goed einde brengen.

In oktober hebben Judith en Wilfredo voor de tweede keer een paar dagen training gegeven aan de jeugdleiders van 5 dorpen. Ze kwamen met 13 jongelui, om te leren hoe je een boeiend programma kunt geven aan jongelui van 13-20 jaar. Maar dat kunnen ze beter zelf vertellen.

Jeugdleidersconferentie, Judith schrijft:



Groep Jeugdleiders met Wilfredo (rechtsonder)



Dit jaar zijn Wilfredo en ik voor het eerst in de geschiedenis van “onze” kerkjes, begonnen met gericht tiener- en jeugdwerk op te zetten. Als vruchten van het zondagschoolwerk sinds 2001, zien we nu de kerkjes zelf vragen om werkmateriaal voor hun jongeren. Er werd met de kinderen en met de oudere leiders gewerkt, maar de jeugd viel er vaak buiten, dus zijn we hard gaan zoeken naar materiaal dat geschikt is voor het binnenland: wat betreft thema’s maar vooral ook het nodige materiaal voor de lessen wat je daar vaak niet kunt vinden. Zo hebben ze bijvoorbeeld meestal niet de mogelijkheid om kopietjes te maken of gekleurd papier te kopen en dat geeft toch vaak wel meer mogelijkheden.



Het eerste seminar kwamen de jeugdleiders van 4 dorpen: Oxamarca, Sucre, Malat en Porvenir. Later kwam ook Tupac Amaru om het werk te beginnen. Deze tweede seminar kwam La Quinua erbij en zo zijn er dus 6 dorpen waar de jeugd nu regelmatig bij elkaar komt. We hebben ook al een aanvraag voor Piobamba, dus hopen we het werk met de jeugd komend jaar meer uit te breiden. Het is belangrijk om de jongeren een alternatief aan te bieden dat gericht is op hen; dat op hun niveau ligt en waar ze thema’s kunnen bespreken in een gezonde omgeving. Er kan veel verschil zijn in cultuur en gewoontes in de wereld, maar de vraagstukken van de jongeren zijn toch vaak vergelijkbaar: wie ben ik, wat is belangrijk in het leven, waar sta ik in relatie tot mijn omgeving/ maatschappij, met wie ga ik trouwen? Veel van de jongeren en ook van de leiders, zijn zelf nog heel erg jong. Van een bepaalde jeugdgroep waren er 3 jongens van rond de 14 jaar gekomen. Zij zullen nu, samen met hun leeftijdgenoten in hun dorp, de lessen die ze geleerd hebben, toepassen.



Voorbeeldles door Judith



Naast lessen over hoe-het-materiaal-te-gebruiken en de groep actief mee te laten doen, willen we de jeugdleiders ook bemoedigen en toerusten, waar tijd voor wordt genomen in dit soort weekenden. Het thema van het afgelopen jaar is geweest: Terugkeren Nimmer, Opgeven Nooit! Tijdens het laatste seminar kwam heel sterk een nieuw thema naar voren en we denken dat we daar aankomend jaar mee zullen werken: DURF ANDERS TE ZIJN! Deze jongeren zijn anders dan stads-jongeren en worden slecht behandeld als “boerenzonen”; dan worden ze ook in hun dorpen vaak raar aangekeken, omdat ze niet meedoen met de drinkpartijen en zich bezatten; maar we willen ze leren dat ze anders mogen zijn, dat het anders-zijn ze speciaal en waardevol maakt voor het specifieke werk dat God voor hen in hun eigen dorp in petto heeft!

Evaluatievergadering, Ger schrijft:



Zoa1s gebruikelijk houden we aan het eind van het seizoen een evaluatievergadering met alle gemeenteleiders van de 18 kerkjes . Dit vindt plaats voordat de regentijd begint. Vaak vallen er tijdens de regens modderlawines naar beneden, die het verkeer onmogelijk maken, waardoor we na deze leidersconferentie niet meer naar de kleine dorpjes in het binnenland kunnen reizen. Die vergadering hebben we 21 okt. gehad. Ik zelf zag enigszins tegen die vergadering op, omdat één kerk de laatste maanden behoorlijk dwars lag. Men deed praktisch aan geen enkele activiteit meer mee, terwijl men wel van de “zegeningen” wilde profiteren zoals kleine ontwikkelingsprojecten. We hebben er veel voor gebeden en óók overlegd met onze rondreizende (4) oudsten, die hier “presbiters” genoemd worden. Er waren een paar goede gesprekken en er zijn afspraken gemaakt voor komend jaar. De voorganger van Sucre en de presbiters zullen de vinger aan de pols houden. We zijn heel gelukkig dat tot nu toe alles goed verlopen is, maar toch vragen we je gebed, dat deze mensen zich nauwer zullen aansluiten bij de andere kerken in de campo en leren wat dienstbaarheid naar de naaste inhoudt.



Vergadering met de presbyters en voorgangers van Sucre en Oxamarca



In de regentijd

Het komende weekend ben ik in Cajamarca-stad uitgenodigd om een evangelisatiecampange te leiden in de Presbyteriaanse kerk. We hebben daar heel goede contacten mee, maar helaas komen er bijna geen jonge mensen. Hopelijk bid je (dit keer dus, met terugwerkende kracht) mee dat daar verandering in zal komen. Al vaker werd ik uitgenodigd en sommige jongeren komen dan luisteren. Dat geeft de burger moed.

Dat we nu de regentijd ingaan, betekent niet dat we de deur niet meer uitkunnen: zo heb ik laatst met 3 actieve leden van onze jeugdgroep uit Cajamarca, enkele dorpen bezocht en in 2 scholen films kunnen vertonen. De dorpen zijn nog niet op het elektriciteitsnet aangesloten en dat betekent dat er een enorme belangstelling is voor films. We vertoonden de “Jezus-film voor jongeren”. Niet alleen de jongeren, maar óók de onderwijzers toonden enorm veel belangstelling en drongen erop aan om vooral gauw weer terug te komen! Na afloop kreeg elke leerling een exemplaar van het stripboek “Hij leefde onder ons” mee, en de onderwijzers een Nieuw Testament. We hadden niet genoeg stripboeken mee naar binnen genomen, en toen we weg wilden rijden, werden we omringd door een grote groep leerlingen die nog geen boekje gekregen hadden en er toch ook dolgraag één wilden hebben. Bid voor hen, dat ze tijdens het lezen, door Gods Geest overtuigd worden en voor Jezus zullen kiezen.

Toen we naar huis reden, leek het erop, dat de regentijd ondertussen was aangebroken: we glibberden van het ene bergstroompje via het andere naar beneden. Maar op dit moment is het al weer zeker 2 weken droog, terwijl onze broeders in de campo bidden om regen.

Binnenkort zullen we een paar weken in Bolivia doorbrengen, waar onze dochter Sanne met man en kinderen woont en werkt. Blijf tijdens dit alles voor ons bidden: we kunnen geen enkel moment zonder.

Zelf leren denken en onderzoeken

Eind Juli vierden we de tweede Leidersconferentie. Deze keer waren er 29 broeders die tijdens de nationale feestdagen naar Cajamarca waren gekomen. De vorige keer waren er 34 leiders en 3 ‘vrije studenten’. Zich vrij maken voor Bijbelstudie en onderwijs, terwijl er veel te doen is op het land, blijkt steeds weer een beslissing te vragen. De cultuur is hier niet een cultuur van planning en al helemaal niet van visie op de lange duur. Daarom besteden we veel tijd aan het motiveren van de broeders en proberen hen duidelijk te maken, dat de deelname aan de conferenties een investering in hun Gemeente is. Het is de bedoeling dat ze de lessen die ze krijgen, doorgeven aan hun Gemeente en niet dat ze het alleen voor persoonlijke toerusting houden. Om diezelfde reden geven we ze van ieder thema geschreven en praktisch materiaal mee naar huis.

Het was een prachtig programma met zeer nuttige lessen. Het eerste onderwerp was “Pastorale Zorg”. Dat is iets wat nauwelijks aanwezig is in de kleine kerkjes in het binnenland. Godofredo, de voorganger van de kerk waar wij lid van zijn, heeft op dit gebied een ruime ervaring. Hij begon met de opmerking dat discipline/tucht meestal veel wordt toegepast, maar dat de bedoeling daarvan: “herstel”, nauwelijks plaatsvindt. Iedereen weet wat niet goed is, maar hoe dat weer in orde moet komen is een hoofdstuk apart. Hij sprak over pastorale huisbezoeken, de noodzaak ervan, fouten die we moeten voorkomen en praktische tips voor conflictbeheersing. Het was een heel bruikbare les en we hopen dat de broeders er hun voordeel mee kunnen doen.

In de kerkjes worden soms 4-5 diensten per week gehouden. Alle diensten lijken op elkaar, er wordt gezongen en vaak geïmproviseerd gepreekt, waarna iedereen weer naar huis gaat en leeft zoals hij denkt dat goed is. Onderwijs is/was nauwelijks aanwezig. Daarom zijn de conferenties zo belangrijk, er worden onderwerpen behandeld, die de mensen zelf hebben aangedragen. Ger heeft onderwerpen als de prosperity-leer behandeld, maar ook de doop in de Heilige Geest en het functioneren van de gaven. Er is op dat gebied heel veel wildgroei met excessen. Ons verlangen is dat de kerkjes in het binnenland gezonde gemeentes worden, die invloed hebben in hun omgeving. Door de kleinschaligheid van het dorp, kan de kerk een belangrijke rol spelen in de ontwikkeling van de gemeenschap. Er is veel vervuiling in de beleving van de kerk door gewoontes die als doctrines worden opgelegd. De buitenkant is dan belangrijker dan de binnenkant: het hart.

Doordat de mannenbroeders opdrachten kregen, die ze in groepjes zelf moesten uitwerken, hadden we de studieboeken zoals concordantie, Bijbelse encyclopedie, Bijbels woordenboek en commentaren van Ger’s bibliotheek ter beschikking gesteld. Het was prachtig om te zien met hoeveel ijver de mannen thema’s opzochten en vragen uitwerkten. Doordat ze merkten dat Bijbelstudie leuk en interessant wordt als je hulpmaterialen hebt, zijn er nu verschillende kerkjes die een aanvraag willen doen voor hulp bij de aanschaf van een bibliotheek in de kerk.

We hebben sinds een paar jaar een verdubbelingfonds opgezet: d.w.z. dat de mensen zelf bepalen wat zij zinnig vinden om aan te schaffen voor hun kerk, zij sparen een bepaald bedrag en wij leggen hetzelfde bedrag bij. Zo heeft Malat intussen een generator voor elektriciteit aangeschaft en dit jaar kochten ze hun beamer met geluidsinstallatie om films in het dorp te vertonen. Anderen hebben muziekinstrumenten gekocht, anderen hebben de vloer van hun gebouw aangelegd. Het motiveert de mensen om hun best te doen, om met activiteiten geld bijeen te brengen, maar vooral om dromen te hebben die werkelijkheid gemaakt kunnen worden. Een bibliotheek in de kerk is nu voor verschillenden een mogelijkheid en een wens geworden, omdat ze merken dat het hen helpt om de Bijbel beter te begrijpen en teksten niet uit hun verband te halen.

Ze leren zelf nadenken en dat is iets wat hier zelfs op school niet erg wordt gestimuleerd. (Blinde) gehoorzaamheid is hier de grootste deugd. Je hoeft dan alleen maar te doen wat iemand anders zegt. Het geeft je een goed gevoel, want niemand kan je ter verantwoording roepen, en je kunt niets fout doen. Om zoiets te doorbreken is het werk van de Heilige Geest nodig en we zien langzamerhand sommige mensen wakker worden en hun eigen toekomst in handen nemen. Daar willen graag bij ondersteunen.

We hadden bezoek van een jong echtpaar uit Nederland, dat op zoek is naar Gods weg met hen, eventueel in Perú. Ze mochten erbij zijn en konden proeven wat het belang is van buitenlandse bijdrage in de ontwikkeling van het kerkelijk leven. Evangelisatie kunnen de Peruanen heel goed zelf doen, maar discipelschapstraining is toch nog een gebied waar hulp van buitenaf bij nodig is, vooral in samenhang met praktische, sociale en financiële ondersteuning.

De week na de conferentie ben ik, Froukje, druk geweest met 4 kinderen van het Lilianefonds. Een jongetje, Damian van 6 jaar, moet naar Lima gestuurd worden om te worden geopereerd. Daarvoor zijn er allerlei formaliteiten (overdrachtpapieren) nodig en dat vraagt enorm veel tijd en inspanning. Je krijgt geen lijst met welke formulieren nodig zijn, maar gaandeweg worden er steeds weer andere formulieren bij gevraagd. We beginnen met goede moed en hopen dan dat het niet te lang zal duren. Ongeveer 2 weken later kan Damian naar Lima reizen met zijn vader om een consult te krijgen voor de operatie in het Kinderziekenhuis van Lima. Daarnaast moest naar een oogarts met 2 jongens en naar de neuroloog met een andere. Veel tijd gaat ook zitten in het uitleggen aan de ouders wat er met hun kind aan de hand is en overleggen hoe de behandeling zal zijn. Als de ouders geen onderdak hebben bij een familielid in Cajamarca, mogen ze in onze kerk logeren, waar een ruimte is met stapelbedden voor de mensen uit de “campo” die onderdak nodig hebben. We zijn daar heel blij mee, want het geeft de mensen veel spanning om in de stad hun weg te zoeken naar ziekenhuizen, apotheken en laboratorio. Ook hier in de stad, zelfs in de publieke instellingen, worden de mensen uit het binnenland vaak niet goed behandeld.

Ons werk is integraal, niet alleen het geestelijke is belangrijk, maar ook het praktisch uitdragen van het evangelie en daar hoort gezondheidszorg ook bij. Met ieder kind en zijn ouder bidden we voordat ze weer weggaan, ook als ze geen christen zijn, want de hulp is voor iedereen, niet alleen voor de mensen die bij een kerk horen. Je merkt dat de mensen het waarderen. In Lima kan ik met de hulp van twee katholieke nonnen rekenen, die de weg weten in de ziekenhuizen aldaar. De mensen, die ik naar Lima moet sturen, worden door hen opgevangen en begeleid in hun weg naar de specialisten. Ook met hen kunnen we onze zorgen voor de patientjes uitwisselen en elkaar bemoedigen met gebed.

Deze maand gaan we naar Malat, waar Wilfredo en Judith het volgende Jeugdweekend zullen leiden. Het is een groep jongeren die nog niet zo lang bij elkaar komt, maar we hopen ze hiermee te versterken en ook de jongeren van andere dorpjes aan te moedigen zelf een jeugdgroep op te zetten. Dit doen Wilfredo en Judith vooral door op hen gericht materiaal te zoeken en een aantrekkelijk alternatief te bieden aan alsmaar dezelfde soort bijeenkomsten met de ouderen.

Huwelijksconferentie in Oxamarca

Er is hier veel gaande in deze “droge tijd” van het jaar. We moeten de activiteiten van het binnenland vooral in deze tijd plannen, omdat de wegen in de regentijd, oktober tot maart, onbegaanbaar worden. Nadat we net de leidersconferentie in Cajamarca afgesloten hadden, zijn we, na de nodige voorbereidingen, nog geen twee weken daarop met Godo en z´n vrouw Teresa naar Oxamarca vertrokken, om samen een echtparenconferentie (of: huwelijksconferentie) te leiden. We hadden daar al eerder een huwelijksconferentie gehouden, en toen kwamen er zoveel echtparen op af, dat we nu vooraf al bekend gemaakt hadden, dat we niet meer dan 40 echtparen zouden kunnen inschrijven, om veel intenser aandacht te kunnen schenken aan de mensen.

Zo startten we uiteindelijk met 39 echtparen (78 deelnemers), waarvan er slechts 9 christenen waren. De studies die Godo voor de echtparen had voorbereid, waren heel open en zonder er doekjes om te winden. Iets wat vooral in de bergdorpen, maar ook in de stad, totaal niet voorkomt. Over “zulke dingen praat je niet”. Ik stel me zo voor, dat dit in Nederland het geval was in de jaren ´20 van de vorige eeuw. Een voorbeeld: iets wat je nauwelijks zult zien, is dat echtparen hand-in-hand lopen. Maar daar komt, dank zij de conferenties verandering in: vanaf het moment dat de lessen beginnen, is het “verplicht” hand-in-hand te lopen! In het begin is dat voor de meesten nog heel vreemd, maar een poosje daarna, genieten ze er zichtbaar van!

Tijdens de avonduren werden er films vertoond:

De eerste film liet het gevaar van alcohol/drank zien: de destructieve werking op het gezins- en huwelijksleven en het herstel daarvan, als mensen van verslaving bevrijd worden. Het was het waargebeurde verhaal van twee alcoholisten, waarvan de ene wel hersteld werd en de andere weigerde vergeving en herstel te ontvangen. Het is hier zo´n enorm bekend gegeven in Peru, dat iedereen het begreep. De tweede avond vertoonden we de ook in Nederland bekende film: “Fireproof” (vuurbestendig). De stoere brandweerman Caleb Holt heeft tijdens zijn werk één motto: laat nooit je partner in de steek. In zijn thuissituatie is dit echter een ander verhaal. Zijn huwelijk met zijn vrouw Catherine is nagenoeg op de klippen gelopen. Wanneer ze een scheiding willen aanvragen, grijpt Calebs vader in. Hij vraagt aan zijn zoon om mee te doen met het experiment 'The Love Dare', waarin Caleb 40 dagen zich inzet om de liefde van zijn vrouw terug te winnen.

Verschillende echtparen reageerden op de uitnodiging om van-nu-af-aan met Jezus en Zijn Woord verder te gaan, elkaar te vergeven en hun huwelijk een nieuwe start te geven. Op de foto´s zie je een aantal, dat op die uitdaging “Ja” gezegd hebben. Er kwamen jonge echtparen tot bekering en we vragen jullie gebed voor hen, dat ze ook de verandering in hun huwelijk en gezin zullen proeven en de diensten in de Gemeente van Oxamarca zullen gaan bijwonen. Bid ook voor Gilmer, de voorganger van de Gemeente; hij heeft eigenlijk geen sterke pastorale bediening, maar is organisatorisch en sociaal enorm begaafd. Beide bedieningen zijn nodig en daarvoor bidden we al geruime tijd.

Tot slot vragen we vast je gebed voor het geplande jeugdweekend in Sucre, waar Wilfredo en Judith verantwoordelijk voor zijn. Dat hopen we te realiseren op 2, 3 en 4 Juli.

Heel hartelijk dank voor je geestelijk mee-strijden. We zijn ons steeds meer bewust, dat we dit alles nooit zonder jullie gebeden zouden kunnen realiseren. Dus: nogmaals heel hartelijk dank voor jullie aandeel in dit hele proces.

Luister ook naar de gebedstelefoon, waar ik elke 2 weken nieuwe gebedspunten inspreek. Het nummer is: (in Nederland) 040 2424466.

Gegroet uit Cajamarca, ook namens Wilfredo en Judith:

Ger en Froukje

Eerste Leidersconferentie in Cajamarca

Op het moment dat ik verslag uitbreng over de driedaagse conferentie van voorgangers/oudsten uit de bergdorpen, hebben we die net een paar dagen geleden afgesloten. Zoals je weet, was dit de eerste keer dat we de lessen en Bijbelstudies in Cajamarca-stad gaven. Dit jaar hopen we dat nog 2x te doen. Dat betekent dus dat we, zoals tot nu toe gebruikelijk, niet afreizen naar de dorpen, maar we ontvangen nu de voorgaande broeders bij ons thuis- nou ja: “thuis” wil niet zeggen in ons huis, maar in de stad waar we wonen n in de kerk waar we bij aangesloten zijn.

Het was best spannend: zullen ze komen of...? Je zult je je misschien afvragen: “Waarom dit risico nemen?” De reden is de volgende: Als we de lessen in de dorpen geven, dan is het werk van de mensen op het land of met het vee, soms letterlijk naast de kerk. Dus is de verleiding heel groot om even de kerk uit te lopen, om te kijken of alles nog goed verloopt. En als dat niet het geval is, dan blijven de mensen zelfs urenlang weg of komen helemaal niet meer terug tot de volgende morgen! Verder loopt daar de talrijke kinderschare in-en-uit en is het soms niet mogelijk om boven de (meestal toch wel vrolijke) herrie uit te komen met natuurlijk stemvolume. Vandaar dat we de keuze maakten om nu de studies te geven in Cajamarca-stad. We verwachtten zo´n 40 voorgangers, en er kwamen er 37. We mochten die dagen het kerkgebouw in Cajamarca gebruiken. Daar konden de mannen-broeders ´s nachts ook slapen en, omdat er ook een keuken is, hoefde niemand tijdens de conferentie ergens anders heen. Kortom: het was echt een succes en iedereen was erg enthousiast!

De activiteiten startten op maandagavond met een film: “Behind the Sun”. Vooral ook om het blikveld te verruimen van mensen die geen idee hebben, van wat er aan de andere kant van de wereld gebeurt en vooral ook om te leren bidden voor Christenen die geen mogelijkheid hebben om vrij hun geloof te beleven en te belijden. Judith gaf vooraf uitleg over wát de “Islam” inhoudt en wat de consequenties zijn voor Christenen die in een Moslimland leven.

De 2 dagen daarna, waren echte studiedagen met onderwerpen als: “Volwassenheid en Leiderschap”. Deze studie werd door Gilmer gegeven, de voorganger uit Oxamarca. Hij is één van de mensen waar we in 2001 het werk in het binnenland mee zijn begonnen. Hij is een geweldige collega en arbeider. Niet direct een pastor (“herder”), maar wel een goede leraar, die anderen weet te motiveren en te inspireren. “Hoe vorm je toekomstige leiders”, was de volgende studie, die ikzelf voor m´n rekening nam. Meestal willen “onze” mensen daar niet aan denken, maar er zal toch een tijd komen dat zijzelf alles moeten doen, zonder onze directe hulp. En ook dat zijzelf nieuwe leiders moeten aanstellen, die door hen zijn opgeleid. Zijzelf willen daar liever niet over praten en worden zelfs emotioneel als we voorzichtig proberen uit te leggen, dat er misschien een moment komt dat we hier niet meer zijn...Voor Froukje en mij zijn dat ook geen vrolijke onderwerpen, maar het is de realiteit.

Wie ons daar geweldig goed bij helpt is onze dochter Judith. Meestal geven zij en haar man Wilfredo lessen aan jonge mensen, vooral jeugdleiders, en dat doen ze echt “fenomenaal” met, ik hoop dat het óók zo in het Nederlands heet: “Dynamische Activiteiten” (praktische workshops en actieve spelletjes). De groep wordt daarbij opgedeeld in een aantal kleine groepjes van 4-8 personen, die bepaalde problemen moeten oplossen en dat doen ze zó verschrikkelijk goed; het helpt hen vraagstukken op te lossen vanuit hun eigen context en belevingswereld, met de middelen die zij voorhanden hebben. Echt fantastisch!! Het is mooi om te zien hoe hard de kerkleiders met bepaalde thema´s aan de slag gaan, om het vervolgens aan de rest van de groep voor te leggen en zo samen nog meer te leren.

Die dag werd ook weer afgesloten met een film over de gevaren van alcoholisme -- één van de grootste gevaren in de dorpen, maar ook hier in de stad.

De tweede dag, gaf de voorganger van onze kerk in Cajamarca-stad een uitstekende studie met als thema: “Geloof, Gewoonten en Wetticisme “. Het wetticisme is een grote vijand van blijdschap en vrede; en niet alleen in de bergdorpen. Het staat voor starheid, dorheid en bureaucratie in het geloof. Voor regelzucht, te veel hang naar tradities, et cetera. Dan worden zaken als “welke kleding je draagt” belangrijker dan je persoonlijke relatie met God. Het vormt een continue bedreiging van de vrede met- en ín- God.

Wilfredo gaf daarna een studie over “Sektes en de Bijbelse fundamenten”. In de dorpen waar we werken, vormen vooral de uit Brazilië geïmporteerde “Welvaarts-sekten” een voortdurende bedreiging. Hun leringen zijn geworteld in hebzucht, overgoten met uit hun verband gerukte Bijbelteksten. En dat maakt ´t zo gevaarlijk! Er zijn al heel veel kerkjes in de campo uit elkaar gegaan, juist daardoor. Ook deze dag werden door Judith op-de-praktijk-gerichte opdrachten gegeven, om die in kleine groepjes uit te werken en daarna aan de rest te tonen: wat de gevolgen van extreme sektarische leringen zijn in het praktisch gemeente(be)leven. Deze dag werd afgesloten met Lofprijs en Bedieningen.

De laatste dag heb ik een studie gehouden over “Hoe een gemeente te leiden” en daarin vooral toegespitst op het karakter van de voorganger. Dat is een onderwerp, waar nog niet het laatste woord over ge-“preekt” is en daar zal de twee volgende voorgangers-conferenties nog op doorgegaan worden, want: we kwamen tijd tekort. Het is ook heel bijzonder dat er zo actief meegedaan is, van begin tot eind. Deze mensen hebben soms niet de basisschool kunnen afmaken, zijn niet gewend in de schoolbanken te zitten, maar hebben toch ontzettend hard gewerkt en zijn vol moed en nieuwe informatie weer terug gekeerd naar hun kerkjes. Het was allemaal heel intensief, maar enorm nuttig en feestelijk, zó zal ik het maar kort beschrijven.

Vandaag gaan we weer op reis naar een dorp (Oxamarca), waar we een huwelijksconferentie met zo´n 40 echtparen zullen hebben, waar de meeste stellen nog geen Christen zijn. Bid ook voor hen; ook al is ´t deze keer “met terugwerkende kracht.”

Heel hartelijk dank en heel hartelijk gegroet, ook namens Froukje en Wilfredo&Judith:

Jullie Ger Prakken

Buitengewone weersomstandigheden

uit: http://www.judithprakken.blogspot.com/

Op hetzelfde moment als dat ik dit schrijf, onweert en regent het werkelijk buitengewoon hier in Cajamarca e.o.! Officieel is de regentijd voorbij; normaal gesproken kunnen we bij maans-wisseling (zoals ze dat hier noemen) nog wel een buitje verwachten… maar dat doet zich nu niet voor en toch valt er regen zoals we dat zelfs in de echte regentijd weinig zien… Sommigen zeggen dat het een gevolg is van de aardbeving van deze week hier in het noorden (6,4), en zelfs dat we die meer kunnen gaan verwachten. Gelukkig was de aardbeving hier in Cajamarca “gereserveerd” en zonder slachtoffers, maar in het Amazone-gebied heeft de schok wegen door midden gespleten. Dit is nu het meertje in de tuin:

Laten we hopen dat de natuur weer wat kalmeert.

Buitengewone weersomstandigheden

Samen Groeien

uit: http://www.judithprakken.blogspot.com/
Het was toch erg spannend: het eerste jeugd-leiders-trainingsweekend...

Al vanaf 2001 wordt er met de kerkleiders gewerkt en al snel werd ook het zondagschoolwerk voor de kinderen opgezet. Maar tot dit jaar beperkte het jeugdwerk zich tot één jeugdweekend per jaar in drie verschillende dorpen, waar de tieners en jeugd bij elkaar kwamen en daarna weer uit elkaar gingen.

Maar vorig jaar ontwikkelde zich vanuit de jongeren van de dorpen zelf, de wens om vaker samen te komen en daar ook gericht materiaal voor te hebben. Wilfredo en ik gingen op zoek en stuurden werkboeken naar drie dorpen, maar: hoe wisten ze hoe ze hiermee moesten werken, hoe met de jongeren om te gaan en thema´s aan te kaarten die beter bij hun eigen realiteit horen? Dus zagen we de noodzaak om niet alleen jeugdweekenden te organiseren met de hele groep, maar juist de leiders, en potentiële jeugdleiders, apart te nemen en ze deze zaken te leren.

Tja, hoe doe je dat? Wij hadden dat ook nooit eerder gedaan. Het werkmateriaal voor jongeren dat je in de christelijke winkels vindt, is meestal gericht op de stad, niet alleen de thema´s maar ook het werkmateriaal dat je erbij nodig hebt. Denk maar eens aan kopietjes maken, werkboeken voor de leerling, balonnen, enz. Wat moet je ermee als je in een dorp woont, waar je in het plaatselijke winkeltje nauwelijks wat zeep, kaarsen, koekjes en blikjes kunt halen? Waar geen licht en helemaal geen kopieermachine zijn, en waar sommige voorbeelden uit het boek boven het voorstellingsvermogen van de jongeren uit gaat? Stel je voor dat je als voorbeeld “de zee” neemt: de meeste jongeren van het binnenland van de Andes heeft de kustlijn nog nooit gezien! Maar tegelijkertijd zijn ze weer zo dichtbij de praktische voorbeelden, die Jezus aanhaalde in zijn gelijkenissen over het bewerken van de akkers.

Dat was dus even zoeken. Nadat we uiteindelijk een redelijk werkboek hadden gevonden, moesten we de nieuwe jeugdleiders leren om ermee te kunnen werken en ook alternatieven te bieden, als er materiaal werd gevraagd dat in hun dorp gewoonweg niet te krijgen is. Daarvoor zijn we afgelopen weekend bij elkaar gekomen hier in Cajamarca. Voor sommigen wel een behoorlijk ritje: Angelita moest eerst twee uur lopen voordat ze vier uur verder ging met de bus, uit Malat kwamen ze met de melkbussen-wagen en vanuit Oxamarca is het met openbaar vervoer al gauw 7 uur reizen.

We verbleven vanaf vrijdagavond tot zondagmiddag in de kerk van Elsy, waar ook de kindereetzaal (comedor) van Pan de Vida functioneert (www.pandevida.nl). Terwijl ma Froukje hard in de keuken voor ons eten zorgde, konden wij ons volledig concentreren op het geestelijk voedsel. Vanaf het begin was het keihard werken, elke activiteit had het doel hen ideeën te geven hoe ze het zelf met hun jongeren konden uitwerken:

• Hoe kan ik een film interactief maken, door middel van inhoudelijke vragen?

• Hoe kan ik leerzame maar ook leuke spelletjes doen, zodat ze al spelend elkaar en God leren kennen?

• Hoe kan ik een les uitwerken en nagaan of het begrepen is?

• Hoe kan ik het materiaal van mijn omgeving gebruiken om de les interessanter te maken?

• Hoe moet ik omgaan met leiderschap, trots en vertrouwen?

We waren met z´n 13en, een groepje waarin je ook meer met elkaar kan delen dan in een groep van 50 tieners in een jeugdweekend. Het is mooi om te merken hoe we ervaringen met elkaar konden delen en elkaar konden bemoedigen, zoals ons jaarmotto zegt: “No Retreat, No Surrender!” (terugkeren nooit, opgeven nimmer)

WILFREDO EN JUDITH

Geen zorgen

Lieve mensen!

Gisteravond (18/05) rond 11.15 pm werd onder andere onze stad Cajamarca wakker geschud door een paar aardschokken. Op dit moment weten we nog weinig wat dit verderop (in de Amazone waar het 6.4 op de schaal van richter was) heeft aangericht, maar het lijkt erop dat er geen slachtoffers zijn gevallen. Er zijn hier geen meldingen gedaan van ingestorte huizen of gebouwen. Dus jullie hoeven je geen zorgen over ons te maken.

Wat op het moment grimmiger lijkt, is de aanwezigheid van veel politiemannen op belangrijke punten in de stad, in verband met een staking van het openbaar vervoer. Mocht er verder nog wat te melden zijn, dan laten we dat weten.

Gegroet,
Ger Prakken

Revalidatieprogramma voor kinderen

Het is vaak moeilijk om de kinderen van het revalidatie-programma van het Lilianefonds thuis te bezoeken, omdat ze uren reizen bij ons vandaan wonen. Ze hebben gehoord, vaak via de plaatselijke voorganger dat er een mogelijkheid is tot rehabilitatie, een operatie, medicijnen of therapie en komen dan naar Cajamarca. Meestal worden de eerste contacten via de locale voorganger gelegd. Zo is ook Leonila met haar twee kinderen, Deymis en María, bij ons gekomen. Ze zitten nu 2 jaar in het programma van het Lilianefonds en er is intussen heel wat gebeurd. Deymis heeft orthopedische schoenen en een beugel voor zijn been gekregen, zodat zijn voet niet meer over de grond sleept. Verder heeft hij fysio-oefeningen gekregen die zijn vader met hem doet. María reageerde nauwelijks en kon met haar 3 jaar helemaal niet lopen. Allebei leden ze aan veelvuldige epilepsie-aanvallen. Er is begonnen om hen medicijnen te geven tegen die epilepsie-aanvallen en het eerste gevolg was dat María enigszins begon te reageren en moeite deed om te lopen.

Intussen zijn er in die twee jaar allerlei onderzoeken van beiden geweest. María is pas geleden voor een zeer uitgebreid onderzoek een maand in Lima geweest en van Deymis zijn scans, en een EEG van zijn hoofd gemaakt. Het blijkt nu dat zowel Deymis als María door een tenia-infectie beschadigingen in de hersenen hebben opgelopen met ernstige gevolgen; voeg daarbij een chronische ondervoeding met verkalkingen in de hersenen als gevolg. Dan is begrijpelijk dat beiden niet op het niveau van hun leeftijd kunnen functioneren. Ze worden beiden behandeld, maar veel beschadiging is niet meer te herstellen. Door de epilepsie-aanvallen te controleren met medicijnen, hopen we dat we met therapie en oefeningen hun vaardigheden kunnen compenseren. We hebben hierbij vakkundige oriëntatie van Dr. Rubby, de revalidatie-arts en een neuroloog, die belangeloos de controles doet en de medicijnen regelt.

Gisteren zijn we toch naar Piobamba geweest om het gezin thuis te bezoeken en contact te hebben met Deymis’ onderwijzeres en de medische post van het dorp. De reis duurde 3 ½ uur heen en even zolang terug. Het was een prachtige reis door diepe dalen en hoge bergen. Wat is Perú toch mooi!!! Het zijn smalle weggetjes, waar we soms in een inham moesten wachten als er een enkele vrachtwagen voorbij moest. De ravijnen zijn bepaald niet voorzien van vangrails, dus we waren heel erg blij dat we nauwelijks verkeer tegenkwamen.

De contacten met de school van Deymis en de medische post waren goed. De onderwijzeres begreep beter wat er met Deymis aan de hand was en, hoewel ze een grote klas onder haar hoede heeft, wil ze graag meewerken om te redden wat er te redden valt, Deymis te leren lezen en schrijven. Hij doet heel erg zijn best en doet erg mee in de klas, vertelde de juffrouw. Geweldig, wat een dapper ventje!! Tot nu toe was het elke keer als hij weer een aanval had gehad, dat hij vergeten was wat hij geleerd had, inclusief zijn oefeningen en daar werd hij dan heel verdrietig van. Wat was hij blij en trots dat ik hem kwam opzoeken in zijn klas. Samen zijn we naar zijn huis gegaan om te kijken waar hij woont. Leonila, zijn moeder, is ongeletterd, maar met een grote inzet om haar kinderen te helpen zoveel mogelijk te leren. Ik kon wel merken in de contacten met de onderwijzeres en het personeel van de medische post dat het haar niet helemaal gelukt was om duidelijk te maken wat er precies met Deymis en María aan de hand is. Leonila geeft blijk van een goed verstand en een wil om te leren. Ze heeft haar huis keurig op orde, iets bijzonders in de campo. De keuken is perfect georganiseerd en ziet er schoon uit, voor zover dat kan in een “campo-huis”, waar de vloer van zand is en de muren van aangesmeerde klei zijn.

We waren behoorlijk moe toen we thuis kwamen. Dit doen we niet elke week, maar ik ben blij dat we het gisteren wel gedaan hebben. Het reist gelukkig veel beter met de nieuwe auto. Ger rijdt geweldig op de kronkelwegen en geniet er van dat het soepeler gaat dan met de Jeep, hoewel we die na zoveel jaren trouwe dienst wel missen.

Het eerste jeugdweekend in Oxamarca

Het was een hele belevenis om met de nieuwe auto naar Oxamarca te reizen. Het zijn slechts 130 km, maar voorheen deden we er 7 uur over. Met verbeterde wegen en een auto die beter veert, minder “tank” is dan de aangepaste Jeep, konden we de reis in 4 ½ uur rijden.

De eerste activiteit van dit seizoen was een jeugdweekend. Er waren 49 jongelui bij elkaar gekomen. De meesten 14 en 15 jaar oud, met uitschieters naar boven en naar onder. De meesten zijn leerlingen van een middelbare school. Ze kwamen van verschillende plaatsen, soms 2 uur lopen voordat ze in Oxamarca aankwamen.

De weg van Celendín, de dichtsbijzijnde grotere plaats, naar Oxamarca is geweldig mooi; dat wil zeggen: het landschap. Je daalt eerst af naar een rivier, waar de temperatuur subtropisch is en daarna stijgt en kronkelt de weg weer naar boven tot je over een bergkam komt en ineens het dorp Oxamarca ziet liggen. Oxamarca ligt op een hoogte van 2900m. boven zeeniveau, iets hoger dan Cajamarca-stad. Als de zon schijnt is het een prettig klimaat, maar nu heeft het geregend vanaf vrijdagavond tot zondagmorgen. Iedereen liep met truien en jassen aan, die wegens de mist ook vochtig werden.

Judith had het programma georganiseerd. Er is altijd veel voorbereiding nodig en we zijn heel erg blij dat zij dat allemaal doet samen met Wilfredo. Het programma moet ook hier afwisselend zijn. In Nederland moet er heel veel uit de kast gehaald worden, willen jonge mensen geboeid of vermaakt worden. Hier is het voor de jongelui in de campo (binnenland) een belevenis om een paar dagen samen op te trekken, groepsdynamieken te doen en spelletjes.

Ger en Wilfredo hebben samen met Gilmer, de voorganger van Oxamarca, de studies verzorgd. Het thema van de jeugdweekenden dit jaar is “Retroceder nunca, rendirse jamás”. Letterlijk vertaald: “terugkeren nooit, opgeven nimmer”. Het is een bekende kreet, die ook o.a. op vrachtwagens wordt geschreven. Het doet wat als Judith zegt: “Retroceder nunca, rendirse........?” en de hele club antwoordt luid: “JAMÁS!!!!”

Van de groep waren er 22 vorig jaar ook bij en het is heel leuk om dat te merken in o.a. de betrokkenheid. De aandacht was goed en op verschillende manieren werd dat gestimuleerd. We zien dat de jongeren groeien in hun geloof. Sinds vorig jaar is er ook in Oxamarca een groep jongelui die wekelijks bij elkaar komt. Ze doen bijbelstudie en ook spelletjes met een bedoeling, d.w.z. thema´s als communicatie of relaties worden met spelletjes duidelijk gemaakt. Gewoonlijk zijn de jonge mensen van de campo erg verlegen, maar juist door die spelletjes komen ze wat los en krijg je ook antwoorden als er vragen worden gesteld tijdens de studies.

De campo is een volkomen andere wereld dan de stad, toch is ook dáár de ontwikkeling niet buiten te sluiten, want zodra er electriciteit komt, halen de families de TV onder hun bed vandaan, die ze daar voor die gelegenheid al hadden bewaard, en kunnen ze op een paar kanalen contact krijgen met de buitenwereld. Het is niet altijd positief, wat ze dan te zien krijgen. Behalve nieuws wat meestal alleen nationaal nieuws is, komen er per dag zo’n 5 soaps per zender voorbij waar de liefde bezongen wordt en zonder enig criterium wordt gepresenteerd. Onder het mom van liefde is alles mogelijk, overspel, ontrouw, moord, bedrog, enz. In de programma’s van de jeugdweekenden proberen we aan te sluiten bij de belevingswereld van de jongelui en hen uit te dagen om andere wegen te gaan dan ze om hen heen zien. Het verslag van het afgelopen jeugdweekend en mooie foto´s hiervan, kun je op de website van Wilfredo&Judith lezen: http://www.judithprakken.blogspot.com/

Een bijkomend aspect zijn de ontmoetingen die we dan na lange tijd hebben met de ouderen van de kerk van Oxamarca. Het sociale leven is op straat, dus als ik, Froukje, even naar de markt ga om wat fruit voor onderweg te kopen, kom ik steeds volwassenen uit de kerk tegen en met iedereen moet even een praatje gemaakt worden. Snel willen ze even vertellen hoe het gaat, wat hun problemen zijn en vragen ze gebed voor concrete zaken. Elke keer zijn we weer blij hen te zien, te kunnen bemoedigen en te horen hoe het gaat. Sommigen willen graag en Bijbel kopen of een zangbundel, dus we nemen altijd een tas vol spullen mee naar de campo, er is immers geen bijbelwinkel in het dorp.

Ook zijn er altijd wel ouderen die niet meer goed kunnen lezen en dan kunnen we hen helpen met een leesbril die we in Nederland goedkoop hebben kunnen vinden. Vooral als ze al heel lang niet meer konden lezen, zijn ze enorm blij weer te kunnen zien wat er in de Bijbel staat. Veel ander leesmateriaal is er niet... Ondanks dat de bijbel vaak moeilijk te begrijpen is voor de mensen, vanwege hun geringe opleiding, vaak hooguit 3 jaar lagere school, en de moeilijk ouderwetse taal, merken we dat de kracht van het Woord van God enorm is. God heeft en heel speciale manier van omgaan met mensen van de campo en wij mogen daar getuige van zijn: Een enorm voorrecht!!!!

No Retreat, No Surrender!

Door http://www.judithprakken.blogspot.com/

No Retreat, No Surrender! (geen weg terug, geen capitulatie): dit is het centrale thema tijdens de jeugdweekenden van dit jaar. Deze weekenden zijn enorm motiverend voor de jongeren, omdat ze in het binnenland te weinig werkmateriaal en informatie bij de hand hebben. De meeste plaatsen hebben geen boekhandel of Internet in het dorp en soms zelfs geen electriciteitsaansluiting. Toch zien we vaak dat, na de geweldige tijd samen, het wegebt en ze vaak niet meer regelmatig samenkomen om elkaar te bemoedigen. Vandaar dit thema: geef niet op, ga door!

Afgelopen weekend hebben we het eerste tiener- en jeugdweekend van het jaar gehad met 49 jongeren van Oxamarca en omstreken: 22 die al een paar jaar meedoen - waarbij we ze bijna letterlijk zien groeien - en 27 die dit jaar voor het eerst aan zo´n activiteit deelnamen! Een hele uitdaging voor ons, vooral omdat de jongeren van het binnenland gesloten zijn en niet gewend zijn feedback te geven of zelf aan workshops deel te nemen.

Het programma was volgeladen, maar erg afwisselend. Het is voor hen ook best intensief, omdat ze ook op school niet gestimuleerd worden zelf na te denken, of om de hele dag de aandacht erbij te houden. Ik, Judith, ben verantwoordelijk voor de programmering, zorgen dat alles op tijd gebeurt, dat iedereen erbij is, dat de materialen compleet zijn, enz. Verder ook voor het ontspanningsgedeelte dat weer aansluit op het algemene thema van het weekend en een praktische workshop om zelf met een bepaald thema aan de slag te gaan, de Bijbel onderzoekend. Wilfredo en mijn vader, Ger, zijn verantwoordelijk voor de Bijbelstudies, die gerelateerd aan het centrale thema worden gegeven: “Geloof: illusie of beslissing”, “Wees moedig en sterk”, “Geloof, cultuur en gewoontes”, “Getuigen in een christelijk land”, “Volwassenheid en Leiderschap”, ...

Ondanks het onverwachte koude en natte weer, hebben we weer de warmte van het binnenland kunnen ervaren, het nut van dit soort bijeenkomsten, de eenvoud van de mensen en de wil om mee te doen en te leren. Wat erg belangrijk is, is werken aan hun zelfbeeld. Zoals we zo vaak tegenkomen, worden mensen van het binnenland gediscrimineerd en slecht behandeld, omdat de stadsmensen beweren beter/ slimmer te zijn. Dit willen we doorbréken, we willen hen graag leren de mogelijkheden te benutten als die er zijn, en ze die anders aanreiken als dat binnen ons bereik is.

Als we zo bezig zijn denk ik: waarom moeten we in de stad bijna op de kop gaan staan om de aandacht te trekken, en moeten we daarentegen in het binnenland limieten zetten voor de hoeveelheid jeugd die mee mag doen in zo´n weekend? In het binnenland, tussen de bergen en de natuur, word je niet te snel afgeleid van de essentie van het leven, word je minder beïnvloed door flitsende plaatjes en overdreven reclames, maar kun je in levende lijve ondervinden wat er in zoveel Bijbelverhalen wordt verteld over zaaien en oogsten, over schapen en herders, over gevaren en echte zekerheid.

Het is ontzettend belangrijk dat deze groep, en groepen uit andere dorpen die al samenkomen, worden versterkt met nieuw materiaal, thema´s die hen bezighouden, theater, nieuwe liederen, etc. Daarvoor laten we nu de leiders en toekomstige leiders naar Cajamarca komen, om twee dagen lang een verkorte opleiding te krijgen, waarin ze informatie aangereikt krijgen over het grote belang van het werk met de jongeren en thema´s die relevant zijn. De 14de van deze maand hebben we de eerste workshop met jeugdleiders uit ongeveer 5 dorpen. We hopen en bidden dat er meer leiders zullen opstaan, die het werk willen oppakken en doorzetten in andere dorpen, zodat het een blijvend positief effect zal hebben, en er een echte ontwikkeling kan komen in de dorpen vanuit de jeugd: zowel geestelijk als maatschappelijk.

“Ja, wees moedig en sterk! Ban angst en twijfel uit uw hart. Onthoud dat de HERE, uw God, u overal terzijde zal staan." Jozua 1:9

We hebben zoveel mooie foto´s van deze geweldige jongeren, hieronder een indruk van het weekend...  Wilfredo en Judith

Eerste vergadering met de leiders

Afgelopen woensdag hebben we de eerste vergadering gehad met alle leiders (ongeveer 40 voorgangers en oudsten) van Sucre en Oxamarca met hun buitenposten (anexos): 18 kerkjes in totaal. Het is elke keer weer een feest om elkaar weer te zien na de regentijd voor het inplannen van het nieuwe seizoen; ook de mensen onderling genieten er enorm van. Zoals we al eerder schreven, wordt dit jaar het programma behoorlijk omgegooid.

De 3-daagse Bijbelconferenties voor de leiders zullen worden gehouden in Cajamarca in plaats van in hun eigen dorpjes. We krijgen de beschikking over de kerk en bijzalen van “onze” kerk hier. Er is ruimte voor de lessen, slaapgelegenheid en ook een keuken waar gekookt kan worden. We verwachten dat er zo´n 45 mensen zullen komen. Er is gesteld dat er minstens 3 leiders per kerk moeten komen, maar er zijn kerkjes, die wel heel klein zijn, waardoor er maar 1 of 2 kunnen komen. We dringen er erg op aan dat er leidersteams gevormd zullen worden, zodat het niet meer van één man zal afhangen. Dat kost voor sommige mensen een omslag in hun denken, maar we geloven dat het beter is voor de voortgang van het werk. Vaak moet één wegens werk of gezondheid een tijd zijn dorp verlaten en dan kan de ander het werk “gewoon” voortzetten.

Er zijn 3 conferenties gepland in Cajamarca. Daarnaast nog 2 conferenties voor (toekomstige)jeugdleiders, ook in Cajamarca. Judith en Wilfredo stellen het programma van de workshops voor jeugdleiders samen en verzorgen ook het programma van de jeugdweekenden. Verder zijn er in het binnenland 3 jeugdweekenden gepland en 2 huwelijksconferenties met een top van 40 echtparen om beter aandacht aan iedereen te kunnen geven. Deze weekenden en huwelijksconferenties worden in de campo gehouden.

Tijdens de vergadering komen er allerlei meningen van de mensen naar voren en merken we vooral dat het heel erg nodig is dat de lessen verdiept worden met onderwerpen als leringen over sektes, administratie van de gemeente en conflictbeheersing, e.d.. Dat naast de onderwerpen van hermaneutica en homiletiek. We zoeken buiten het gewone team ook gastdocenten, dat is ook een onderwerp van gebed.

30 April – 2 Mei – Jeugdweekend in OXAMARCA (Wilfredo en Judith)
15 - 16 Mei – Jeugdleidersconferentie in CAJAMARCA (Wilfredo en Judith)
31 Mei – 3 Juni – I Leiders Conferentie in CAJAMARCA
11-13 Juni – huwelijksconferentie in OXAMARCA
14-16 Juni – huwelijksconferentie in PIOBAMBA
2-4 Juli – Jeugdweekend in SUCRE (Wilfredo en Judith)
26-29 Juli - II Leiders Conferentie in CAJAMARCA
5-6 Augustus – Zondagschool-seminar in PIOBAMBA
27-29 Augustus - Jeugdweekend in SUCRE (Wilfredo en Judith)
13-16 September - III Leiders Conferentie in CAJAMARCA
8-10 de Oktober - Jeugdleidersconferentie in CAJAMARCA (Wilfredo en Judith)
8-9 de Oktober – Zondagschool-seminar in OXAMARCA
21 Oktober – Algemene vergadering voor evaluatie en afsluiting 2010

Nieuw werktuig!

Het is niet te geloven. We hebben een nieuwe auto: voor het eerst in onze geschiedenis!

Sinds vorig jaar is het meewerkende team gegroeid en verschillende keren zijn we met meer dan 4 personen naar de campo geweest. Soms kon het met openbaar vervoer, hoewel we dan weer problemen hadden met de materialen die we mee wilden nemen, en het laatste jeugdweekend moest worden afgelast, omdat er geen openbaar vervoer beschikbaar was. Nu hebben we een auto met de mogelijkheid van 7-8 zitplaatsen. We zijn er heel gelukkig mee en ongelooflijk blij dat het geld ervoor is. We hebben nu meer mogelijkheden om teams mee te nemen voor de verschillende activiteiten in de campo. Het lijkt een luxe auto en dat is het ook wat betreft zitcomfort (we schamen ons haast :) ), maar de auto heeft vooral ook alle andere eigenschappen die nodig zijn om de campo in te gaan, zoals 4x4, automaat, diesel, enz. De wegen naar de dorpen zijn steeds een beetje beter, zodat we verwachten dat we nog lang plezier zullen hebben van deze nieuwe aanwinst voor het werk.

Hieronder zie je Ger geconcentreerd aan het werk: bestuderen van alle functies :)