Er voor elkaar zijn

Bijstaan

Ondersteuning is onze taak in deze periode van ons leven. Als ondersteuning ging ik, Froukje, mee met Judith en Wilfredo naar het jeugdweekend in Sucre. Ger bleef in Cajamarca om Sanne en Marco met hun dochters te verwelkomen. Er waren 70 jongelui, waarvan slechts 10 uit christelijke gezinnen, dus ondersteuning was geen luxe. De jeugdweekends beginnen vrijdagnamiddag en duren tot zondag na de middagmaaltijd.

Tijdens datzelfde weekend, op zaterdagmorgen werd ik gebeld door Gilmer, vanuit Oxamarca, dat is 1 ½ uur verder de bergen in met de auto. Zijn schoonvader was vrijdagmorgen overleden en terloops vroeg hij of ik niet wilde komen om bij hen te zijn. Vlug heb ik spullen gepakt om met een busje naar Oxamarca te gaan en een poosje bij hen te zijn. Als iemand in deze cultuur overlijdt, is het de gewoonte om bij de kist te waken totdat de overledene wordt begraven. Bij begrafenissen van niet gelovigen wordt er dan coca gekauwd en sterke drank gedronken. Broeder José Felix was één van de oprichters van de evangelische kerk in Oxamarca en zijn schoonzoon is nu de voorganger. De rest van de familie wilde eigenlijk dat er ook nu coca uitgedeeld zou worden en dat er drank zou worden gekocht om uit te delen. Gelukkig wist Gilmer hen te overtuigen dat dat beslist niet in de stijl van Hermano José Felix was, dus de mensen kwamen langs en zaten een poosje op de banken en spraken over de herinneringen die ze aan Hno. José Felix hadden.

Broeder Felix en zijn vrouw

Toen ik aankwam heeft Gilmers vrouw een hele poos naast mij gezeten om te vertellen hoe de laatste weken zijn geweest. Dan merk ik hoe belangrijk het is om te luisteren en er te zijn. ‘s Avonds werd er een herdenkingsdienst gehouden en kon ik de groeten overbrengen ook namens Ger en uitspreken dat ik heel blij was dat ik erbij kon zijn. Het is heel troostvol om zo lange tijd bij elkaar te zijn en het lievelingslied van Hno. José Felix te zingen en zijn favoriete teksten te lezen. De volgende dag ging ik weer terug naar het jeugdweekend.

Als wij in Cajamarca waren geweest, had ik de reis naar Oxamarca niet gemaakt, maar nu ik maar 1 ½ uur van Oxamarca verwijderd was, kon ik bij de mensen zijn in hun verdriet, zoals dat hier wordt gezegd. We mochten de leiding van God weer eens heel concreet ervaren.

Gastvrijheid.

In de vorige Z&G meldden we al dat we bezoek zouden krijgen van onze dochter met haar gezin uit Bolivia. We hebben enorm van hen genoten. Helaas moest Marco al weer na 3 weken terug vanwege zijn werk in Bolivia. Hij ging samen met onze oudste kleindochter, Marisa. Sanne en hun dochtertje Lizi bleven nog een paar weken om samen met ons onze 50-jarige bruiloft te vieren.

8 Juli was een heel bijzondere dag. Judith en Sanne hadden de dag enorm voorbereid. We hadden een paar naaste vrienden uitgenodigd voor een buffetmaaltijd tussen de middag. Uit Huancayo (twee dagen reizen) waren onze vrienden Manuel en Ancelma gekomen en we werden verrast door een familie, die destijds in onze kerk in Huancayo kwamen en nu in Lima wonen. Ook zij waren aanwezig. Uit het binnenland, ons werkgebied, waren Gilmer en Marciano met hun echtgenotes aanwezig en verder een paar naaste vrienden uit de kerk in Cajamarca, waar we lid zijn. Alles samen was het een mooie vertegenwoordiging van de verschillende periodes in ons leven in Perú. De voorganger van onze kerk in Cajamarca had samen met Judith een prachtig programma gemaakt voor de avond. Er was een PowerPointpresentatie van ons huwelijk, maar ook van de bediening van ons samen vanaf ons trouwen. Heel bijzonder. Het is fijn als je merkt dat je sporen mag achterlaten, maar vooral dat je ziet dat God trouw is. Juist als er verdrietige dingen gebeuren, zoals het ongeluk wat Ger gehad heeft in 2002 en waarvan de sporen steeds meer merkbaar zijn.

Op 15 juli kwam een groep mensen uit Den Haag, om Judith en Wilfredo te ondersteunen in hun werk en wij mochten ons huis beschikbaar stellen voor logies. Wat is het fijn om te mogen ontbijten met 14 mensen en verschillende malen voor hen te mogen koken. We genieten er nu nog van.

De weg gaat niet altijd over rozen

Nadat we in februari de schoolpakketten en het programma van de beurzen voor de middelbare school hebben gemaakt. Waren we in maart in Oxamarca voor een korte conferentie voor Bijbelonderwijs voor de leiders van de kerkjes in die regio. De voorganger Gilmer had alles georganiseerd.

De reis van normaal gesproken 4 tot 5 uur, ging voorspoedig, tot op ongeveer een uur voordat we in Oxamarca zouden aankomen. We stonden ineens voor een hele grote rots midden op de weg, die van de berg naar beneden was gestort. Boven ons werd geroepen dat we zo snel mogelijk de weg vrij moesten maken, want er kwamen nog veel meer stenen. Er was een enorme modderlawine gevallen en met grote landschuivers werd de weg boven ons vrij gemaakt. De modder en de stenen die naar beneden waren gekomen werden met die schuiver het ravijn ingeduwd. Het duurde 2 uur voordat we er weer langs konden. We zijn dan heel erg blij met onze auto met vierwielaandrijving en hoog op de banden.

In Oxamarca waren de broeders uit de afgelegen buitenposten al aangekomen. De meesten te voet. Iedereen was blij om elkaar weer te zien en tussen de Bijbelstudies door konden we ze Bijbels, leesbrillen of zangbundels voor hele lage prijzen aanbieden. Voor de mensen is het een goede gelegenheid ook om een bestelling te doen van een studiebijbel of een speciale vertaling van de Bijbel. Ze komen namelijk niet snel naar Cajamarca en al helemaal niet in de enige Christelijke boekenwinkel die we hebben.

Begin april hadden we de jaarlijkse vergadering aan het begin van het seizoen. De programma´s van de voorgangers Gilmer en Marciano, en ook van Judith en Wilfredo voor het jeugdwerk in het binnenland, worden op elkaar afgestemd. We waren in totaal met 18 kerken bij elkaar. De presbyters bezoeken in 2 teams van 2 mensen de kerken waar doopkandidaten zijn of mensen willen trouwen. Vaak gaat dat samen, want er wordt niet gedoopt als de mensen samenwonen en niet getrouwd zijn.

.

We konden merken dat er meer structuur is in de kerken en dat er meer verantwoordelijkheid wordt genomen voor de gang van zaken, hoewel er nog altijd kerken zijn die zwak zijn in hun kerkelijk leven. Tijdens de vergaderingen wordt ook besproken hoe we met die kerken zullen omgaan om ze verder te helpen. We hebben het dan over omgang met conflicten, degelijk Bijbelonderwijs en praktische administratie van de kerk.

Begin van het (school)jaar

Op dit moment zitten we midden in de regentijd en dat zullen we weten. Een paar weken heeft het werkelijk elke dag gehoosd. In veel delen van het land zijn er dan ook overstromingen of gedeeltes van de wegen geblokkeerd door modderlawines. Als het dan ineens 2 dagen droog is en de zon lekker schijnt genieten we enorm, hoewel we in de namiddag toch weer truien en vesten aantrekken.

In maart beginnen de scholen weer en dat betekent dat we voor de kerken waar een zondagschool is basisschoolpakketten maken. Daarnaast kunnen de leerlingen die een gemiddelde hebben van 7 op hun rapport een beurs krijgen voor de middelbare school.

Wat lijkt het eenvoudig om het zo op te schrijven, maar dan komen de aanvragen. Sommigen hebben net een punt te weinig voor hun gemiddelde anderen zijn hun rapport kwijt geraakt, sommigen hebben zelfs geen rapport gekregen, omdat de leraar daar niet aan toe is gekomen. Voor de schoolpakketten voor de lagere school zijn er weer andere zwakke punten. Elk kind wat trouw op de zondagschool komt krijgt een pakket, maar wat te doen met de kinderrijke familie, die sinds Kerst in de kerk komt en een pakket ook heel goed zou kunnen gebruiken? De tijd heeft ons geleerd om toch redelijk strakke regels aan te houden. Bovendien helpt het de mensen hun zaakjes toch enigszins op orde te houden, want bij programma´s van de regering zijn er geen uitzonderingen of aanpassingen mogelijk en op deze manier leren ze zorgvuldig en attent te zijn bij aanvragen van hulpprogramma´s.

Er staat weer voor € 1.000,- aan materialen bij ons op de binnenplaats en volgende week gaan we dus weer tellen: schriften, potloden, balpennen, enz. Daarna komen de mensen uit de verschillende dorpen hun materialen ophalen, samen met de ouders en hun kinderen die voor een beurs in aanmerking komen. Het wordt een drukke periode, maar het geeft veel voldoening als de mensen blij met alles weer naar huis gaan.

Half februari zijn we een para dagen voor een vergadering in Lima. De Onafhankelijke Pinkstergemeentes, waar we deel van uitmaken heeft dan de jaarlijkse vergadering en dan hopen we ook weer ons visum verlengd te krijgen tot volgend jaar. Meestal lukt dat wel, maar soms doen ze bij het ministerie van binnenlandse zaken heel erg moeilijk over een stempel in het paspoort wat ze niet kunnen lezen, of wat niet goed is geregistreerd bij de douane. Er is altijd wel iets op te merken en elke keer geeft het toch weer een poosje spanning als de paspoorten en de Peruaanse identiteitskaarten opgestuurd zijn en we dus zonder geldige identiteitspapieren in Cajamarca zijn. Meestal komt het wel op zijn pootjes terecht, gelukkig.

Weg naar Oxamarca

In maart heeft Gilmer in Oxamarca een mini conferentie gepland, omdat het dan de verjaardag van de kindereetzaal van Pan de Vida is. De eetzaal bestaat al langer, maar vorig jaar is het  nieuwe gebouw van Pan de Vida in gebruik genomen. Er komen 100 kinderen gedurende de schooltijd elke dag een middagmaal eten. In maart maakt Gilmer dus van de gelegenheid gebruik om tijdens het weekend van de verjaardag van de eetzaal alle voorgangers van de kleine buitenposten van de kerk van Oxamarca uit te nodigen voor een miniconferentie. Wij mogen ook samen met Wilfredo en Judith van de partij zijn. We hopen en bidden dat de regen dan wat voorbij zijn, want een groot gedeelte van de weg naar het dorp Oxamarca gaat over een zandweg, waar nogal eens een modderlawine valt. We hopen dus op een poosje droog weer voordat we naar Oxamarca gaan.

In april zal er in Sucre een vergadering zijn waar beide kerken van Sucre en Oxamarca met hun buitenposten vertegenwoordigd zullen zijn. Daar bespreken we dan het programma voor dit jaar en kunnen er ook problemen en ervaringen worden uitgewisseld.