Danken

Aan het eind van dit jaar willen we jullie allemaal heel hartelijk danken voor jullie steun van het afgelopen jaar, maar bovenal voor al de jaren daarvoor. God is een God van Trouw en dat heeft hij door de gemeentes, die ons zoveel jaren gesteund hebben, getoond.

Het is geen gemakkelijk jaar geweest. Vooral de plotselinge verhuizing heeft veel spanning gegeven. We merken dat de jaren gaan tellen. Toch zijn er ook heel fijne zaken gebeurd. De voorgangers van Oxamarca en Sucre hebben dit jaar zelf de conferenties georganiseerd, die wij zoveel jaren eerst voor hen, en later samen met hen, hebben georganiseerd. Ze deden het heel goed en wij mochten er als gasten bij zijn.

Josue in een kerk van het binnenland

De eerste jaren in Cajamarca gingen we het binnenland in om op 5 verschillende plaatsen conferenties te houden met de kerken uit de buurt. In 2002 kreeg Ger een ongeluk wat een keerpunt werd in ons persoonlijke leven, maar ook in het werk moesten allerlei zaken aangepast worden. We zochten en vonden een betrouwbare en bekwame jonge broeder in Cajamarca, bereid om voor dat jaar het programma uit te voeren. Daarna bleef Josué deel uitmaken van de verschillende teams die we toen gevormd hebben om naar de mensen toe te gaan met trainingen voor de leiders. De “School voor leiders” was geboren. Bij de bezoeken aan de dorpen troffen we veel noden aan. Het is zoals in Jacobus staat: je kunt niet zeggen “gaat heen en wordt warm” zonder een deken te geven. In de praktijk bleek dat we soms ook moesten uitleggen hoe je een deken gebruikt of hoe die gewassen of versteld moet worden, “als u begrijpt wat ik bedoel”. In een later stadium hielden we de conferenties in de kerk die wij in Cajamarca bezoeken.

Marciano (links) en Gilmer (rechts)

Het is dankbaar werk om mensen een stap verder te helpen dan ze zijn, vooral als ze het oppakken en groeien in geloof en wijsheid. Dat gebeurde vooral bij Gilmer, voorganger in Oxamarca en Marciano, voorganger in Sucre. Vaak hebben jullie hun namen genoemd zien worden in onze nieuwsbrieven. Het zijn volwassen stabiele christenen geworden die de gemeente met zijn buitenposten gewetensvol leiden. Daarnaast runnen beide broeders vanuit hun kerk een kindereetzaal onder de vlag van Pan de Vida. Er krijgen in elke plaats elke schooldag 100 kinderen een warme maaltijd, zodat ze goede prestaties kunnen leveren op school.

Wilfredo en Judith (vooraan) in eenjeugdweekend

Daarnaast wordt er met hen gewerkt in de zondagschool en in de jeugdgroep. Alicia, een jonge onderwijzeres uit Cajamarca traint zondagschoolleiders.  Wilfredo en Judith werken sinds een aantal jaren met de tieners en jeugd. Sommige gemeentes die ons zo trouw steunden hebben gehoor gegeven aan onze aanbeveling om hen verder te ondersteunen en daar zijn we heel dankbaar voor. U zult regelmatig door hen op de hoogte worden gehouden van de ontwikkeling van hun bediening en ook het werk met de tieners en jeugd.

De volwassenen mogen nu in praktijk brengen wat ze meer dan 12 jaar hebben gehoord en geleerd. Wij blijven in de buurt voor advies en praktische zaken. Ook blijven we het werk met de kinderen en jeugd ondersteunen, zowel op geestelijk gebied als in praktische zin met Kerstpakketten en elk jaar een basispakket met schoolmiddelen.

Alicia leidt zondagschoolleiders op.

In de afgelopen maand, dat we weer terug waren in “onze” nieuwe woning hebben we kerstpakketten mogen maken voor 7 zondagsscholen. Verschillende gesprekken per telefoon gehad met voorgangers en fijne ontmoetingen met de mensen die soms een dag moesten reizen om hun kerstpakket op te halen. We werden dan weer bijgepraat en mochten samen bidden. We genieten van elke ontmoeting. Onze participatie is minder intensief in het binneland, maar we blijven met hart en ziel verbonden. Graag willen we in gebed met u verbonden blijven. Regelmatig zullen we op onze weblog en in het blad van Zending & Gemeente blijven vermelden waar we mee bezig zijn. De betrokkenheid wordt wat minder intensief in tijd, maar niet in gebed. Blijft u ook meebidden?.

Rest ons u allen een heel voorspoedig 2014 te wensen. Een jaar dichter bij de komst van de Heer en als we de nieuwsberichten zien, lezen en horen, kunnen we alleen maar bidden: “Heer, kom spoedig!” Intussen blijven we doen wat onze hand vindt om te doen.

Allen Gode bevolen. 

Ger en Froukje Prakken

Laat in uw hart de vrede van Christus heersen, 

want daartoe bent u geroepen als de leden van één lichaam.

Wees ook dankbaar. Kolossenzen 3:15

Verschillende reizen naar de bergen

Eerder op onze weblog kunnen jullie lezen hoe de leiders-conferentie was in Sucre. Daarna hebben we een conferentie gehad in Oxamarca met de leiders van de kerken van die streek en afgelopen weekend zijn we teruggekomen uit Oxamarca, waar we Wilfredo en Judith ondersteunden in het jeugdweekend wat zij georganiseerd hadden.

De laatste 2 activiteiten waren intensief, vooral omdat het lange reizen waren naar Oxamarca. Maar steeds weer genieten we intens van de prachtige natuur onderweg. Dat verveelt nooit. Nu is het ook wel luxe om vanuit een auto de steeds veranderende plaatjes van de bergen met hun kronkelwegen te kunnen zien. Voor de leiders en jongelui uit Jelíc is dat anders. Zij vertrokken lopend om half vier ‘s nachts om rond het middaguur in Oxamarca aan te komen, om het jeugdweekend mee te maken. Ik weet niet of zij zich zo bewust zijn van de prachtige natuur. Voor hen is elke berg een inspanning, en afdalingen evenveel kansen om uit te glijden op de gladde stenen. Zelfs voor de mensen uit het binnenland zijn dat lange reizen, maar zij hebben het er voor over.

Teambuilding

Eerst een paar nieuwtjes over de conferenties van de voorgangers van de verschillende bergkerkjes. Tijdens zo’n conferentie horen we van veel situaties die ons soms verbazen en ook zorgen geven. Wat te denken van een kerk waar de leider vervangen is door iemand anders, zonder overleg met hun voorganger, Gilmer. Dit is gebeurt op grond van een “profetie” van iemand van buitenaf, die dus niets met de betreffende kerk te maken heeft. Door de reacties van de oudsten en de voorganger merkten we hoe volwassen ze geworden zijn. Zonder aarzeling werd deze verandering niet goedgekeurd. Er was ook meteen contact gezocht met deze kerk. Maar het is nog niet zo eenvoudig om zo’n plaatselijke beslissing aan te passen. Ondanks de vele jaren van onderwijs, zijn ingesleten gewoontes niet eenvoudig om te buigen.

Praktische Bijbelstudies

We zijn heel blij met de leidinggevende broeders van het werk, de voorgangers van de centrale dorpen, Gilmer en Marciano en de oudsten, die regelmatig de buitenposten van de centrale kerken bezoeken. Zij zijn gegroeid in wijsheid en inzicht en houden van de gezonde leer, gebaseerd op Het Woord en niet instabiele emoties. En dat is heel erg noodzakelijk voor afgelegen dorpen, waar de mensen God graag willen dienen, maar waar vaak mensen met dwaalleren langs komen (letterlijk), met een grote Bijbel onder hun arm en op die indrukwekkende manier allerlei “wind van leer” brengen. Op zo´n manier brengen ze schade aan het denken van de mensen en tegelijkertijd spekken ze veelal zó hun eigen portemonnee. De enige manier om dit tegen te gaan is steeds weer de nadruk te leggen op een persoonlijke relatie met onze God om zijn Woord te verstaan. Want dat is immers in elk deel van de wereld het belangrijkste!! Op deze wijze kunnen we steeds weer aan de Bijbel toetsen waar het op aan komt. De conferentie met de volwassenen was enorm zinvol en we konden intens genieten van de eigen inbreng van de mensen, omdat wij deze conferentie niet hoefden te organiseren, maar ondersteunden zowel praktisch als Ger met een thema.

66 deelnemers aan het Jeugdweekend

Twee weken later gingen we weer met Wilfredo en Judith  onderweg naar Oxamarca, zoals ik boven al beschreef. Het werd een heel andere ervaring dan de conferentie die we met de volwassenen hadden. Zij vertellen hier zelf over op hun blog: www.wilfredoyjudith.blogspot.com. Wij vinden het fijn dat we mogen en kunnen helpen zodat zij zich door hun inzet volledig kunnen wijden aan de studies en in ´t geven van pastorale adviezen. Naast de activiteiten met de jongelui komen er mensen uit het dorp die mij, Froukje, opzoeken omdat ze bv. een Bijbel willen kopen, of een zangboek of ze willen graag een leesbril, omdat ze anders hun Bijbel niet meer kunnen lezen.

Zo kwam er bijvoorbeeld deze keer een jongen, die ik eerder al eens had kunnen helpen met het programma van het Lilianefonds. Hij is een paar jaar geleden aan zijn voet geopereerd om die recht te laten zetten en nu waren er andere complicaties bijgekomen. Daarom moet ik nu voor hem een artsenconsult regelen in Cajamarca-stad. Het is fijn dat we op deze manier ook heel praktisch tot steun kunnen zijn voor de mensen verweg in het binnenland, die vaak slecht toegang hebben tot de reguliere gezondheidszorg; ook omdat de mensen die in de dorpen wonen,  in de stad geen gelijke behandeling krijgen. Op deze manier blijven we ook betrokken bij de mensen. We blijven jullie op de hoogte houden,

Heel hartelijke dank voor jullie warme betrokkenheid. Blijf ajb. nauw betrokken bij dit zó belangrijke werk, omdat ‘onze mensen in de bergen’  er dikwijls helemaal alleen voor staan.   

Ziet, hoe goed en hoe lieflijk is het, dat broeders ook samenwonen!

Met vijf gemeentes samen

Het dorp Sucre – Provincie Celendin

Misschien ben je er al van op de hoogte, dat we elk jaar een startbijeenkomst met alle voorgangers uit de dorpen rond Cajamarca hebben. Op het moment dat de regentijd begint (zo rond oktober) hebben we een evaluatiebijeenkomst, waar we dan het seizoen mee afsluiten en bekijken wat we de volgende keer anders (en beter) kunnen doen.

Anders dan de afgelopen paar jaren, hebben we deze leidersconferentie niet in Cajamarca, maar in Sucre gedaan, één van de hoofdkerken in het binnenland, zo’n 2 ½  uur rijden van Cajamarca, maar door de wegwerkzaamheden – die in de bergen vaak jaren duren - nu toch een uur langer. Er waren 20 leiders en voorgangers van 5 verschillende dorpjes. Drie dochtergemeentes waren helaas niet aanwezig. Maar we hadden nu met de aanwezige voorgangers een heel goede tijd van studie, samen delen en ook ontspanning. Wat dit keer ook anders ging, was dat de algemene leiding en organisatie op de schouders van voorganger Marciano lag en wij er ter ondersteuning bij mochten zijn. Dit is een structurele beslissing geweest in het voorjaar. De voorgangers, Marciano van Sucre en Gilmer van Oxamarca zijn bekwame en geestelijk volwassen mensen geworden en we denken dat zij in de toekomst de training van de voorgangers heel goed aankunnen. Het is een bijzondere ervaring dat wijzelf de conferentie niet meer hoeven te organiseren, maar dat we mogen zien hoe er nieuwe leiderspatronen ontstaan.

Een warme terugkeer

Voor ons (en niet alleen voor ons gelukkig) was de terugkeer van één van de presbyters tot het team van de oudsten erg indrukwekkend. Zoals we eerder dit jaar met jullie deelde was hij “in zonde gevallen” en dat had heel diepe indruk op de andere voorgangers gemaakt. Ik, Ger, had zelf ondertussen wel telefonisch contact met hem gehad, maar door de zwakke verbinding in het binnenland, was het praktisch niet mogelijk een goed gesprek met hem te hebben. Nadat hij onder tranen tijdens de conferentie vergeving had gevraagd en gekregen, werd hij door de andere voorgangers warm omarmd!

In de praktijk

Tijdens de lessen

Waar tijdens deze conferentie vooral de nadruk op werd gelegd, was de praktische hulpverlening vanuit de kerken. Dus niet alleen de prediking van het geloof en het maken van de keuze om Christen te worden, maar óók en vooral het Christen-zijn in de praktijk. De nadruk werd o.a. sterk gelegd op mannen als bv. William Booth en David Wilkerson. In de grote steden, zoals bv. Lima neemt het aantal jeugdbendes schrikbarend toe, en ook het aantal kinderen dat de nachten onder o.a. bruggen door moet brengen! Uiteraard hebben wij en onze broeders in de bergdorpen met andere problemen te maken, maar de problemen zijn er niet minder door. Integendeel! 

Al vaker hebben we verteld over de sociale onrust die er heerst in Cajamarca en omstreken vanwege conflicten tussen autoriteiten en de mijnsector. Het is een gecompliceerd probleem met vele facetten als werkgelegenheid, maar ook sterke milieuvervuiling. De boeren worden vaak onvoldoende ingelicht over mogelijkheden en gevolgen van de mijnbouw en er is weinig zorg voor het milieu, waar milieuactivisten dan weer gebruik van maken door dorpen op te roepen tot acties als landbezetting en demonstraties, die niet altijd geweldloos verlopen. Ook onze mensen hebben ermee te maken, want het gaat vaak om hun waterwingebied, hun bevloeiingskanalen en hun akkers die men probeert op te kopen.

Ger tijdens de pauze met twee presbyters

We vragen gebed voor deze mannen om de juiste keuzes te maken en vooral ook, dat ouders en voorgangers in de bergdorpen hun gezinnen leren vormen en ontwikkelen. Bid ook voor de voorgangers en de jeugdleiders, dat ze “levende” voorbeelden zullen zijn voor de mensen met wie ze dagelijks te maken hebben. Wat heel veel problemen geeft, zijn de rondtrekkende “prosperity”-evangelisten: ze veroorzaken veel scheuringen, puinhopen achterlatende. Bid voor bescherming van de bestaande gemeenten.

Pastoraal werk

Tijdens de conferentie maken de presbyters en de voorgangers gebruik van de gelegenheid om de  ervaringen uit te wisselen, die ze tijdens hun rondreizen en bezoeken aan de kerkjes opdoen. Het beleid en de ideeën van deze leiders is eensluidend en dat is een heel positief punt. De problemen die ze tegen komen, vergen echter veel wijsheid en tact. Veel plaatselijke leiders van de kleine kerkjes verwachten dat de presbyters het werk doen wat zij zelf zouden moeten doen, zoals bijv. huisbezoeken. Hoewel het steeds weer uitgelegd wordt dat dit door de lokale kerk moet worden gedaan, komt deze boodschap (nog) niet over, op een enkele voorganger na.

Het welzijn van de kerken lijkt steeds op en neer te gaan, maar toch houden we goede moed en vertrouwen dat de Heer die een goed werk begonnen is in verschillende mensen, dat ook zal volmaken. Daaraan te mogen meewerken, ook iets minder en vaker op afstand is een enorm voorrecht en een vreugde.

Bij voorbaat: heel hartelijk dank voor je meeleven en meebidden. Zonder deze facetten van het werk kunnen we “geen meter” verder...!

Samen eten

Bijbelstudie

Wat rustiger aan

Bezoek aan Bolivia

Vanuit Santa Cruz in Bolivia sturen we dit keer een berichtje. We zijn op bezoek bij onze dochter Sanne met haar man, Marco, en hun beide dochters. Zij werken en wonen hier met de visie om gezinnen te ondersteunen met werk en bij de opvoeding. Het is fijn om een maandje deel uit te mogen maken van hun gezin.

Verhuizing

Tijdens de verhuizing

Begin maart kwamen we na een periode van 4 maanden in Nederland weer terug in Cajamarca. Het nieuws dat we zo spoedig mogelijk een andere woning moesten zoeken viel ons koud op ons dak. Gelukkig lukte het toch bijzonder snel een ander huurhuis te vinden en konden we beginnen met de verhuizing. Omdat het nieuwe huis (nog) niet  helemaal bewoonbaar was, hebben we meer dan een maand de tijd gehad om van alles uit te zoeken, te organiseren en te ordenen en beetje bij beetje te verplaatsen. Wat kan een mens in 12 jaar veel verzamelen!

De sjouw-ploeg

We wonen nu een aantal kilometers buiten Cajamarca. Het huis is eigenlijk gebouwd om er een soort hostel van te maken, dus alle kamers komen uit op een gaanderij en ’s morgens zijn we een tijdje bezig om alle deuren weer te openen. Het is wel even wennen. De omgeving is landelijk en we hebben een prachtig uitzicht op weilanden en koeien met op de achtergrond de bergen.  Tijdens alle drukte die een verhuizing met zich meebrengt , hadden we de eerste vergadering begin april, met alle leiders van de kerkjes waar we mee werken. In dit soort vergaderingen bespreken we het jaarprogramma en de veranderingen in het beleid als dat actueel is. Dat is het geval dit jaar.

Ondersteuning

Ger wordt 70 jaar en we denken dat het goed is dat hij hoe langer hoe meer overdraagt aan de beide pastors van de hoofdkerken, Marciano en Gilmer. Ze hebben zich ontwikkeld als volwassen, bekwame en betrouwbare leiders. Voor dit jaar hebben we in beide plaatsen, Sucre en Oxamarca, een conferentie gepland, die door hen zal worden voorbereid. Wij zullen hen daarbij ondersteunen. Het blijkt dat het heel goed is dat we in de buurt zijn, want in de eerste maand is er al heel wat contact over en weer geweest in verband met situaties en problemen, die zich voordeden. We zijn erg blij dat Marciano en Gilmer het voortouw van onderwijs en gemeentebouw overnemen.

Wilfredo en Judith gaan door met het jeugdwerk in dezelfde kerken en proberen dat uit te breiden. Als zij onze ondersteuning op enig vlak nodig hebben, zijn we in de buurt, maar verder zullen zij zelfstandig  hun eigen bediening met de jeugd en hun eigen gemeente Beth-El ontwikkelen. Door de nieuwe opzet van het werk krijgen wij nu meer vrijheid om uitnodigingen aan te nemen buiten het gebied waar we tot nu toe gewerkt hebben. Zonder de eindverantwoordelijkheid kunnen we per keer bekijken wat we kunnen doen. We merken wel dat de jaren gaan tellen en daarom is het fijn om verantwoordelijkheden met een gerust hart te kunnen overdragen. Ook in de kerk waar we ons in Cajamarca bij hebben aangesloten krijgen we veel gelegenheid om door onze aanwezigheid bij te dragen aan de bouw van het Koninkrijk en dat hopen we nog lang te kunnen doen:  mede bouwen!!

Uit-zicht

In-zicht

Een nieuw begin

Startvergadering

Hartelijk gegroet vanuit een nog zeer regenachtig Cajamarca! Zó regenachtig zelfs, dat er de afgelopen nacht een huis ingestort is. Gelukkig zijn er daarbij  geen slachtoffers gevallen, maar toch...

Vorige week hebben we in Sucre de start-vergadering voor het nieuwe seizoen gehouden. Het is momenteel door de slechte wegen ongeveer 3-4 uur rijden bij ons vandaan. Er is een geasfalteerde weg gepland tussen Cajamarca en Celendin, maar ook dát  project staat stil door de aanhoudende regens. Tijdens deze vergadering doen de voorgangers verslag over de stand-van-zaken in hun gemeenten, de groei of het aantal mensen dat de gemeente verlaten heeft enz. Maar het belangrijkste is toch, dat de mensen elkaar bemoedigen en plannen maken, die ze gezamenlijk kunnen verwezenlijken. Er zijn heel bemoedigende berichten van groei, maar ook het verdrietige bericht, dat één van de presbyters letterlijk door de drank gevloerd is. Dat heeft ons allemaal diep getroffen. Zijn jongste zoon was wel aanwezig in de bijeenkomst; hij heeft nu alleen de leiding van de gemeente en zijn vader behoorde bij het pastorale team. Nu is de presbyter voor een half jaar op non-actief gezet. Deze nog jonge broeder heeft ons gebed heel erg nodig. Ik heb hem gevraagd z’n vader te zeggen, dat hij me ten-allen-tijde mag bellen en dat hij in onze ogen niet minder is geworden. Hij vertelde me, dat zijn vader bijna elke dag -soms ook alleen- in de kerk zit. Bid ajb mee, dat hij spoedig de moed zal krijgen om naar ons toe te komen.

Verder groeien vele gemeenten. Zo hebben we mogen helpen bij het bouwen van een nieuwe kerk in Chugur, omdat die van Tupac Amaru zo gegroeid was. We vragen ook gebed voor de oudsten, jeugd—en kinderleiders. Vooral de tieners hebben ons gebed heel hard nodig: de leeftijd waar velen het laten afweten. Bid daarom ook voor Wilfredo en Judith, dat zij iedere keer weer nieuwe en frisse ideeën zullen krijgen om de opgroeiende tieners duidelijk te maken, dat er buiten Jezus geen echt leven mogelijk is.

Onverwachts Verhuizen

Voorganger Godo helpt verhuizen met zijn auto

Op het moment zitten we midden in onze verhuizing. Zoals je misschien al wel weet, hoorden we bij onze terugkomst uit Nederland, dat de huiseigenaar, na 12 jaar, nu zelf in zijn huis wil gaan wonen. We hebben gelukkig een huurhuis gevonden, wat bijzonder snel is gegaan en betaalbaar is; 15 minuten buiten de stad. In Cajamarca zijn de huur- en koopprijzen over het algemeen erg hoog. De eigenaar is een stichting, geleid door een Duitse dame, die hier al jaren groot sociaal werk doet voor gehandicapte kinderen. Ze komt sinds een tijd ook bij ons in dezelfde kerk. 

We nemen zelfs het dak van de garage mee :)

Gisteravond hebben we het huurcontract getekend. Als we op dit moment om me heen kijken, zien we een hele stapel verhuisdozen en koffers. We vinden het verschrikkelijk.. .maar we hopen dat alles gauw voorbij zal zijn en we snel aan de nieuwe situatie gewend zullen zijn. Bid vooral dat het zal lukken om goed werkende communicatiemiddelen te hebben zoals internet en telefoon. In de buitengebieden van Cajamarca is er niet altijd bereik met internet.

Het nieuwe huis

Terug naar de basis

Weer in Cajamarca

De koffers zijn weer uitgepakt en het lijkt net of we nooit zijn weggeweest. Na 4 maanden in Nederland zijn we weer in Cajamarca. Het is wel even omschakelen na de vanzelfsprekendheid in Nederland van drinkwater uit de kraan en ook nog warm als je wilt, naar de situatie hier, waar we niet vanzelfsprekend kunnen rekenen op water en waar we het water om te drinken eerst filteren en daarna voor de zekerheid nog een keer koken. Het went wel gauw. We missen nu de lente in Nederland, en het lijkt erop dat die nu goed doorbreekt. Hier is het nog de regentijd, maar ´s morgens is het droog en kunnen we boven op het terras in de zon een kopje koffie drinken.

AIPA – de lokale organisatie waaronder we werken

Deze maand, maart, is het 30!!! jaar geleden dat we hier in Peru kwamen met onze toen nog kleine kinderen. Er is veel gebeurd in die tijd en vaak kunnen we ook nog genieten van de vrucht. We komen bijvoorbeeld weer in contact met mannen waar we destijds in Huancayo mee werkten, die nu zelf leiders zijn. De jaarlijkse vergadering van de lokale organisatie van kerken waar we mee werken, is een ontmoetingsplek voor kerkleiders van Noord tot Zuid, ook van vrienden van vroeger.

Het is een relatief kleine organisatie, maar werkzaam in vele delen van het land. Daardoor is het werk ook heel gevarieerd. Iedereen vertelt waar hij/zij mee bezig is. We horen prachtige verhalen, maar horen ook van de enorme nood die er is. Gebieden waar nauwelijks het evangelie wordt gebracht, of waar veel sektes voet aan de grond krijgen, omdat ze met allerlei cadeautjes komen om de mensen te trekken. Vaak is er gebrek aan onderwijs, waardoor de ´eenvoudige´ leiders van de kerkjes geen antwoord hebben op de dwaalleren waar veel mensen in tuinen.

Ontwikkelingen in de kerkjes

Marciano-links en Gilmer-rechts

Er was tijd om met onze voorgangers, Gilmer en Marciano, die er ook waren, bij te praten. We werden bemoedigd, maar hoorden ook een paar verdrietige verhalen. We merken dat juist het leiderschap van de kerken enorm wordt aangevallen. Waar Gilmer en Marciano blijk geven van groei in hun bediening en in hun geloof, zijn er andere leiders waar we vertrouwen in hadden, bezweken voor verleiding. En leiders vallen nooit alleen. Omdat het meest kleine dorpen zijn waar ¨onze¨ kerkjes zijn, wordt er extra gelet op het leven van de christenen. Dat moet ook kunnen. Helaas zien we dat een dorpje als Cajén zwaar onder druk staat. Het was een kerk met jonge gezinnen, een bloeiend zondagschoolwerk en we hadden er goede hoop op dat ook daar een jeugdgroep zou komen. Nu zijn sommigen weggetrokken naar de kust om werk te zoeken, maar anderen zijn in zonde gevallen, of zomaar weggebleven. We kunnen ons dan zo machteloos voelen, maar in gebed binden we de strijd aan. En we vragen jullie om ons daarbij te helpen. Gelukkig zijn er positieve zaken die daar tegenover staan. Door de kindereetzaal van Pan de Vida bij Gilmer, heeft hij contact gekregen met de ouders en daar zijn 2 Bijbelstudiegroepen uit ontstaan. Ze gebruiken een discipelschapsprogramma. Nu zijn er 5 echtparen die willen trouwen en sommigen willen zich ook laten dopen. Onder de doopkandidaten is een catechete van de Katholieke kerk. Veelvuldig is zij bespot en men geloofde niet dat het haar ernst was, maar meer en meer kwam ze tot de overtuiging dat ze de Heer wilde volgen met haar hele hart.

Tijdens zo´n vergadering is er gelegenheid om bij te praten en vooral jonge voorgangers te bemoedigen en een hart onder de riem te steken. Als we dan ´s avonds voor het slapengaan de balans opmaken, weten we weer waarom we in Perú werken.

Terug naar school

Wilfredo maakt de schoolpakketten

Vlak voordat we terugkwamen heeft Judith de basispakketten met schoolmaterialen klaargemaakt. Een punt van zorg blijft steeds weer de communicatie met de dorpen in het binnenland. De meeste voorgangers hebben wel een mobieltje, maar ze hebben niet altijd bereik. Judith probeert op vele manieren berichten door te sturen. Uiteindelijk is het toch weer gelukt om 194 kinderen van een schoolpakket te voorzien. Het is ieder jaar weer een enorme klus en we zijn elke keer weer enorm blij als het achter de rug is. Morgen kan ik de beurzen klaar maken voor de middelbare school. De jonge mensen die een 7 gemiddeld gehaald hebben op hun schoolrapport krijgen een beurs voor de middelbare school. Ook dit jaar zijn er weer 19 leerlingen die er op die manier recht op hebben. Het stimuleert de jongelui en hun ouders om hun best te doen om vooruit te komen.

Samen met Gilmer en Marciano hebben we besproken dat zij steeds meer verantwoordelijkheid op zich zullen nemen en vooral zullen nadenken over de mogelijkheden tot training van de leiders. Er is een soort verzadiging gekomen voor wat betreft de conferenties. Sommigen komen omdat het van hen verwacht wordt, of omdat ze anders geen recht hebben op de programma´s zoals schoolspullen en de beurzen, maar gelukkig zijn er ook, die echt een verlangen hebben om meer te leren over de Bijbel en het leiden van de kerk. Gilmer en Marciano zullen dit jaar zoeken naar nieuwe manieren om de mensen bekwaam te maken en weerbaar als er moeilijke situaties ontstaan. Hun inzet is groot en we zijn heel erg dankbaar dat deze beide mannen uitgegroeid zijn tot evenwichtige, stabiele leiders. Samen hebben zij direct invloed via de kerken op meer dan 1000 mensen. Zij hebben ons gebed en onze steun heel hard nodig.

Van thuis naar thuis

Tijd in Nederland

De tijd van ons verblijf in Nederland is al bijna weer voorbij. In oktober dachten we nog: “4 maanden; dan hebben we heel veel tijd voor allerlei activiteiten”, maar dat valt dan toch weer tegen.

Elke zondag waren we op bezoek in een andere gemeente, die bij het werk in Perú betrokken is. We mochten een powerpointpresentatie laten zien van het werk dat we namens die gemeentes mogen doen. Hoe we begonnen en hoe het nu is. Er is veel structuur aangebracht, vooral dankzij de ondersteuning in de administratie van Judith. Zij en haar man Wilfredo zijn nu een eigen bediening aan het ontwikkelen en wij vinden het fijn om daar zijdelings bij betrokken te mogen zijn (www.wilfredoyjudith.blogspot.com) .

Wilfredo & Judith op Esthers eerste verjaardag in Terwolde

We hebben veel ontmoetingen gehad en velen zijn bij ons op bezoek geweest. Het is fijn om zoveel vrienden en bekenden te ontmoeten. De banden worden weer aangehaald en de nieuwtjes worden wederzijds weer uitgewisseld. We zijn erg dankbaar voor de internet-mogelijkheden als skype en Voip, maar een persoonlijk gesprek is toch bij uitstek de mooiste gelegenheid van communicatie.

Doordat we nu weer ingeschreven zijn in Nederland konden we ingeschreven worden bij een ziekenfonds en dat geeft de mogelijkheid van een evaluatie van de gezondheid van Ger. Intussen zijn er al verschillende bezoeken geweest aan specialisten op het gebied van revalidatie en worden de mogelijkheden bekeken tot een beter kunnen functioneren, zoals lopen en bewaren van evenwicht. Die mogelijkheden liggen hier wat ruimer dan in Cajamarca en daar maken we graag gebruik van, hoewel het heel veel tijd kost.

Judith en Wilfredo met hun dochtertje Esther hebben een maandje bij ons gebivakkeerd. Het huisje is wel klein, maar met veel goede wil en incasseringsvermogen hebben we een heel goede tijd met elkaar gehad. Ook onze kinderen die in Nederland wonen, wonen op een bereikbare afstand van Terwolde.

Weer naar Perú

Een deel van de jongeren met beurzen

We vertrekken 3 maart en hebben dan eerst een vergadering van een paar dagen in Lima van de Peruaanse kerkelijke stichting waaronder we werken, alvorens door te reizen naar Cajamarca. Een paar ondersteuningsprogrammas's voor de mensen in het binnenland staan deze tijd nog in de agenda. Allereerst het basispakket schoolmaterialen voor de kinderen van de zondagscholen en daarnaast de beurs voor de kinderen die met een gemiddelde van een 7 naar de middelbare school gaan. Vooral dat laatste programma is erg belangrijk. Het niveau van de middelbare scholen in het binnenland is niet erg hoog, maar de jongelui worden gestimuleerd om hun best te doen om te studeren en te proberen een mogelijke opleiding te volgen. De teenerleeftijd is van wezensbelang. Dan worden er veel belangrijke beslissingen genomen. In de kerken is dat ook vaak de leeftijd dat de jongelui afhaken en niet meer naar de kerk willen. Als zij naar een middelbare school kunnen en dus een zinnige dagvulling hebben en daarnaast in de kerk de mogelijkheid krijgen om naar een jeugdgroep te gaan, kan die beslissing positief beinvloed worden. Er wordt een toekomst geboden en een doelgericht leven met God als basis in alles wat je doet.

Het komende jaar zullen er verschillende ingrijpende veranderingen worden doorgevoerd die  vooral initiatieven van de kerkjes moeten bevorderen. Wij blijven voorlopig in de buurt om die te ondersteunen en met raad en daad bij te dragen aan het volwassen worden van de kerken waar we nu 12 jaar mee hebben gewerkt. We hebben goede moed.

Vakantiehuisje in Terwolde

In de herfst van dit jaar hopen we weer in Terwolde neer te strijken. Vóór die tijd bieden we de mogelijk om ons huisje voor een midweek of weekend te huren. Er is plaats voor 3 volwassenen en een kind-baby. Mocht je daar interesse voor hebben, dan kun je contact opnemen met Natasja de Jong-Prakken, e-mail: nmdejong.prakken@gmail.com. Kijk op de website van “de Scherpenhof” om de faciliteiten van het park te zien.

De volgende nieuwsbrief wordt weer vanuit Cajamarca geschreven. Graag willen we jullie op de hoogte blijven houden van wat God aan de andere kant van de wereld doet. Het verbreedt de horizon en we vinden het fijn om de “daden Gods” met jullie te kunnen delen.

Ger (links) en Wilfredo (rechts) tijdens een vier-talige, multi-culturele bijeenkomst in Kampen