Goed aangekomen in NL

 

Nog eventjes...

Lieve mensen,

Terugblik

Wat gaat de tijd snel. Ruim een jaar geleden had ik mijn terugreis naar Nederland gepland en wat ging het allemaal anders.......

Heel dankbaar ben ik voor de support van mijn kinderen, die eigenlijk allemaal aanraadden dat ik hier zou blijven, in Perú op het terrein wat Ger en ik samen met Wilfredo en Judith hebben gekocht en waar ik een huis heb, wat gepland was om samen met Ger nog een paar jaar te wonen. Nu kan ik er alleen gebruik van maken, dichtbij kinderen en kleinkinderen, maar toch zelfstandig.

Toen de lock-down begon, kon onze onvolprezen hulp, Lucy, niet meer komen en nam ik de keuken voor mijn rekening. Verder werden alle taken van huis en tuin verdeeld. Hoe het jaar 2020 gegaan is, kun je in mijn vorige update lezen.

Ingeënt

Nu zijn we bijna een half jaar verder en officieel is het nog steeds lock-down.

In de praktijk merk je er weinig van, behalve dat in de winkelcentra bij de ingang van winkels iemand staat die de temperatuur meet met een thermometer, die op een pistool lijkt en ieder die binnenkomt krijgt een sproei alcohol op zijn handen. Verder is het verplicht om dubbele mondmaskers te dragen en de meeste mensen doen dat ook. Afstand houden is niet te zien, want het is op straat en in de winkelcentra net zo druk als voorheen. Om die reden ga ik nauwelijks naar buiten, tenzij voor zaken als kapper, pedicure, tandarts en melk halen bij de boerin aan het eind van de straat. De inentingen gaan hier allemaal wat anders. Centraal wordt per radio en televisie afgekondigd welke groep mensen aan de beurt is. Er is begonnen met mensen ouder dan 100 jaar en zo steeds 10 jaar jonger. Bij de groep tussen 70 en 80 jaar ben ik ingeënt met Pfizer en heb daar een officiële verklaring van die ik in Nederland hoop te laten registreren.

Corona slachtoffers

De rust en veiligheid op ons terrein staat in schril contrast met de situatie in de stad Cajamarca. Op zeker moment kwam op het plaatselijk nieuws dat er deze tweede golf weer 15-20 doden door corona per dag waren. Velen stierven en sterven nog doordat er geen IC-bedden beschikbaar zijn en er geen zuurstof is. Dagelijks horen we nu van mensen tussen 40 en 50 jaar, die aan COVID sterven. Als dat dan een jonge vrouw van 41 is, die bij onze bijbelstudiegroep van de kerk hoort, waar ik samen met Birgit, een Duitse zendelinge, leiding aan mocht geven vóór de pandemie, dan komt de COVID wel heel dichtbij. De slachtoffers krijgen namen.

Gilmer en zijn vrouw Enedina terug uit Lima

Wonder

Er waren ook heel speciale situaties. Gilmer, de voorganger van Oxamarca en één van de mannen, die de trainingen waar Ger mee begonnen is, doorzet, kreeg een ongeluk. Hij viel van de eerste verdieping van een huis, 3 meter naar beneden en kwam op een hoop stenen terecht. Op de blog van Judith en Wilfredo staat een uitgebreide beschrijving van het ongeluk. Op zeer onvakkundige wijze is hij met ambulances in Cajamarca en daarna in Lima in een staatsziekenhuis terecht gekomen. Er werd vastgesteld met MRI dat hij 2 plekken had gebroken in de rug en 3 nekwervels waren ernstig beschadigd. Hij zou op beide plaatsen moeten worden geopereerd. De rug is geopereerd en dat ging goed, toen ze de nekwervels nakeken om de volgende operatie te plannen, waren de 4(!) neurochirurgen het niet met elkaar eens. Er was 1 van de vier die meteen wilde opereren, maar de andere durfden het niet aan te raken. Ze zagen tot hun verbazing dat de wervels bezig waren de breuken te sluiten. Er was zelfs een dokter, die dat met ontroering vaststelde. Wat is God toch goed en genadig. In eerste instantie werd gevreesd dat Gilmer verlamd zou raken of zelfs de operatie aan zijn nek niet zou overleven. Nu werd hij met een harde nekkraag naar huis gestuurd en moest 2 maanden later terugkomen. Intussen is hij weer in Lima geweest voor controle en heeft hij een zachtere nekbescherming gekregen. Dan sta je erbij en je kijkt ernaar en kunt alleen maar zeggen: “God wat bent u groot!” Kennelijk heeft God nog een bedoeling met het leven van Gilmer.

Online les

De kinderen, inclusief Judiths Venezolaanse pleegdochter hebben nu voor het tweede jaar les via internet en dat is erg intensief voor iedereen. De docenten moeten zelf allemaal uitzoeken hoe ze het beste les kunnen geven en vooral in het binnenland raken veel kinderen achterop, omdat er vaak helemaal geen internet is, om maar van laptops of PC maar te zwijgen.

Wandelen bij de rivier dichtbij huis

Thuis

Ik heb heel erg genoten van de tijd hier. Ook hier waren de kerkdiensten virtueel. Als het mogelijk was, heb ik met de diensten van onze kerk meegedaan en verder met de diensten van de kerk van Wilfredo en Judith, want het internet is maar een dun lijntje en regelmatig komt het voor dat er overbelasting is. Ons terrein is groot en zo nu en dan gaan we naar een afgelegen gebied buiten de stad om een wandeling te maken. Ik heb me dus op geen enkel moment verveeld, maar nu is het toch tijd om weer terug te gaan naar de rest van de familie in Nederland. Het is ook een mooie tijd, begin van de zomer. Voorheen gingen Ger en ik meestal in de lente of in de herfst, dus het is lang geleden dat ik de zomer in Nederland heb meegemaakt.

Weer naar Nederland

Het zal niet meevallen om me weer in te voegen in de Nederlandse goed georganiseerde maatschappij met al zijn regeltjes, maar ik zie er naar uit om veel vrienden en bekenden en natuurlijk vooral onze kinderen en familie weer te kunnen ontmoeten in levenden lijve.

KLM stelt hoge eisen aan de mogelijkheid om te reizen, dus ik ga 3 dagen voordat ik kan instappen naar Lima om de vereiste speciale testen te laten doen. Graag gebed rondom dit gebeuren, want alles geeft wel spanning.

Verjaardag

Heel veel dank voor alle gebeden en ook voor de vele felicitaties, die ik mocht ontvangen voor mijn verjaardag. Het is een hele bijzondere mooie dag geweest en ik voel me erg gezegend en rijk met zóveel dierbare mensen die me gefeliciteerd hebben.

Een hartelijke groet en misschien tot ziens,

Froukje