vrijdag 14 oktober 2011

Aflsuiting van het Werk met de Leiders van de Kerkjes van het Binnenland

Samen in Cajamarca

De laatste conferentie met de kerkleiders van dit jaar is voorbij. We hadden deze conferentie samen met de evaluatievergadering gepland, zodat ze dan slechts één maal hoefden te reizen. Sommigen moeten eerst een paar uur lopen en vervolgens verder met de melkwagen. Ook aan het begin van dit jaar hadden we, op hun verzoek, de eerste vergadering samen met de eerste conferentie gepland, maar dit viel toch een beetje tegen, omdat dit voor de mensen betekent dat ze een week weg van huis zijn, niet op het land kunnen werken en ook lang weg van de kerk zijn. Volgend jaar zullen we dus het programma hierop aanpassen. Het is fijn dat de mensen meedenken en dat we samen het jaarprogramma kunnen samenstellen.

Tijdens zo’n vergadering worden de uitgevoerde programma’s en projecten geëvalueerd, maar ook de nieuwe projecten besproken voor het volgende jaar. Toen we begonnen met dit werk, zagen we dat de mensen vaak geen toekomstplannen hadden voor de kerk. Alles bleef bij hetzelfde. Nu zien we dat ze geleerd hebben om een jaarplanning te maken en ook dat ze gaan sparen voor de aanschaf van bijvoorbeeld stoelen in de kerk, of een kerkbibliotheek met naslagwerk. Vooral het programma van verdubbeling van de kostprijs heeft daartoe erg gestimuleerd. De kerken kunnen een verzoek met een begroting indienen voor bijv. de aanschaf van muziekinstrumenten en als zij de helft gespaard hebben, leggen wij vanuit de fondsen die we hebben de andere helft erbij. Dat gebeurt ook bij de bouw van nieuwe kerkjes of van een logeerhuis bij de kerk. Voorheen was het nauwelijks mogelijk dat er een inbreng kwam van de mensen zelf. Nu worden zij gestimuleerd om gestalte te geven aan eigen ideeën en plannen.

Elke keer als we in zo´n conferentie een paar dagen samen zijn, genieten we van de positieve ontwikkeling die we mogen zien bij de mensen. Ze leren steeds beter omgaan met Bijbels naslagwerk en vooral om samen een thema uit te werken. Dat zijn vaak “normale” zaken in Nederland, maar hier is het speciaal als mensen leren meedenken en zelfs gestimuleerd worden om eigen meningen te ontwikkelen. Na een workshop over verschillende soorten van leiderschap (democratisch, autoritair of passsief), kregen we verassende reacties en hele positieve conclusies die ze zelf met de rest deelden. Elke keer merken we weer dat we tijd te kort komen om alles te bespreken wat we willen en voor iedereen aandacht te hebben.

Veel aandacht is er deze keer ook besteed aan hun roeping als leider van de kerk. Wat houdt mijn bediening in, hoe maak ik discipelen, enz. Opvolging in leiderschap is ook hier een kwetsbaar onderwerp. Hoewel we met een flinke groep mensen waren, waren er toch enkele kerken die het hele jaar niet bij de conferenties zijn geweest.

Door de bezoeken van de presbyters (oudsten) wisten we dat er veel kritiek was en vooral een ongezonde rebellie. In juni hebben we een vermanende brief geschreven, ondertekend door het team van beide voorgangers, de presbyters en onszelf. We kregen een enkele reactie, maar zagen geen verandering van houding. Ondanks verschillende bezoeken, leek er een onverschilligheid bestaan ten aanzien van het aanbod van trainingen voor de leiders, de jeugdleiders en de zondagschoolleiders.

Tijdens de conferentie kwam er ineens een telefoontje van één van de kerken. Ze zochten weer contact en deze week was er een andere kerk, die ronduit vroeg hoe ze weer in contact konden komen met de rest. We zijn hier uiteraard heel erg blij mee en verwachten een vervolg. Het vervolg-initiatief ligt nu helemaal bij deze broeders en wij zijn blij met dit eerste begin. Tijdens ons verlof in Nederland staan er nog een paar interne vergaderingen met de voorgangers van Sucre en Oxamarca op de agenda en we hopen dat er dan een vervolg komt op dit eerste nieuwe begin.

Rehabilitatie van kinderen

Een tijd geleden hebben we eens geschreven over Patricia (13 jaar), het meisje met de heup-luxatie waar we geen geld voor hadden, omdat het Lilianefonds moet bezuinigen. We kregen van een privéfonds in Nederland geld voor deze operatie en er werd een begin gemaakt met onderzoeken in Lima. Het bleek zelfs gecompliceerder dan we dachten. Ze zou na de heupoperatie ook nog een ruggewervel-operatie moeten ondergaan. We hebben veel overleg gezocht met de grootouders, door wie ze wordt opgevoed. In eerste instantie wilden ze wel meewerken, maar toen bleek dat de (groot)moeder 3 maanden in Lima voor Patricia zou moeten zorgen, terwijl die een gipscorset zou krijgen na de operatie, kwamen er allerlei bezwaren. De oma/moeder zou niet tegen het klimaat in Lima kunnen, zij kon niet tegen de drukte daar, ze voelde zich niet bekwaam om voor Patricia te zorgen, enz., enz. Dit alles terwijl de operatie en dokterskosten grotendeels betaald zouden worden. De prognose voor Patricia is niet positief. Als er niet operatief wordt ingegrepen, zal zij hoe langer hoe krommer groeien, niet meer kunnen lopen en problemen krijgen met longen en hart. Ondanks dat deze prognose aan de (groot)ouders is verteld en we zelfs sociale pressie via de communiteit hebben proberen uit te oefenen, heeft de familie nu afgehaakt. Ze zijn niet bereikbaar en mijden nog elk contact.

Gelukkig kunnen we ook een andere geschiedenis vertellen: Lisbeth (13 jaar) werd aan haar scheve voet geopereerd, ze was geboren met een klompvoet. Ze is eind januari met haar vader naar Lima gegaan en in april geopereerd. De operatie is goed gelukt en in juni kwam ze met orthopedische schoenen goed lopend terug uit Lima. Deze week kwam ze met haar moeder voor controle naar Cajamarca. Ze kan nu behoorlijk goed lopen en zelfs hollen. Ze kan samen met haar vriendinnen touwtje springen en deelnemen aan de meisjesvoetbalclub van het dorp. Heel bijzonder is ook dat ze ondanks de 3 maanden schoolverzuim door haar verblijf in Lima, ze eind van dit jaar toch over kan gaan naar de 6e klas (groep 8). We zijn enorm blij voor haar en voor de mogelijkheid die we hadden om haar te helpen.
Vanaf de derde week van oktober zijn we voor 2 maanden in Nederland en hopen velen persoonlijk te ontmoeten in de bezoeken die we aan de verschillende gemeentes kunnen afleggen.

Hier is een filmje van Lisbeth te zien: