Froukje en ik zijn eergisteren terug gekomen van een bezoek aan onze dochter met haar gezin in Santa Cruz in Bolivia. Toen ik zo uit het vliegtuigraampje naar beneden keek, dacht ik eraan, dat er nog zo ontzettend veel dorpen in Zuid-Amerika zijn, die nog bereikt moeten worden met het Evangelie. Dat lijkt voor heel veel mensen in Europa een vreemd, omdat Zuid-Amerika toch “sinds Columbus met het Christendom werd bereikt...” Helaas is dat “christendom” een mengsel van heidense gebruiken, waar christelijke namen aan gegeven werden. En hoewel het Bijbelse geloof hier sterk groeit, moet er nog ontzettend veel gedaan worden. En voordat “het woord weer vlees geworden is”, zullen er weer diverse kerstvieringen gepasseerd zijn...
Omdat we nog enkele vlieguren voor de boeg hadden, gingen m´n gedachten onwillekeurig terug naar de dagen dat we dit jaar bij de mensen zelf in de dorpen konden zijn: de huwelijksconferenties, de Bijbelstudies met de voorgangers (dit jaar voor het eerst in Cajamarca-stad!) en niet te vergeten de lessen die Judith en Wilfredo gaven aan de jeugdleiders: de toekomstige leiders van de dorpen. En dat alles zou nooit mogelijk geweest zijn, als we jullie niet hadden. En dan denk ik niet alleen aan de gezamenlijke gemeenten, die met gebed en gaven dit werk mogelijk gemaakt hebben, maar ook aan u/jou die dit heeft laten merken d.m.v. een brief of mail, dat er meegeleefd wordt. Het is echt onmogelijk om op papier tot uitdrukking te brengen, wat dat voor ons betekent: dat we ons geen zorgen hoeven te maken, om de plannen te kunnen verwezenlijken met al die mensen, die anders nooit samen, als kerk en gezin, in staat zouden zijn, om bijvoorbeeld Kerst te vieren. En kerst brengt weer tot uitdrukking dat GOD alles in Jezus gegeven heeft, om zeker te kunnen zijn dat Hij onze zonden wil vergeven.
In deze weken las ik in m´n stille tijd de brief aan de Hebreeën. Enorm boeiend! Ik heb dan de neiging om, als ik die uitgelezen heb, weer van-voren-af-aan te beginnen en te mediteren over alles wat de Heilige Geest ons duidelijk wil maken. Ik zou haast willen zeggen, wat in 11:32 geschreven staat: “de tijd zou mij ontbreken, als ik ging verhalen van...” Daar wordt zo schitterend uitgelegd, dat dwars door de geschiedenis heen, God laat zien, dat we niet zonder elkaar kunnen. Toen niet, en ook nú niet!! We hebben elkaar zó nodig om samen “het beloofde te verkrijgen”(11:39). En dat verklaart ons ook, dat we met volharding de wedstrijd moeten lopen en alles wat ons daarin belemmert, moeten “afwerpen”. Dat is OVERAL ter wereld gelijk, in alle tijden en culturen. Daarin staan we in “het werk” zij-aan-zij.
Lieve medewerkers: nogmaals heel hartelijk dank voor de betrokkenheid. En we zien uit naar datgene wat God ons te doen geeft in het komende jaar. Laten we standvastig blijven “als ziende de Onzienlijke” (Hebr. 11:27) of zoals de Willibrordvertaling het zegt: “De onzichtbare Koning had hij (en wij) a.h.w. voortdurend voor ogen.”
Nogmaals: we wensen jullie allen Gods vrede toe, dwars door alles heen.
Namens Froukje, Judith en Wilfredo: Gods Vrede!Gezegende Feestdagen
Ger en Froukje
