Bijna afscheid

Ons verlof zit er bijna op. De uitzenddienst is op 2 januari in het gebouw van de Evangelische Gemeenschap in Leusden om half 3 en op 5 januari hopen we weer terug te vliegen.

Het is een heel goed verlof geweest. Wel langer dan oorspronkelijk gepland, maar er waren verschillende omstandigheden en motieven om de aankomstdatum in Nederland te vervroegen. Het goede daarvan is dat we heel veel bezoeken hebben kunnen afleggen. We hebben enorm van de zendingsconferentie van Z&G genoten, van het gemeenteweekend van onze thuisgemeente “De Lichtstad”, van familiegebeurtenissen zoals de geboorte van 2 kleinkinderen, maar waren ook heel blij om bij de begrafenis te kunnen zijn van Ger’s broer.
En als dan het einde van het verlof nadert komen er ineens een heleboel uitnodigingen bij, waar we helaas geen gehoor meer aan kunnen geven. Wat zijn we rijk met zoveel mensen waar we van kunnen houden!! We hopen dat we er in de toekomst tijd voor kunnen vinden.

In de toekomst hopen we vaker voor kortere tijd naar Nederland te kunnen komen niet in de laatste plaats om onze kleinkinderen vaker te zien. Ze groeien zo snel en als grootouders mis je op afstand zo veel……… Gelukkig is het tegenwoordig mogelijk om per internet heel veel contact te hebben, maar een echte knuffel is niet te vervangen.

Wat we heel erg merken als we met grote tussenpozen naar Nederland komen, is de veranderingen die er zijn. Sommigen misschien beter, anderen niet zo leuk. Het is beslist niet veiliger geworden op straat. Dat merkten we gisteravond toen we op een bidstond waren in Zeist. Terwijl we binnen zaten werd er bij tenminste drie auto’s een ruit ingeslagen en werd de TomTom weggehaald. Ze stonden op een verlichte parkeerplaats midden in het centrum. Achteraf geef je jezelf de schuld dat we de TomTom niet mee naar binnen hadden genomen en dat is natuurlijk waar! Het is weer een goede leer die door schade en schande geleerd moest worden. Het erge is dat er meer van je gestolen wordt, wat niet te betalen is, je gevoel van veiligheid…..

Een volgend bericht zal vanuit Cajamarca geschreven worden. We zien er naar uit om weer naar huis te gaan. Er zijn verschillende zaken die nog afgehandeld moeten worden zoals het zoeken naar een ziektekostenverzekering in Perú, maar daar schrijven we over zodra er iets bekend is.

AGENDA

In de tijd dat we in Nederland zijn, mogen we op verschillende plaatsen over “ons” werk in Perú spreken. Mocht je meer willen weten of ons willen ontmoeten, vindt je hieronder de agenda.

9-9-2009/10-9-2009
Vertrek LIMA/ aankomst AMSTERDAM

11/09/09-13/09/09
Gemeenteweekend Eindhoven met oa. vrijdagavond kennismaking met gemeente en geinteresserden
ADRES: de Buiten­Jan aan de Turf­weg 9 te Veldhoven

27-09-09:
Evangelische Gemeente "De Akker" Eindhoven
ADRES: Smetsakker 47, EINDHOVEN

04-10-09:
Euregio Christengemeente Aalten
ADRES: Hogestraat 52, 7122 BW Aalten

11-10-09:
De Terebint Punthorst
ADRES: Puntweg 9, 7715 PK Punthorst

13-10-09:
Bijbelstudies “De Stoppelberg”, Beekbergen
ADRES: Stoppelbergweg 41, 7361 TE BEEKBERGEN.

18-10-09:
De Schutse Rotterdam
ADRES: Jacob Loisstraat 37, 3033 RC Rotterdam

19/10/09-23/10/09:
Zendingsconferentie Zending&Gemeente Beekbergen

25-10-09:
*Ger naar 't Scheepke,
ADRES: , Rijnstraat 434, Alblasserdam. Aanvang: 9.45
*Froukje zendingszondag “De Fontijn”,
ADRES: Wegedoornlaan 2b, 5646 AC EINDHOVEN

28-10-09:
Hoorn

31-10-09:
Zaterdag reunie Perukids in Epe

1-11-2009:
Gemeente Zeist
ADRES: Chr. College Zeist, Graaf Adolflaan 4, ZEIST

08-11-09:
*Ger naar Evangelische Gemeenschap Leusden,
ADRES: Larikslaan 14, 3833 AM LEUSDEN
*Froukje Zendingszondag “De Akker”,
ADRES: Smetsakker 47, EINDHOVEN

15-11-09:
Evangelische Gemeente De Lichtstad
ADRES: Wegedoornlaan 2b, 5646 AC EINDHOVEN

22-11-09:
Berea Heerlen
ADRES: Schaesbergerweg 134-136, 6415 AK Heerlen

29-11-09:
Volle Evangelie Gemeente Sion Gorinchem
ADRES: Schelluinsestraat 6, 4203NL Gorinchem

06-12-09:
Evangeliegemeente Spoorzicht Winterswijk
ADRES: Tuunterstraat 39, 7101 EE Winterswijk

13-12-09:
Voormiddag Vredekerk Den Haag
ADRES: Maartensdijklaan 126, Den Haag
Namiddag Pinkstergemeente Vlissingen
ADRES: Vrijdomweg 1, VLISSINGEN. Aanvang 15.00

20-12-09:
Evangelie Gemeente Morgenstond Nieuwegein
ADRES: Oosterlichtcollege, Dieselbaan 10 te Nieuwegein

27-12-09:
Ichthus Evangelische Gemeente Etten-Leur
ADRES: Dreef 52, 4875AC Etten-Leur

24 en 25 dec:
Kerst Eindhoven
ADRES: Smetsakker 47, EINDHOVEN

02-01-09:
14.30 uur - Afscheidsdienst en uitzegenen in Leusden
ADRES: Larikslaan 14, 3833 AM LEUSDEN

05-01-10
Terugreis AMSTERDAM-LIMA

Hier en Daar...

Walik, 5 november 2009

De hoogste tijd om onze weblog enigszins bij te werken !
Sinds half augustus zijn we in Nederland. Ons verlof werd vervroegd vanwege het overlijden van Gers broer. Het was goed om samen met de familie hem te kunnen begraven na een bijzondere uitvaartdienst waarin duidelijk getuigd werd van de hoop die ook Marinus had: de opstanding der doden. Heel hartelijk dank voor het medeleven wat we van velen ontvingen.

Leven en dood liggen vaak vlak bij elkaar. In augustus werd onze kleindochter Elena bij Menno en Mireille geboren en in september David bij Natasja en Hylke. Heel erg fijn dat we dit keer al zo dicht bij waren. Het went nooit om ver van je kinderen te wonen in die bijzondere momenten. De eerste maand hebben we dan ook besteed aan het bezoeken van onze kinderen. Daarna begon de rondreis door Nederland.

Het is wel wennen aan de files en de omleidingen.(Ger zegt wel eens:”De grootste omleiding ter wereld heet Nederland”.) Ik geloof dat we liever (wat langzamer) in de bergen van Cajamarca reizen. We hebben wel enorm genoten van de late zomer en ook de herfstkleuren waren weer prachtig. Vooral de lange zomeravonden zijn erg fijn.

Regelmatig hebben we contact met Judith, die ons in Cajamarca goed vertegenwoordigt. Zij is naar de laatste vergadering met de leiders van alle betrokken kerkjes in het binnenland gegaan. Er kwamen hoopvolle signalen. Door onze afwezigheid werden de voorgangers zich bewust dat er een dag komt dat ze het “alleen” zullen moeten doen. Er kwamen spontaan allerlei nieuwe ideeën voor het programma van volgend jaar. Een heel goed teken.
Verder hoorden we dat de jeugdweekends in Sucre en Oxamarca vervolg hebben gekregen in groepen jongeren die wekelijks bij elkaar komen. Een blijde verrassing.
We hebben al weer allerlei nieuwe ideeën om deze ontwikkeling te ondersteunen.

Ook het programma van het Lilianefonds gaat “gewoon” door. Janett is heel trouw en doet het werk met veel inzet. Haast zou je zeggen dat we goed gemist kunnen worden, maar toch zien we er met verlangen naar uit om weer voet op Peruaanse bodem te zetten.
We genieten enorm van alle gastvrijheid en willen iedereen heel hartelijk danken, die blijk geeft van betrokkenheid.

De uitzenddienst zal zaterdagmiddag 2 januari plaats vinden in het gebouw van de Evangelische Gemeenschap Leusden, adres; Larikslaan 14 om 14.30 uur.
Heel hartelijk welkom.

Ger en Froukje

"Ons" werk in vogelvlucht

GRAAG UW BEGRIP

Ger en Froukje Prakken hebben plotseling hun reis naar Nederland moeten vervroegen door het overleiden van Ger´s broer Marinus, na een lange tijd van zware ziekte en geen positieve reactie op de behandeling. We weten dat hij nu bij de Heer is, waar hij naar verlangde, maar voelen toch ook verdriet om het tijdelijk afscheid. Het vervroegde bezoek aan Nederland heeft daarom geen vakantie-motieven en we vragen U daarom ook ze de tijd en ruimte te geven om er te zijn voor de Familie, die ze nu het hardst nodig heeft. Ze zijn nu ook niet telefonisch bereikbaar. Mocht U toch dringend contact willen opnemen, kunt U dat doen via de e-mail, zodat ze dat op hun tijd kunnen behandelen. Graag Uw begrip.

gerprakken@gmail.com

De Reuzen Trotserend

Uit: http://www.judithprakken.blogspot.com/

Gisteravond kwamen we moe, maar vol voldoening thuis na een intensief weekend met 49 jongeren van Sucre (4 uur vanaf Cajamarca) en dorpjes van dichtbij en verweg.

Vooraf hadden we weer al het studiemateriaal en de presentjes klaargemaakt. De locale voorganger rekende op 15, maximaal 20 jongeren, maar ik vond dat ik voldoende geloof had voor 25... we leren dus nog niet van eerdere ervaringen ;). De inschrijving op vrijdagavond ging tot 43 en zaterdag kwamen er nog 6 bij! Hier is er nog geen project van kinder-eetzaal van Pan de Vida en de jongeren trekken vaak weg naar de stad Celendín, waardoor we dit niet konden geloven... maar uit Sucre zelf waren er al 20, uit dorpen uit de buurt nog zo´n 20 en uit Tupac Amaru, dat 4-5 uur lopen en dan nog met de bus is: 10 jongeren!! Wat een zegen, wat een voorrecht om met deze jongeren een weekend te mogen hebben en wat voelden we ons weer klein door te hebben gedacht dat er niet veel zouden komen. Gelukkig konden we in Celendín alsnog voor iedereen alle materialen halen: ze hadden het dubbel en dwars verdiend!

Het thema: “Leiders Gezocht!” is heel actueel in al deze plaatsen. Er zijn jongeren, maar geen goede leiders die ze de weg wijzen en ze samen brengen om te groeien in hun geloof. De film die we lieten zien op vrijdagavond was indrukwekkend: FACING THE GIANTS (de reuzen trotserend): In zijn zes jaar lang durende loopbaan als American Football coach behaalde Grant Taylor tot noch toe geen enkele seizoenwinst. Een groep vaders houdt bijeenkomsten om ervoor te zorgen dat hij wordt ontslagen en ook zijn er problemen met zijn vrouw. De coach heeft geen hoop meer en strijdt tegen angst en falen. Maar door een uitdaging durft hij toch weer op God te vertrouwen en merkt hij dat er een groter doel is dan alleen winnen op het veld. With God, all things are possible ….

De mensen en de jongeren van het binnenland worden vaak gemargineerd door de stadsmensen. Ze worden uitgemaakt voor achtergestelde en vieze mensen. Als je vaak genoeg hoort dat je een mislukkeling bent, ga je er vanzelf in geloven. Dáár hameren we heel erg op: David was ook een schaapherder, Mozes was een vondeling en later een moordenaar, Daniel durfde anders te zijn en allemaal werden ze goede LEIDERS naar Gods hart en van Gods volk! Je kunt klein zijn, de jongste zijn, van het binnenland komen of zelfs een meisje in een macho-maatschappij zijn, maar deze eigenschappen gebruikt God om je te vormen en je groot en sterk te maken: dát hangt van ieders beslissing af, niet van het lot.

Ook nu waren we verrast door het aantal jongeren dat naar voren kwam (30!) om het besluit te nemen om vanaf nu leiders te worden, te worden gevormd om iets te betekenen in hun familie, school, dorp en kerk. Ze hebben een lijst getekend met hun namen en plaatsen waar ze vandaan komen, zodat we gericht kunnen bidden voor ieder van deze parels, zodat ze niet de moed verliezen maar durven opstaan en een beter bestaan voor hen en hun omgeving zullen nastreven.

¿Bidt U met ons mee?

VOOR: Deysi, Adrian, Roner, Luis Miguel, Edinson, Isaac, Doris, Catalina, Valerio, Angelita, Ester, Verónica, Walter, Gilberto, Mayra, Cintia, Lesly, Marilín, Edwin, Lucinda, Rut, Ackermann, Gerson, Ana Luz, Gilmer, Santos, María, Ursula, Gisela, Nicida.

Huwelijksconferentie

We hadden gedacht dat er misschien wel 40 of 50 echtparen op de “huwelijksconferentie” zouden komen en hadden materialen als schriftjes, balpennen en presentjes meegenomen voor 50 stellen. Het werden er samen 79 stellen, 73 de eerste dag en hoewel er 6 stellen de tweede dag niet kwamen, kwamen er de tweede dag 8 andere stellen bij (dus 150 deelnemers!). Maar laat ik bij het begin beginnen.

In januari was de gebruikelijke vergadering van Oxamarca met zijn buitenposten en werd het idee geopperd dat ze graag een goede oriëntatie wilden hebben over het gezin. Met name was dat vanwege het veel voorkomend huiselijk geweld. Het voorgangersechtpaar van de kerk waar we lid van zijn in Cajamarca, Godo en Teresa, heeft een bijzondere bediening op dit gebied, dus vroegen wij hen of zij bereid waren een huwelijksconferentie te doen in Oxamarca. De datum werd vastgesteld op 16 en 17 juli. We waren erg benieuwd, want het zou inhouden dat uiteraard beide echtelieden moesten komen, wat ze bij andere lessen of evenementen niet gewend zijn. Dat betekent dat de kinderen ondergebracht moesten worden, maar vooral dat er voor het vee gezorgd zou moeten worden, want ze “mochten” niet tussendoor naar huis.

Woensdagmiddag kwamen we in Oxamarca aan. De reis ging voorspoedig, want er wordt aan de weg gewerkt waardoor we in minder dan 6 uur in Oxamarca waren. Donderdagmorgen waren we aanwezig bij het burgerlijk huwelijk van 4 echtparen. Allemaal woonden ze al langer samen, één echtpaar zelfs al 40 jaar. Je zou zeggen dat het alleen een kwestie van legaliseren zou zijn, maar niets was minder waar. De bruidsparen hadden hun beste kleren aan en sommigen waren zelfs opgewonden dat ze nu echt gingen trouwen. Voor velen is de papierrompslomp een enorm obstakel om te trouwen. Sommigen hebben zelfs geen geboortebewijs; maar ook anderen trouwen niet omdat het een verplichting is, die ze niet willen aangaan. In de kerk worden mensen niet gedoopt als ze niet getrouwd samenwonen, dus dan is het wel zaak om iets te doen om die papieren bij elkaar te krijgen. Gilmer, de voorganger van Oxamarca helpt hen daarbij. Regelmatig vroeg de burgemeester van Oxamarca tijdens de plechtigheid of Gilmer het met de gang van zaken eens was. Gilmer heeft in het dorp een belangrijke positieve invloed door zijn goede getuigenis en betrouwbaarheid.

’s Middags begon de conferentie en gingen we de echtparen inschrijven. Uiteindelijk kwamen er 73 echtparen, waarvan een 30-tal ouders van de kindereetzaal van Pan de Vida, die in het huis van Gilmer functioneert. Gilmer had de ouders gestimuleerd door bepaalde voordelen toe te kennen aan de ouders die mee zouden doen, maar natuurlijk vrijwillig. De meeste ouders van de eetzaal zijn geen Christen. De lezingen van de conferentie zijn de moeite waard voor zowel christenen als niet-christenen, want de adviezen van een leven volgens bijbelse princiepesl zijn gunstig voor iedereen. De grote opkomst laat weer zien hoe groot de nood is om vooruit te komen, hun leven te verbeteren als echtpaar en als gezin. Er werd aandachtig geluisterd. Bij de opdrachten als opschrijven wat je verwacht van deze conferentie of later, een “liefdesbrief(je)” aan je man/vrouw, werd het wel moeilijker. Er waren vrouwen bij die niet konden lezen of schrijven, bovendien wordt de mensen niet geleerd om te denken, reflectief te zijn, en al helemaal niet om je gedachten onder woorden te brengen. Bij het schrijfwerk hielpen Judith en Teresa mee om op te schrijven wat we met veel moeite begrepen van de vrouwen. Toch was de sfeer goed en genoot iedereen van de lezingen.

Een kleine anekdote: van de ouders van de eetzaal was er een man, die juist een paar weken tevoren bij zijn gezin was weggelopen met een jong meisje. Zijn vrouw wilde naar de conferentie, maar mocht niet alleen komen. Vanwege de kleine stimulans die Gilmer had beloofd, kwamen beiden naar de conferentie. Eén regel tijdens de conferentie was dat de man en de vrouw steeds hand in hand moesten binnenkomen. Ook deze man moest dus de hand van zijn vrouw vasthouden bij binnenkomst en naast haar zitten tijdens de lezingen. Hoe het allemaal afloopt weten we niet, maar we hebben wel speciaal voor dit echtpaar gebeden dat er een herstel van hun relatie zal komen.

Bij de uitnodiging na de laatste lezing voor een speciale zegen voor hun huwelijk kwamen verschillende echtparen naar voren, waaronder een echtpaar wat samen besloot dat ze christen wilden worden. Er was feest in de hemel.

Zaterdagmorgen zijn we weer vertrokken. Tegelijkertijd vertrok een volgeladen vrachtwagen met mensen uit Oxamarca en stopten we bij een rivier om de doop van 8 mensen bij te wonen, waaronder een echtpaar wat net donderdagochtend getrouwd was. Massaal was de kerk van Oxamarca meegekomen om aanwezig te zijn. Ook van Sucre waren ze gekomen en zo aten we daarna met zo’n 150 mensen bij de rivier. Het was de eerste keer dat de kerk van Oxamarca samen een picknick had: we konden ze zien genieten!

Judith schrijft over het jeugdweekend wat we 2 weken geleden hebben gehad in Oxamarca. Haar verslag volgt hieronder.

¡¡¡LEIDERS GEZOCHT!!!

Uit: http://www.judithprakken.blogspot.com/

Twee weken geleden hebben we het eerste tiener- en jeugdweekend gehad van het jaar. We zijn in Oxamarca van start gegaan (zo´n 6 uur rijden van Cajamarca). We gingen met het openbaar vervoer, gezien de Jeep nog niet helemaal in orde was. Iedere reis is weer een enorme investering nodig voor reparaties, gezien de wegen naar het binnenland nog altijd erg slecht zijn. Gelukkig zijn ze nu in de droge tijd bezig met het onderhoud zelfs tot aan Oxamarca, dus was het redelijk te doen... afgezien van de benen niet kwijt te kunnen dan. Voor ons als jeugd niet zo zwaar als voor die oude zendelingen van voorbij de 65 jaar :).

We rekenden op basis van andere jaren op zo´n 25-30 jongeren, maar ons geloof bleek te klein en we kwamen materiaal te kort voor de 42 tieners en jeugd die deelnamen aan het intensieve programma. Dit zijn ook de vruchten van het programma van PAN DE VIDA uit Nederland, waarbij de arme kinderen in het dorp dagelijks een middagmaal krijgen, maar ook huiswerk-ondersteuning en het werk met de ouders, voornamelijk de vrouwen. Zo zien we maar weer dat het Evangelie zonder daden onmogelijk is!

Het hoofdthema dit jaar is “LEIDERS GEZOCHT! - Gebruik de bijzondere gave die God je heeft gegeven (1 Tim 4:14)” Een thema dat voortkwam uit de nood die we zien onder de groepen jongeren en vooral tieners. In de loop der jaren hebben we mogen zien hoe, onder leiding van mijn ouders, het kinderwerk is opgezet en is gaan groeien. Dat is heel bijzonder gezien kinderen vaak als last worden gezien of alleen als kleine arbeiders om te helpen in het veld. In vele dorpen wordt er nu zondagschool gedaan en nemen sommige ouders de tijd om samen met hun kinderen uit een geïllustreerd boek verhalen te lezen. Daarnaast wordt er natuurlijk met de volwassen kerk- en groepenleiders gewerkt en krijgen ze twee keer per jaar drie dagen intensieve lessen over leiderschap en basis-bijbel-onderwijs. De oudere jeugd trekt vaak weg uit de dorpen op zoek naar werk en de tieners vallen tussen de wal en t schip. Daar proberen we met deze retraites beetje bij beetje verandering in te brengen.

We begonnen op vrijdagavond en gingen door tot zondagmiddag. Iedereen blijft slapen en in de workshops mogen geen andere leeftijden deelnemen als ze geen tienerleiding zijn. De dagen zijn best lang, want we staan allemaal 6.30 op om om 7.00AM te beginnen met stille tijd en daarna te ontbijten. Het hele programma van workshops, spelletjes die ermee te maken hebben en groepgesprekken, begint al om 8.00AM. Voor ons uit Cajamarca stad best vroeg, maar in de bergen, ook in de kou, staan de mensen vaak 5.00AM op en dus wachtten ze meestal op ons in plaats van andersom.

De eerste ochtend is het een beetje de kat uit de boom kijken natuurlijk, maar we willen steeds meer een sfeer van vertrouwen creëren, omdat de realiteit en onbegrip van deze tieners vaak ernstiger is dan wat we in de stad aantreffen. Er wordt weinig gecommuniceerd en er zijn veel gevallen van misbruik waar niet over gepraat kan worden. Veel kunnen we misschien niet bereiken in drie dagen per jaar, maar we kunnen wel wat op gang zetten en verder ondersteunen zodat het voorgezet kan worden door locale leiders.

Dat is dus ons doel: mogelijke leiders identificeren en daarmee verder werken. Het begint bij hun eigen keuze om leiders te willen zijn: op school, thuis, bij hun vrienden en in de kerk. Toen we een oproep deden om voor hen te bidden, voor degenen die leiders willen worden en een verschil willen maken in hun omgeving, kwamen meer dan 25 jongeren naar voren! Alle goede veranderingen beginnen met een keuze en niet een emotie. Zo hadden we een workshop over voordelen maar ook nadelen/ moeilijkheden van leider-zijn en het verschil tussen een leider en een dictator. Wat we veel tegenkomen in deze latijns-americaanse maatschappij is dat mensen graag wel belangrijk willen zijn, maar geen verantwoordelijkheid willen dragen.

We zien dat velen nog jong zijn, maar tegelijkertijd vanaf nu gevormd kunnen worden. De oudere jongeren proberen we te stimuleren om leiding te nemen en een groep te vormen die vervolgens regelmatig samenkomt en hun eigen wereld en belevenissen kunnen delen in een veiligere omgeving.

Over een kleine twee weekjes hebben we het volgende jeugdweekend. Dit keer in Sucre 4 ½ Uur vanaf Cajamarca. Daar verwachten we minder jongeren in hoeveelheid, omdat Sucre dichtbij Celendin is, een stadje, waar velen naartoe “verdwijnen”. Maar tegelijkertijd komen er veel vaak uren lopend van verweg om het jeugdweekend mee te maken en weer vol moed terug te keren.

Dit is de text die we ze graag willen meegeven:

Wees hun tot voorbeeld door alle goede dingen die je doet. Laat uit heel je leven blijken dat je de waarheid liefhebt en serieus neemt. (Titus 2:7)

TEAM: Ger en Froukje, Wilfredo en Judith, Elsy Estacio, Leonardo Portocarrero

Panorama van Oxamarca