In maart 1983, 36 jaar geleden, vertrokken we met vijf kinderen tussen 1 en 7 jaar naar Peru. Als zendelingen. Weloverwogen. Een Zweedse zendeling had ons uitgenodigd mee te helpen in een kerk in Huancayo, een grotere stad midden in het Andesgebergte. Ger had na 21 jaar als chemisch analist bij Philips ontslag genomen. We stuurden boeken, speelgoed, huisraad enzovoort per boot naar de andere kant van de wereld. Toen begon het avontuur.
 |
Links
naar rechts: Karel Offers,
Brita en Per Anderas (Zweedse
zendelingen),
Henk Blankenspoor, ik en Ger Prakken in juli 1984.
|
Veel pakte anders uit dan verwacht. Onze visa waren niet aangevraagd. En de zeevracht is nooit aangekomen. De zendelingen die ons hadden uitgenodigd, hadden geen werkplan gemaakt. En toen wij er eenmaal waren, vertrokken zij meteen voor een jaar naar Zweden. We stonden er vrijwel alleen voor. Even bellen, mailen of whatsappen naar huis kon nog niet. Contact verliep schriftelijk en het duurde vaak een maand voor een brief aankwam. Als die al aankwam.
Ger begon te twijfelen aan onze beslissing. Toen nodigde iemand uit het binnenland hem uit mee te gaan naar zijn dorp El Balcon, een dag met de bus en twee dagen lopen. Ger dacht: dan doe ik dit nog en dan maar weer terug naar Nederland.
Laag land
 |
Kees
en Fieke Goedhart met ons gezin in Huancayo, 1985.
|
De kerk in El Balcon was slecht onderhouden. Het dak lekte als een zeef. Het bleek dat er een ‘voorganger’ in de buurt woonde die – volgens hemzelf – de bediening had tienden te innen van omliggende kerkjes. Ook haalde hij de eerstelingen van het vee en de oogst op. Hij haalde teksten uit de Bijbel om aan te tonen dat de tienden en eerstelingen hem toekwamen. Hij was een paar jaar op een bijbelschool geweest, dus hij zou wel gelijk hebben.
Toen Ger vanuit de Bijbel aantoonde dat die zaken toch anders lagen, vertelden ze hem het volgende verhaal.
In november had een jonge broeder van El Balcon een droom gehad, waarin God hem vertelde dat er iemand zou komen die hun onderwijs zou geven over de tienden. Het zou iemand uit een ‘laag land’ zijn. Hij ging met dit verhaal naar zijn voorganger, die een oude atlas had. Samen kwamen ze tot de conclusie dat het Nederland moest zijn, lage landen in het Spaans. Vandaar de uitnodiging toen zij in het Bijbelinstituut in Huancayo hoorden van de komst van een zendeling uit Nederland.
Ger stond perplex. God had deze reis al voorbereid, toen wij nog in Nederland waren.
 |
Kees
Goedhart en Ger in de kerk
Casa de Oracion in Huancayo, 1985
|
We hebben met veel liefde en toewijding de kerk in Huancayo negen jaar mogen dienen. Toen we door het Lichtend Pad werden bedreigd, konden we geestelijk en praktisch terugvallen op ons thuisfront in Nederland. Broeder Kees, als voorzitter, is toen samen met twee voorgangers van ondersteunende gemeentes gaan bidden en de wil van God gaan zoeken om ons raad te geven. Wij konden de beslissing zelf niet nemen, vanwege onze betrokkenheid met de mensen van onze kerk. De zending kan niet zonder de gemeente, niet alleen financieel, maar vooral ook geestelijk.
Overlijden van Ger
 |
Kees
Goedhart spreekt en Ger vertaalt
in Huancayo, 1985.
|
Op 7 februari overleed Ger vrij plotseling door een longontsteking met complicaties. Mijn wereld staat nu op z’n kop. We hadden gedacht begin volgend jaar terug te gaan naar Eindhoven, vanwaar we eind 2000 waren uitgezonden. Maar ik ben dus nu al terug, in m’n eentje. Ik hoop wel regelmatig voor een paar maanden naar Peru te reizen. Half mei ga ik in Cajamarca verschillende zaken overdragen en afsluiten. Vrijwel meteen na aankomst zullen we een herdenkingsdienst houden. Juist voor de mensen in Peru is het verlies van Ger een enorme schok geweest.
Gebedspunten
 |
Identiteitsbewijs
van Ger in Peru, 1983
|
- Bid voor kracht om in Peru de mensen te bemoedigen. Ger wordt het meest geëerd door voort te gaan op weg naar volwassenheid in hun geestelijk leven.
- Bid dat de overgang van Peru naar Nederland draaglijk zal zijn. Het is een enorme cultuurschok, waar ik nu alleen doorheen moet.
- Bid dat God steeds zal laten merken dat Hij de controle over mijn leven niet verliest. Ik heb Hem meer dan ooit nodig.
 |
Groeten
uit Huancayo, 1985.
|
