vrijdag 21 mei 2010

Buitengewone weersomstandigheden

uit: http://www.judithprakken.blogspot.com/

Op hetzelfde moment als dat ik dit schrijf, onweert en regent het werkelijk buitengewoon hier in Cajamarca e.o.! Officieel is de regentijd voorbij; normaal gesproken kunnen we bij maans-wisseling (zoals ze dat hier noemen) nog wel een buitje verwachten… maar dat doet zich nu niet voor en toch valt er regen zoals we dat zelfs in de echte regentijd weinig zien… Sommigen zeggen dat het een gevolg is van de aardbeving van deze week hier in het noorden (6,4), en zelfs dat we die meer kunnen gaan verwachten. Gelukkig was de aardbeving hier in Cajamarca “gereserveerd” en zonder slachtoffers, maar in het Amazone-gebied heeft de schok wegen door midden gespleten. Dit is nu het meertje in de tuin:

Laten we hopen dat de natuur weer wat kalmeert.

Buitengewone weersomstandigheden

woensdag 19 mei 2010

Samen Groeien

uit: http://www.judithprakken.blogspot.com/
Het was toch erg spannend: het eerste jeugd-leiders-trainingsweekend...

Al vanaf 2001 wordt er met de kerkleiders gewerkt en al snel werd ook het zondagschoolwerk voor de kinderen opgezet. Maar tot dit jaar beperkte het jeugdwerk zich tot één jeugdweekend per jaar in drie verschillende dorpen, waar de tieners en jeugd bij elkaar kwamen en daarna weer uit elkaar gingen.

Maar vorig jaar ontwikkelde zich vanuit de jongeren van de dorpen zelf, de wens om vaker samen te komen en daar ook gericht materiaal voor te hebben. Wilfredo en ik gingen op zoek en stuurden werkboeken naar drie dorpen, maar: hoe wisten ze hoe ze hiermee moesten werken, hoe met de jongeren om te gaan en thema´s aan te kaarten die beter bij hun eigen realiteit horen? Dus zagen we de noodzaak om niet alleen jeugdweekenden te organiseren met de hele groep, maar juist de leiders, en potentiële jeugdleiders, apart te nemen en ze deze zaken te leren.

Tja, hoe doe je dat? Wij hadden dat ook nooit eerder gedaan. Het werkmateriaal voor jongeren dat je in de christelijke winkels vindt, is meestal gericht op de stad, niet alleen de thema´s maar ook het werkmateriaal dat je erbij nodig hebt. Denk maar eens aan kopietjes maken, werkboeken voor de leerling, balonnen, enz. Wat moet je ermee als je in een dorp woont, waar je in het plaatselijke winkeltje nauwelijks wat zeep, kaarsen, koekjes en blikjes kunt halen? Waar geen licht en helemaal geen kopieermachine zijn, en waar sommige voorbeelden uit het boek boven het voorstellingsvermogen van de jongeren uit gaat? Stel je voor dat je als voorbeeld “de zee” neemt: de meeste jongeren van het binnenland van de Andes heeft de kustlijn nog nooit gezien! Maar tegelijkertijd zijn ze weer zo dichtbij de praktische voorbeelden, die Jezus aanhaalde in zijn gelijkenissen over het bewerken van de akkers.

Dat was dus even zoeken. Nadat we uiteindelijk een redelijk werkboek hadden gevonden, moesten we de nieuwe jeugdleiders leren om ermee te kunnen werken en ook alternatieven te bieden, als er materiaal werd gevraagd dat in hun dorp gewoonweg niet te krijgen is. Daarvoor zijn we afgelopen weekend bij elkaar gekomen hier in Cajamarca. Voor sommigen wel een behoorlijk ritje: Angelita moest eerst twee uur lopen voordat ze vier uur verder ging met de bus, uit Malat kwamen ze met de melkbussen-wagen en vanuit Oxamarca is het met openbaar vervoer al gauw 7 uur reizen.

We verbleven vanaf vrijdagavond tot zondagmiddag in de kerk van Elsy, waar ook de kindereetzaal (comedor) van Pan de Vida functioneert (www.pandevida.nl). Terwijl ma Froukje hard in de keuken voor ons eten zorgde, konden wij ons volledig concentreren op het geestelijk voedsel. Vanaf het begin was het keihard werken, elke activiteit had het doel hen ideeën te geven hoe ze het zelf met hun jongeren konden uitwerken:
• Hoe kan ik een film interactief maken, door middel van inhoudelijke vragen?
• Hoe kan ik leerzame maar ook leuke spelletjes doen, zodat ze al spelend elkaar en God leren kennen?
• Hoe kan ik een les uitwerken en nagaan of het begrepen is?
• Hoe kan ik het materiaal van mijn omgeving gebruiken om de les interessanter te maken?
• Hoe moet ik omgaan met leiderschap, trots en vertrouwen?

We waren met z´n 13en, een groepje waarin je ook meer met elkaar kan delen dan in een groep van 50 tieners in een jeugdweekend. Het is mooi om te merken hoe we ervaringen met elkaar konden delen en elkaar konden bemoedigen, zoals ons jaarmotto zegt: “No Retreat, No Surrender!” (terugkeren nooit, opgeven nimmer)

WILFREDO EN JUDITH

Geen zorgen

Lieve mensen!

Gisteravond (18/05) rond 11.15 pm werd onder andere onze stad Cajamarca wakker geschud door een paar aardschokken. Op dit moment weten we nog weinig wat dit verderop (in de Amazone waar het 6.4 op de schaal van richter was) heeft aangericht, maar het lijkt erop dat er geen slachtoffers zijn gevallen. Er zijn hier geen meldingen gedaan van ingestorte huizen of gebouwen. Dus jullie hoeven je geen zorgen over ons te maken.

Wat op het moment grimmiger lijkt, is de aanwezigheid van veel politiemannen op belangrijke punten in de stad, in verband met een staking van het openbaar vervoer. Mocht er verder nog wat te melden zijn, dan laten we dat weten.

Gegroet,
Ger Prakken

donderdag 13 mei 2010

Revalidatieprogramma voor kinderen

Het is vaak moeilijk om de kinderen van het revalidatie-programma van het Lilianefonds thuis te bezoeken, omdat ze uren reizen bij ons vandaan wonen. Ze hebben gehoord, vaak via de plaatselijke voorganger dat er een mogelijkheid is tot rehabilitatie, een operatie, medicijnen of therapie en komen dan naar Cajamarca. Meestal worden de eerste contacten via de locale voorganger gelegd. Zo is ook Leonila met haar twee kinderen, Deymis en María, bij ons gekomen. Ze zitten nu 2 jaar in het programma van het Lilianefonds en er is intussen heel wat gebeurd. Deymis heeft orthopedische schoenen en een beugel voor zijn been gekregen, zodat zijn voet niet meer over de grond sleept. Verder heeft hij fysio-oefeningen gekregen die zijn vader met hem doet. María reageerde nauwelijks en kon met haar 3 jaar helemaal niet lopen. Allebei leden ze aan veelvuldige epilepsie-aanvallen. Er is begonnen om hen medicijnen te geven tegen die epilepsie-aanvallen en het eerste gevolg was dat María enigszins begon te reageren en moeite deed om te lopen.

Intussen zijn er in die twee jaar allerlei onderzoeken van beiden geweest. María is pas geleden voor een zeer uitgebreid onderzoek een maand in Lima geweest en van Deymis zijn scans, en een EEG van zijn hoofd gemaakt. Het blijkt nu dat zowel Deymis als María door een tenia-infectie beschadigingen in de hersenen hebben opgelopen met ernstige gevolgen; voeg daarbij een chronische ondervoeding met verkalkingen in de hersenen als gevolg. Dan is begrijpelijk dat beiden niet op het niveau van hun leeftijd kunnen functioneren. Ze worden beiden behandeld, maar veel beschadiging is niet meer te herstellen. Door de epilepsie-aanvallen te controleren met medicijnen, hopen we dat we met therapie en oefeningen hun vaardigheden kunnen compenseren. We hebben hierbij vakkundige oriëntatie van Dr. Rubby, de revalidatie-arts en een neuroloog, die belangeloos de controles doet en de medicijnen regelt.
Gisteren zijn we toch naar Piobamba geweest om het gezin thuis te bezoeken en contact te hebben met Deymis’ onderwijzeres en de medische post van het dorp. De reis duurde 3 ½ uur heen en even zolang terug. Het was een prachtige reis door diepe dalen en hoge bergen. Wat is Perú toch mooi!!! Het zijn smalle weggetjes, waar we soms in een inham moesten wachten als er een enkele vrachtwagen voorbij moest. De ravijnen zijn bepaald niet voorzien van vangrails, dus we waren heel erg blij dat we nauwelijks verkeer tegenkwamen.
De contacten met de school van Deymis en de medische post waren goed. De onderwijzeres begreep beter wat er met Deymis aan de hand was en, hoewel ze een grote klas onder haar hoede heeft, wil ze graag meewerken om te redden wat er te redden valt, Deymis te leren lezen en schrijven. Hij doet heel erg zijn best en doet erg mee in de klas, vertelde de juffrouw. Geweldig, wat een dapper ventje!! Tot nu toe was het elke keer als hij weer een aanval had gehad, dat hij vergeten was wat hij geleerd had, inclusief zijn oefeningen en daar werd hij dan heel verdrietig van. Wat was hij blij en trots dat ik hem kwam opzoeken in zijn klas. Samen zijn we naar zijn huis gegaan om te kijken waar hij woont. Leonila, zijn moeder, is ongeletterd, maar met een grote inzet om haar kinderen te helpen zoveel mogelijk te leren. Ik kon wel merken in de contacten met de onderwijzeres en het personeel van de medische post dat het haar niet helemaal gelukt was om duidelijk te maken wat er precies met Deymis en María aan de hand is. Leonila geeft blijk van een goed verstand en een wil om te leren. Ze heeft haar huis keurig op orde, iets bijzonders in de campo. De keuken is perfect georganiseerd en ziet er schoon uit, voor zover dat kan in een “campo-huis”, waar de vloer van zand is en de muren van aangesmeerde klei zijn.

We waren behoorlijk moe toen we thuis kwamen. Dit doen we niet elke week, maar ik ben blij dat we het gisteren wel gedaan hebben. Het reist gelukkig veel beter met de nieuwe auto. Ger rijdt geweldig op de kronkelwegen en geniet er van dat het soepeler gaat dan met de Jeep, hoewel we die na zoveel jaren trouwe dienst wel missen.

vrijdag 7 mei 2010

Het eerste jeugdweekend in Oxamarca

Het was een hele belevenis om met de nieuwe auto naar Oxamarca te reizen. Het zijn slechts 130 km, maar voorheen deden we er 7 uur over. Met verbeterde wegen en een auto die beter veert, minder “tank” is dan de aangepaste Jeep, konden we de reis in 4 ½ uur rijden.

De eerste activiteit van dit seizoen was een jeugdweekend. Er waren 49 jongelui bij elkaar gekomen. De meesten 14 en 15 jaar oud, met uitschieters naar boven en naar onder. De meesten zijn leerlingen van een middelbare school. Ze kwamen van verschillende plaatsen, soms 2 uur lopen voordat ze in Oxamarca aankwamen.

De weg van Celendín, de dichtsbijzijnde grotere plaats, naar Oxamarca is geweldig mooi; dat wil zeggen: het landschap. Je daalt eerst af naar een rivier, waar de temperatuur subtropisch is en daarna stijgt en kronkelt de weg weer naar boven tot je over een bergkam komt en ineens het dorp Oxamarca ziet liggen. Oxamarca ligt op een hoogte van 2900m. boven zeeniveau, iets hoger dan Cajamarca-stad. Als de zon schijnt is het een prettig klimaat, maar nu heeft het geregend vanaf vrijdagavond tot zondagmorgen. Iedereen liep met truien en jassen aan, die wegens de mist ook vochtig werden.

Judith had het programma georganiseerd. Er is altijd veel voorbereiding nodig en we zijn heel erg blij dat zij dat allemaal doet samen met Wilfredo. Het programma moet ook hier afwisselend zijn. In Nederland moet er heel veel uit de kast gehaald worden, willen jonge mensen geboeid of vermaakt worden. Hier is het voor de jongelui in de campo (binnenland) een belevenis om een paar dagen samen op te trekken, groepsdynamieken te doen en spelletjes.

Ger en Wilfredo hebben samen met Gilmer, de voorganger van Oxamarca, de studies verzorgd. Het thema van de jeugdweekenden dit jaar is “Retroceder nunca, rendirse jamás”. Letterlijk vertaald: “terugkeren nooit, opgeven nimmer”. Het is een bekende kreet, die ook o.a. op vrachtwagens wordt geschreven. Het doet wat als Judith zegt: “Retroceder nunca, rendirse........?” en de hele club antwoordt luid: “JAMÁS!!!!”

Van de groep waren er 22 vorig jaar ook bij en het is heel leuk om dat te merken in o.a. de betrokkenheid. De aandacht was goed en op verschillende manieren werd dat gestimuleerd. We zien dat de jongeren groeien in hun geloof. Sinds vorig jaar is er ook in Oxamarca een groep jongelui die wekelijks bij elkaar komt. Ze doen bijbelstudie en ook spelletjes met een bedoeling, d.w.z. thema´s als communicatie of relaties worden met spelletjes duidelijk gemaakt. Gewoonlijk zijn de jonge mensen van de campo erg verlegen, maar juist door die spelletjes komen ze wat los en krijg je ook antwoorden als er vragen worden gesteld tijdens de studies.

De campo is een volkomen andere wereld dan de stad, toch is ook dáár de ontwikkeling niet buiten te sluiten, want zodra er electriciteit komt, halen de families de TV onder hun bed vandaan, die ze daar voor die gelegenheid al hadden bewaard, en kunnen ze op een paar kanalen contact krijgen met de buitenwereld. Het is niet altijd positief, wat ze dan te zien krijgen. Behalve nieuws wat meestal alleen nationaal nieuws is, komen er per dag zo’n 5 soaps per zender voorbij waar de liefde bezongen wordt en zonder enig criterium wordt gepresenteerd. Onder het mom van liefde is alles mogelijk, overspel, ontrouw, moord, bedrog, enz. In de programma’s van de jeugdweekenden proberen we aan te sluiten bij de belevingswereld van de jongelui en hen uit te dagen om andere wegen te gaan dan ze om hen heen zien. Het verslag van het afgelopen jeugdweekend en mooie foto´s hiervan, kun je op de website van Wilfredo&Judith lezen: http://www.judithprakken.blogspot.com/

Een bijkomend aspect zijn de ontmoetingen die we dan na lange tijd hebben met de ouderen van de kerk van Oxamarca. Het sociale leven is op straat, dus als ik, Froukje, even naar de markt ga om wat fruit voor onderweg te kopen, kom ik steeds volwassenen uit de kerk tegen en met iedereen moet even een praatje gemaakt worden. Snel willen ze even vertellen hoe het gaat, wat hun problemen zijn en vragen ze gebed voor concrete zaken. Elke keer zijn we weer blij hen te zien, te kunnen bemoedigen en te horen hoe het gaat. Sommigen willen graag en Bijbel kopen of een zangbundel, dus we nemen altijd een tas vol spullen mee naar de campo, er is immers geen bijbelwinkel in het dorp.

Ook zijn er altijd wel ouderen die niet meer goed kunnen lezen en dan kunnen we hen helpen met een leesbril die we in Nederland goedkoop hebben kunnen vinden. Vooral als ze al heel lang niet meer konden lezen, zijn ze enorm blij weer te kunnen zien wat er in de Bijbel staat. Veel ander leesmateriaal is er niet... Ondanks dat de bijbel vaak moeilijk te begrijpen is voor de mensen, vanwege hun geringe opleiding, vaak hooguit 3 jaar lagere school, en de moeilijk ouderwetse taal, merken we dat de kracht van het Woord van God enorm is. God heeft en heel speciale manier van omgaan met mensen van de campo en wij mogen daar getuige van zijn: Een enorm voorrecht!!!!

woensdag 5 mei 2010

No Retreat, No Surrender!

Door http://www.judithprakken.blogspot.com/

No Retreat, No Surrender! (geen weg terug, geen capitulatie): dit is het centrale thema tijdens de jeugdweekenden van dit jaar. Deze weekenden zijn enorm motiverend voor de jongeren, omdat ze in het binnenland te weinig werkmateriaal en informatie bij de hand hebben. De meeste plaatsen hebben geen boekhandel of Internet in het dorp en soms zelfs geen electriciteitsaansluiting. Toch zien we vaak dat, na de geweldige tijd samen, het wegebt en ze vaak niet meer regelmatig samenkomen om elkaar te bemoedigen. Vandaar dit thema: geef niet op, ga door!

Afgelopen weekend hebben we het eerste tiener- en jeugdweekend van het jaar gehad met 49 jongeren van Oxamarca en omstreken: 22 die al een paar jaar meedoen - waarbij we ze bijna letterlijk zien groeien - en 27 die dit jaar voor het eerst aan zo´n activiteit deelnamen! Een hele uitdaging voor ons, vooral omdat de jongeren van het binnenland gesloten zijn en niet gewend zijn feedback te geven of zelf aan workshops deel te nemen.

Het programma was volgeladen, maar erg afwisselend. Het is voor hen ook best intensief, omdat ze ook op school niet gestimuleerd worden zelf na te denken, of om de hele dag de aandacht erbij te houden. Ik, Judith, ben verantwoordelijk voor de programmering, zorgen dat alles op tijd gebeurt, dat iedereen erbij is, dat de materialen compleet zijn, enz. Verder ook voor het ontspanningsgedeelte dat weer aansluit op het algemene thema van het weekend en een praktische workshop om zelf met een bepaald thema aan de slag te gaan, de Bijbel onderzoekend. Wilfredo en mijn vader, Ger, zijn verantwoordelijk voor de Bijbelstudies, die gerelateerd aan het centrale thema worden gegeven: “Geloof: illusie of beslissing”, “Wees moedig en sterk”, “Geloof, cultuur en gewoontes”, “Getuigen in een christelijk land”, “Volwassenheid en Leiderschap”, ...

Ondanks het onverwachte koude en natte weer, hebben we weer de warmte van het binnenland kunnen ervaren, het nut van dit soort bijeenkomsten, de eenvoud van de mensen en de wil om mee te doen en te leren. Wat erg belangrijk is, is werken aan hun zelfbeeld. Zoals we zo vaak tegenkomen, worden mensen van het binnenland gediscrimineerd en slecht behandeld, omdat de stadsmensen beweren beter/ slimmer te zijn. Dit willen we doorbréken, we willen hen graag leren de mogelijkheden te benutten als die er zijn, en ze die anders aanreiken als dat binnen ons bereik is.

Als we zo bezig zijn denk ik: waarom moeten we in de stad bijna op de kop gaan staan om de aandacht te trekken, en moeten we daarentegen in het binnenland limieten zetten voor de hoeveelheid jeugd die mee mag doen in zo´n weekend? In het binnenland, tussen de bergen en de natuur, word je niet te snel afgeleid van de essentie van het leven, word je minder beïnvloed door flitsende plaatjes en overdreven reclames, maar kun je in levende lijve ondervinden wat er in zoveel Bijbelverhalen wordt verteld over zaaien en oogsten, over schapen en herders, over gevaren en echte zekerheid.

Het is ontzettend belangrijk dat deze groep, en groepen uit andere dorpen die al samenkomen, worden versterkt met nieuw materiaal, thema´s die hen bezighouden, theater, nieuwe liederen, etc. Daarvoor laten we nu de leiders en toekomstige leiders naar Cajamarca komen, om twee dagen lang een verkorte opleiding te krijgen, waarin ze informatie aangereikt krijgen over het grote belang van het werk met de jongeren en thema´s die relevant zijn. De 14de van deze maand hebben we de eerste workshop met jeugdleiders uit ongeveer 5 dorpen. We hopen en bidden dat er meer leiders zullen opstaan, die het werk willen oppakken en doorzetten in andere dorpen, zodat het een blijvend positief effect zal hebben, en er een echte ontwikkeling kan komen in de dorpen vanuit de jeugd: zowel geestelijk als maatschappelijk.

“Ja, wees moedig en sterk! Ban angst en twijfel uit uw hart. Onthoud dat de HERE, uw God, u overal terzijde zal staan." Jozua 1:9

We hebben zoveel mooie foto´s van deze geweldige jongeren, hieronder een indruk van het weekend...  Wilfredo en Judith