Het eerste jeugdweekend in Oxamarca

Het was een hele belevenis om met de nieuwe auto naar Oxamarca te reizen. Het zijn slechts 130 km, maar voorheen deden we er 7 uur over. Met verbeterde wegen en een auto die beter veert, minder “tank” is dan de aangepaste Jeep, konden we de reis in 4 ½ uur rijden.

De eerste activiteit van dit seizoen was een jeugdweekend. Er waren 49 jongelui bij elkaar gekomen. De meesten 14 en 15 jaar oud, met uitschieters naar boven en naar onder. De meesten zijn leerlingen van een middelbare school. Ze kwamen van verschillende plaatsen, soms 2 uur lopen voordat ze in Oxamarca aankwamen.

De weg van Celendín, de dichtsbijzijnde grotere plaats, naar Oxamarca is geweldig mooi; dat wil zeggen: het landschap. Je daalt eerst af naar een rivier, waar de temperatuur subtropisch is en daarna stijgt en kronkelt de weg weer naar boven tot je over een bergkam komt en ineens het dorp Oxamarca ziet liggen. Oxamarca ligt op een hoogte van 2900m. boven zeeniveau, iets hoger dan Cajamarca-stad. Als de zon schijnt is het een prettig klimaat, maar nu heeft het geregend vanaf vrijdagavond tot zondagmorgen. Iedereen liep met truien en jassen aan, die wegens de mist ook vochtig werden.

Judith had het programma georganiseerd. Er is altijd veel voorbereiding nodig en we zijn heel erg blij dat zij dat allemaal doet samen met Wilfredo. Het programma moet ook hier afwisselend zijn. In Nederland moet er heel veel uit de kast gehaald worden, willen jonge mensen geboeid of vermaakt worden. Hier is het voor de jongelui in de campo (binnenland) een belevenis om een paar dagen samen op te trekken, groepsdynamieken te doen en spelletjes.

Ger en Wilfredo hebben samen met Gilmer, de voorganger van Oxamarca, de studies verzorgd. Het thema van de jeugdweekenden dit jaar is “Retroceder nunca, rendirse jamás”. Letterlijk vertaald: “terugkeren nooit, opgeven nimmer”. Het is een bekende kreet, die ook o.a. op vrachtwagens wordt geschreven. Het doet wat als Judith zegt: “Retroceder nunca, rendirse........?” en de hele club antwoordt luid: “JAMÁS!!!!”

Van de groep waren er 22 vorig jaar ook bij en het is heel leuk om dat te merken in o.a. de betrokkenheid. De aandacht was goed en op verschillende manieren werd dat gestimuleerd. We zien dat de jongeren groeien in hun geloof. Sinds vorig jaar is er ook in Oxamarca een groep jongelui die wekelijks bij elkaar komt. Ze doen bijbelstudie en ook spelletjes met een bedoeling, d.w.z. thema´s als communicatie of relaties worden met spelletjes duidelijk gemaakt. Gewoonlijk zijn de jonge mensen van de campo erg verlegen, maar juist door die spelletjes komen ze wat los en krijg je ook antwoorden als er vragen worden gesteld tijdens de studies.

De campo is een volkomen andere wereld dan de stad, toch is ook dáár de ontwikkeling niet buiten te sluiten, want zodra er electriciteit komt, halen de families de TV onder hun bed vandaan, die ze daar voor die gelegenheid al hadden bewaard, en kunnen ze op een paar kanalen contact krijgen met de buitenwereld. Het is niet altijd positief, wat ze dan te zien krijgen. Behalve nieuws wat meestal alleen nationaal nieuws is, komen er per dag zo’n 5 soaps per zender voorbij waar de liefde bezongen wordt en zonder enig criterium wordt gepresenteerd. Onder het mom van liefde is alles mogelijk, overspel, ontrouw, moord, bedrog, enz. In de programma’s van de jeugdweekenden proberen we aan te sluiten bij de belevingswereld van de jongelui en hen uit te dagen om andere wegen te gaan dan ze om hen heen zien. Het verslag van het afgelopen jeugdweekend en mooie foto´s hiervan, kun je op de website van Wilfredo&Judith lezen: http://www.judithprakken.blogspot.com/

Een bijkomend aspect zijn de ontmoetingen die we dan na lange tijd hebben met de ouderen van de kerk van Oxamarca. Het sociale leven is op straat, dus als ik, Froukje, even naar de markt ga om wat fruit voor onderweg te kopen, kom ik steeds volwassenen uit de kerk tegen en met iedereen moet even een praatje gemaakt worden. Snel willen ze even vertellen hoe het gaat, wat hun problemen zijn en vragen ze gebed voor concrete zaken. Elke keer zijn we weer blij hen te zien, te kunnen bemoedigen en te horen hoe het gaat. Sommigen willen graag en Bijbel kopen of een zangbundel, dus we nemen altijd een tas vol spullen mee naar de campo, er is immers geen bijbelwinkel in het dorp.

Ook zijn er altijd wel ouderen die niet meer goed kunnen lezen en dan kunnen we hen helpen met een leesbril die we in Nederland goedkoop hebben kunnen vinden. Vooral als ze al heel lang niet meer konden lezen, zijn ze enorm blij weer te kunnen zien wat er in de Bijbel staat. Veel ander leesmateriaal is er niet... Ondanks dat de bijbel vaak moeilijk te begrijpen is voor de mensen, vanwege hun geringe opleiding, vaak hooguit 3 jaar lagere school, en de moeilijk ouderwetse taal, merken we dat de kracht van het Woord van God enorm is. God heeft en heel speciale manier van omgaan met mensen van de campo en wij mogen daar getuige van zijn: Een enorm voorrecht!!!!