Revalidatieprogramma voor kinderen

Het is vaak moeilijk om de kinderen van het revalidatie-programma van het Lilianefonds thuis te bezoeken, omdat ze uren reizen bij ons vandaan wonen. Ze hebben gehoord, vaak via de plaatselijke voorganger dat er een mogelijkheid is tot rehabilitatie, een operatie, medicijnen of therapie en komen dan naar Cajamarca. Meestal worden de eerste contacten via de locale voorganger gelegd. Zo is ook Leonila met haar twee kinderen, Deymis en María, bij ons gekomen. Ze zitten nu 2 jaar in het programma van het Lilianefonds en er is intussen heel wat gebeurd. Deymis heeft orthopedische schoenen en een beugel voor zijn been gekregen, zodat zijn voet niet meer over de grond sleept. Verder heeft hij fysio-oefeningen gekregen die zijn vader met hem doet. María reageerde nauwelijks en kon met haar 3 jaar helemaal niet lopen. Allebei leden ze aan veelvuldige epilepsie-aanvallen. Er is begonnen om hen medicijnen te geven tegen die epilepsie-aanvallen en het eerste gevolg was dat María enigszins begon te reageren en moeite deed om te lopen.

Intussen zijn er in die twee jaar allerlei onderzoeken van beiden geweest. María is pas geleden voor een zeer uitgebreid onderzoek een maand in Lima geweest en van Deymis zijn scans, en een EEG van zijn hoofd gemaakt. Het blijkt nu dat zowel Deymis als María door een tenia-infectie beschadigingen in de hersenen hebben opgelopen met ernstige gevolgen; voeg daarbij een chronische ondervoeding met verkalkingen in de hersenen als gevolg. Dan is begrijpelijk dat beiden niet op het niveau van hun leeftijd kunnen functioneren. Ze worden beiden behandeld, maar veel beschadiging is niet meer te herstellen. Door de epilepsie-aanvallen te controleren met medicijnen, hopen we dat we met therapie en oefeningen hun vaardigheden kunnen compenseren. We hebben hierbij vakkundige oriëntatie van Dr. Rubby, de revalidatie-arts en een neuroloog, die belangeloos de controles doet en de medicijnen regelt.

Gisteren zijn we toch naar Piobamba geweest om het gezin thuis te bezoeken en contact te hebben met Deymis’ onderwijzeres en de medische post van het dorp. De reis duurde 3 ½ uur heen en even zolang terug. Het was een prachtige reis door diepe dalen en hoge bergen. Wat is Perú toch mooi!!! Het zijn smalle weggetjes, waar we soms in een inham moesten wachten als er een enkele vrachtwagen voorbij moest. De ravijnen zijn bepaald niet voorzien van vangrails, dus we waren heel erg blij dat we nauwelijks verkeer tegenkwamen.

De contacten met de school van Deymis en de medische post waren goed. De onderwijzeres begreep beter wat er met Deymis aan de hand was en, hoewel ze een grote klas onder haar hoede heeft, wil ze graag meewerken om te redden wat er te redden valt, Deymis te leren lezen en schrijven. Hij doet heel erg zijn best en doet erg mee in de klas, vertelde de juffrouw. Geweldig, wat een dapper ventje!! Tot nu toe was het elke keer als hij weer een aanval had gehad, dat hij vergeten was wat hij geleerd had, inclusief zijn oefeningen en daar werd hij dan heel verdrietig van. Wat was hij blij en trots dat ik hem kwam opzoeken in zijn klas. Samen zijn we naar zijn huis gegaan om te kijken waar hij woont. Leonila, zijn moeder, is ongeletterd, maar met een grote inzet om haar kinderen te helpen zoveel mogelijk te leren. Ik kon wel merken in de contacten met de onderwijzeres en het personeel van de medische post dat het haar niet helemaal gelukt was om duidelijk te maken wat er precies met Deymis en María aan de hand is. Leonila geeft blijk van een goed verstand en een wil om te leren. Ze heeft haar huis keurig op orde, iets bijzonders in de campo. De keuken is perfect georganiseerd en ziet er schoon uit, voor zover dat kan in een “campo-huis”, waar de vloer van zand is en de muren van aangesmeerde klei zijn.

We waren behoorlijk moe toen we thuis kwamen. Dit doen we niet elke week, maar ik ben blij dat we het gisteren wel gedaan hebben. Het reist gelukkig veel beter met de nieuwe auto. Ger rijdt geweldig op de kronkelwegen en geniet er van dat het soepeler gaat dan met de Jeep, hoewel we die na zoveel jaren trouwe dienst wel missen.