Eind oktober was de laatste vergadering in Oxamarca (zo´n zeven uur rijden vanaf Cajamarca) om dit jaar te evalueren met alle leiders van de kerken waar we mee werken. De vroege regens beginnen dan en de wegen veranderen in modderpoelen, waarna we niet meer het binnenland in kunnen.
Door die regens hadden ze in Malat haast om het dak op de kerk te zetten. In ons vorige bericht hebben we verteld van de geweldig mooie afsluiting van de eerste fase van de bouw van de kerk van Malat: een doopdienst met 4 echtparen en daarna bruiloft van deze echtparen. Veel mensen wonen samen in de campo, omdat de papieren voor een burgerlijk huwelijk niet altijd eenvoudig zijn te krijgen. Natuurlijk lukt dat wel als men er moeite voor doet, maar het is eenvoudiger om samen te gaan wonen dan dat je wacht totdat je de papieren bij elkaar hebt, met de kosten om die te krijgen, natuurlijk. Als mensen dan tot bekering komen, zijn ze zich al snel bewust dat het toch beter is om elkaar ook oficiëel trouw te beloven voor de wet. Als ze het zelf niet bedenken helpt de voorganger hen daarin wel. Ze worden alleen gedoopt als ze getrouwd zijn, dus…….. Het was een geweldig feest, dat kunnen jullie je voorstellen.
Omdat we zelf in deze tijd niet meer de “campo” ingaan vanwege de onbegaanbaarheid van de paden, dachten we dat het wat rustiger zou worden, maar niets is minder waar.Eerst waren er de inkopen voor de Kerstfeesten van de zondagscholen. Er zijn momenteel 11 zondagscholen die het Kerstfeest hebben gevierd. Ze kunnen dan in Cajamarca bij ons thuis dozen ophalen met Kerstbroden, chocoladeplakken om chocolademelk te maken en snoepgoed om kleine pakjes voor de kinderen te maken. Dit jaar hebben we er voor elk kind een mooi kleurboekje bij gedaan. In totaal hebben 500 kinderen en 515 volwassenen een mooi Kerstfeest gehad. Sommigen doen het ’s-middags, anderen ’s-avonds en dan kan het feest duren tot in de kleine uurtjes.
Nu het schooljaar afgelopen is, komt er ook weer meer werk met de kinderen van het Lilianefonds. Ze komen eerst bij ons thuis en dan bespreken we de hele procedure, daarna gaan we met hen naar het ziekenhuis in Cajamarca om de papieren voor elkaar te krijgen, die ze mee moeten nemen naar Lima. Gecompliceerde operaties moeten altijd in Lima worden gedaan. Het zijn meestal orthopedische operaties en behandelingen en die specialisatie is niet in Cajamarca aanwezig. Het neemt veel tijd in beslag, maar als een kind met een klompvoet na maanden in Lima weer terugkomt en redelijk kan lopen, geeft dat heel veel voldoening.
Naast de “Lilianekinderen” komen ook andere mensen aan de deur met de vraag om met hen mee te gaan naar een specialist in het ziekenhuis, soms ook om gewoon even bij te praten of om adviezen. Die gesprekken zijn niet “even”, de mensen hebben tijd nodig om hun verhaal te vertellen. Het is beslist geen “recht voor zijn raap”-cultuur.
Uit Malat zijn 2 jongens gekomen, die hun schoolvakantie willen gebruiken om iets te leren. Ook het uitzoeken van een leer-werkplek en waar ze moeten logeren, enz. kost veel tijd. Buster en Juan slapen nu in de zusterkerk van onze kerk en werken in een timmerwerkplaats om het timmervak te leren, zodat ze na hun middelbare schooltijd kunnen helpen in de werkplaats die hun vader wil opzetten in Malat. Drie maal per week gaan ze naar een muziekschool, want Buster wil beter leren gitaarspelen en Juan heeft een klein toetsenbord waar hij ook beter mee overweg wil leren gaan. Het is een enorme ervaring voor deze jongens uit een dorp ver in de “campo” om o.a. te leren omgaan met verkeer in de stad. Kunnen jullie je voorstellen dat de eerste keer dat Buster bij ons kwam hij vroeg of hij de computer eens mocht zien? Ze passen zich snel aan, dus deze vraag krijgen we niet meer.
Voor Ger komen veel verzoeken om een film te tonen. Hij is heel druk met het overzetten van DVD’s op VHS, want door het stof in de campo worden de DVD’s snel beschadigd. Ongeveer 1uur rijden bij ons vandaan is er een coöperatie van boeren, die in de 60-iger jaren als geheel het evangelie aanvaardde. Deze coöperatie is landelijk en internationaal gezien een toeristische trekpleister geworden. Ger wordt daar iedere keer gevraagd voor de zondagavond en maandagmorgen dienst. Afgelopen zondagavond heeft hij daar de film laten zien over de 5 zendelingen die in “de vorige eeuw” in Ecuador in een stam om het leven werden gebracht. De broer van één van die zendelingen (Elliot) heeft hier in deze coöperatie het evangelie gebracht en het was heel bijzonder voor de mensen híer, om te zien hoe een “andere” Elliot om het leven werd gebracht tijdens de prediking van het evangelie in de jungle van Ecuador. De nog levende broer, die intussen in de 80 is, woont hier nog steeds in Perú, zo´n 6 uur rijden bij ons vandaan. Hij was een paar keer bij ons in de dienst waar Ger sprak. Maar het is heel bijzonder om met zo´n “Godsman” te praten, die hier zo’n 35 gemeenten heeft gesticht!! Op maandagmorgen wordt er voor alle werkers in de coöperatie om half 7 ’s ochtends een dienst gehouden vóórdat men aan het werk gaat. Ger heeft daar al dikwijls gesproken en is nu gevraagd om ook daar onderwijs te komen geven én in kerkdiensten voor te gaan. Dit zou dan kunnen in de regentijd, want daarna gaan we weer naar “onze” gemeentes in de bergen. Zo kom je steeds onverwachte situaties en dingen tegen waar je oplossingen voor moet zoeken. Het leven hier is vol uitdagingen. Er is geen dag gelijk en het lijkt wel of de dagen steeds sneller gaan.
Met Kerst en Oud-en-Nieuw hebben we bezoek gehad van onze dochter Sanne, met haar man Marco en dochtertje Marisa uit Bolivia. Het was intussen al weer meer dan een jaar geleden dat we hen gezien hadden. Wat is het heerlijk om Kerstfeest te vieren met een paar “kinderen” thuis!
De komende tijd staan er veel verschillende activiteiten op het programma, waaronder een jaarverslag maken van het jaar 2007. Als het klaar is, kun je dat aanvragen bij Dhr. Hugo Krösschell, e-mail: h.krosschell@planet.nl.
Door die regens hadden ze in Malat haast om het dak op de kerk te zetten. In ons vorige bericht hebben we verteld van de geweldig mooie afsluiting van de eerste fase van de bouw van de kerk van Malat: een doopdienst met 4 echtparen en daarna bruiloft van deze echtparen. Veel mensen wonen samen in de campo, omdat de papieren voor een burgerlijk huwelijk niet altijd eenvoudig zijn te krijgen. Natuurlijk lukt dat wel als men er moeite voor doet, maar het is eenvoudiger om samen te gaan wonen dan dat je wacht totdat je de papieren bij elkaar hebt, met de kosten om die te krijgen, natuurlijk. Als mensen dan tot bekering komen, zijn ze zich al snel bewust dat het toch beter is om elkaar ook oficiëel trouw te beloven voor de wet. Als ze het zelf niet bedenken helpt de voorganger hen daarin wel. Ze worden alleen gedoopt als ze getrouwd zijn, dus…….. Het was een geweldig feest, dat kunnen jullie je voorstellen.
Omdat we zelf in deze tijd niet meer de “campo” ingaan vanwege de onbegaanbaarheid van de paden, dachten we dat het wat rustiger zou worden, maar niets is minder waar.Eerst waren er de inkopen voor de Kerstfeesten van de zondagscholen. Er zijn momenteel 11 zondagscholen die het Kerstfeest hebben gevierd. Ze kunnen dan in Cajamarca bij ons thuis dozen ophalen met Kerstbroden, chocoladeplakken om chocolademelk te maken en snoepgoed om kleine pakjes voor de kinderen te maken. Dit jaar hebben we er voor elk kind een mooi kleurboekje bij gedaan. In totaal hebben 500 kinderen en 515 volwassenen een mooi Kerstfeest gehad. Sommigen doen het ’s-middags, anderen ’s-avonds en dan kan het feest duren tot in de kleine uurtjes.
Nu het schooljaar afgelopen is, komt er ook weer meer werk met de kinderen van het Lilianefonds. Ze komen eerst bij ons thuis en dan bespreken we de hele procedure, daarna gaan we met hen naar het ziekenhuis in Cajamarca om de papieren voor elkaar te krijgen, die ze mee moeten nemen naar Lima. Gecompliceerde operaties moeten altijd in Lima worden gedaan. Het zijn meestal orthopedische operaties en behandelingen en die specialisatie is niet in Cajamarca aanwezig. Het neemt veel tijd in beslag, maar als een kind met een klompvoet na maanden in Lima weer terugkomt en redelijk kan lopen, geeft dat heel veel voldoening.
Naast de “Lilianekinderen” komen ook andere mensen aan de deur met de vraag om met hen mee te gaan naar een specialist in het ziekenhuis, soms ook om gewoon even bij te praten of om adviezen. Die gesprekken zijn niet “even”, de mensen hebben tijd nodig om hun verhaal te vertellen. Het is beslist geen “recht voor zijn raap”-cultuur.Uit Malat zijn 2 jongens gekomen, die hun schoolvakantie willen gebruiken om iets te leren. Ook het uitzoeken van een leer-werkplek en waar ze moeten logeren, enz. kost veel tijd. Buster en Juan slapen nu in de zusterkerk van onze kerk en werken in een timmerwerkplaats om het timmervak te leren, zodat ze na hun middelbare schooltijd kunnen helpen in de werkplaats die hun vader wil opzetten in Malat. Drie maal per week gaan ze naar een muziekschool, want Buster wil beter leren gitaarspelen en Juan heeft een klein toetsenbord waar hij ook beter mee overweg wil leren gaan. Het is een enorme ervaring voor deze jongens uit een dorp ver in de “campo” om o.a. te leren omgaan met verkeer in de stad. Kunnen jullie je voorstellen dat de eerste keer dat Buster bij ons kwam hij vroeg of hij de computer eens mocht zien? Ze passen zich snel aan, dus deze vraag krijgen we niet meer.
Voor Ger komen veel verzoeken om een film te tonen. Hij is heel druk met het overzetten van DVD’s op VHS, want door het stof in de campo worden de DVD’s snel beschadigd. Ongeveer 1uur rijden bij ons vandaan is er een coöperatie van boeren, die in de 60-iger jaren als geheel het evangelie aanvaardde. Deze coöperatie is landelijk en internationaal gezien een toeristische trekpleister geworden. Ger wordt daar iedere keer gevraagd voor de zondagavond en maandagmorgen dienst. Afgelopen zondagavond heeft hij daar de film laten zien over de 5 zendelingen die in “de vorige eeuw” in Ecuador in een stam om het leven werden gebracht. De broer van één van die zendelingen (Elliot) heeft hier in deze coöperatie het evangelie gebracht en het was heel bijzonder voor de mensen híer, om te zien hoe een “andere” Elliot om het leven werd gebracht tijdens de prediking van het evangelie in de jungle van Ecuador. De nog levende broer, die intussen in de 80 is, woont hier nog steeds in Perú, zo´n 6 uur rijden bij ons vandaan. Hij was een paar keer bij ons in de dienst waar Ger sprak. Maar het is heel bijzonder om met zo´n “Godsman” te praten, die hier zo’n 35 gemeenten heeft gesticht!! Op maandagmorgen wordt er voor alle werkers in de coöperatie om half 7 ’s ochtends een dienst gehouden vóórdat men aan het werk gaat. Ger heeft daar al dikwijls gesproken en is nu gevraagd om ook daar onderwijs te komen geven én in kerkdiensten voor te gaan. Dit zou dan kunnen in de regentijd, want daarna gaan we weer naar “onze” gemeentes in de bergen. Zo kom je steeds onverwachte situaties en dingen tegen waar je oplossingen voor moet zoeken. Het leven hier is vol uitdagingen. Er is geen dag gelijk en het lijkt wel of de dagen steeds sneller gaan.
Met Kerst en Oud-en-Nieuw hebben we bezoek gehad van onze dochter Sanne, met haar man Marco en dochtertje Marisa uit Bolivia. Het was intussen al weer meer dan een jaar geleden dat we hen gezien hadden. Wat is het heerlijk om Kerstfeest te vieren met een paar “kinderen” thuis!De komende tijd staan er veel verschillende activiteiten op het programma, waaronder een jaarverslag maken van het jaar 2007. Als het klaar is, kun je dat aanvragen bij Dhr. Hugo Krösschell, e-mail: h.krosschell@planet.nl.
