Timmer-LEER-werkplaats

door Wilfredo&Judith: http://judithprakken.blogspot.com/

Een tijdje geleden schreven we over een project dat we gepresenteerd hadden aan de Stichting Handmelkers uit Best en wat ze gefinancierd hebben. Door zeer moeilijke bereikbaarheid en gebrek aan actieve betrokkenheid van de bewoners van het dorp waar we de Timmer-leer-werkplaats wilden opzetten, werd de uitvoer een tijdje stilgezet, zodat we konden sonderen waar we betere omstandigheden en vooral betrokken personen konden vinden om dit belangrijke project uit te kunnen voeren.

Daarvoor hebben we gebruik kunnen maken van de algemene jaarlijkse vergaderingen van Sucre en Oxamarca, met de voorgangers die gaan over alle kleine berggemeentes van die regio´s. We reikten hen de essentiële informatie aan over de voordelen, maar ook de verplichtingen, zodat degenen die zich aanmeldden een overeenkomst tekenden en we zo beter, zekerder van start konden gaan. Uit ervaring weten we dat we niet moeten vallen in assistentieel werk, zoals ze dat hier noemen: geen hulpverlening zonder voorwaarden, zodat ze niet afhankelijk worden en de resultaten ook echt weten te waarderen, omdat ze er zelf deel van zijn.

Begin Juni ging dus het project dan echt van start in Sucre, deel van Celendín. Onlangs is de provincie Celendín uitgeroepen tot de armste Provincie van het departement Cajamarca in Perú. Het district heeft een totale bevolking van 5.860 (4738 woont buiten het dorp in kleine gemeenschappen), waarvan 2210 kinderen onder de 14 jaar.
Bij aanvang denken we soms door enthousiasme, dat er juist veel beginnen en sommigen na een tijdje misschien afhaken. Hier werkt het juist andersom: omdat er veel wordt beloofd (vooral vanuit de overheid) en het grootste gedeelte niet wordt nagekomen, zijn de mensen sceptisch en willen ze ZIEN voordat ze GELOVEN en actief gaan MEEWERKEN.

Dit zien we hier ook weer: er werd een datum afgesproken voor de eerste workshop. De middag dat de leraar en coördinator met alle gereedschap en machines aankwam in Sucre, stond er maar één persoon op ze te wachten... de meeste begunstigden moeten van andere dorpen naar Sucre toelopen, zo´n 3 a 4 uur. s´Avonds en in de vroege ochtend kwamen meer begunstigden en gingen ze van start met 7 mensen. Eerst kijken, dan geinen en toen toch echt serieus aan de slag! “Het bleek dus toch waar te zijn: de machines zijn er en de leraren zijn gekomen, ze hebben toch interessen in ons, we zijn dus toch iets waard...” Met veel enthousiasme zijn ze, met hulp van de specialist die mee was, de machines gaan aansluiten en natuurlijk duidelijk afspraken maken over veiligheid.

Velen van hen weten iets van houtbewerken, maar dat gaat meestal alleen met een hakmes en dan krijg je hele grove, ruwe resultaten. Dit is dus voor hen een hele omschakeling en beetje bij beetje zullen ze leren betere producten te maken. Vooral wordt gewerkt aan banken, ramen en deuren, waar veel vraag naar is in het binnenland. De meeste producten worden met eucalyptushout gemaakt, gezien dat de aanvoer is in die streken. Ander hout moet worden besteld en is meteen ook redelijk duur, waardoor er zeer weinig vraag naar is. Eucalyptushout is erg hard, waardoor het gebruik van de machines voor de goede afwerking hard nodig is. Daar wordt nu dus beetje bij beetje aandacht aan besteed.

Het doel van dit project is Sucre en omgeving technisch opleiden en vormen tot professionele timmerlui, om de inkomsten te verhogen en levenskwaliteit te verbeteren. Het project heeft vier hoofdthema´s:

· Vorming en versterking van de locale organisatie (stichting)

· ¿Hoe werkt een bedrijf?

· Hout bewerken en afwerking

· Promotie en Commercialisering

Het eerste punt is het belangrijkste, gezien er weinig wordt samengewerkt omdat er veel wantrouwen is. Vanuit de kerken willen we het anders voorstellen en voorleven, zodat er niets opgelegd wordt, maar er een natuurlijke behoefte ontstaat naar associaties en oprichten van bijvoorbeeld een officiële stichting die deze Timmer-leer-werkplaats zal beheren en onderhouden: de begunstigden zijn van de kerken, maar ook van de dorpen.

Dit is allemaal naar de toekomst geprojecteerd natuurlijk. We komen al doende veel kleine dingetjes tegen, zoals machines die niet helemaal compleet werken, licht dat in het hele gebouw uitvalt als er één machine aangaat, houttoevoer en later verkoop van de producten te garanderen, etc. Maar het leuke is dat de mensen het nu, de tweede workshop al meer zelf oppakken. Zo moest Rafael, de coördinator uit Cajamarca, afgelopen zondag naar Sucre in plaats van maandag, omdat de mensen al een dag eerder naar Sucre waren gelopen om op tijd het “huiswerk” (klein bankje) te maken en vroeg op de volgende workshop te zijn!

Tegelijkertijd willen we zien of we een ander project kunnen laten financieren over verbeterde keukens en formuizen in het binnenland, in een kleine gemeenschap buiten Sucre: In de landelijke gemeenschappen van het district van Sucre leven de families, voornamelijk landbouwers, in het algemeen in huizen van één of twee kamers, waarin zowel mens als dier leeft, en ook de producten van de oogst worden bewaard. Om kou tegen te gaan, zijn de ramen klein en daardoor is er weinig ventilatie en is het donker.

De traditionele keukens worden gevestigd in centrum van het huis waar de vrouwen voedsel op een oven voorbereiden, die met drie stenen wordt gemaakt, die op de grond worden geplaatst, brandhout gebruikend als brandstof. De rook vult het huis en veroorzaakt irritatie aan de ogen en ademhaling, vooral aan de vrouwen en de kinderen, naast brandwonden. De bouw van de keukens die het project voorstelt, veronderstelt een vermindering in de consumptie van brandhout tot 50%, de vermindering van rook, grotere veiligheid voor de kinderen en comfort voor de vrouwen.

Met de ervaring die we nu opdoen, denken we de projecten steeds beter te kunnen uitvoeren en fondsen te vinden die hierin geloven. Sommigen kunnen dit te klein kruimelwerk vinden, maar pionieren is juist de weg banen voor grotere projecten en dáár zijn we nu hard mee bezig!