Handen wassen...

Eergisteren kwamen we terug van onze eerste “scholenreis”. We waren in Cajén, “slechts” 3 ½ uur reizen van Cajamarca. De heenweg duurde wat langer, want het regende onderweg en er waren nogal wat gaten, die je door de regen niet kunt inschatten voor wat betreft de diepte van die gaten. Langzaam rijden dus. Het was een feest om iedereen weer te zien. Cajén is een kerk met veel jonge gezinnen, geweldig “materiaal” om mee te werken. Elke keer gebeurt er iets onverwacht bij het reizen. Dinsdagmiddag waren we bezig met onze “siësta”, toen we werden gestoord met het verzoek of Ger een kinderfilm wilde draaien voor een klas van de plaatselijke lagere school. Ze waren maar vast gekomen met hun juffrouw. Het dorp heeft nog geen electriciteit en daarom heeft het dak van de kerk enkele doorzichtige golfplaten om overdag voldoende licht te hebben, dus was het niet doenlijk om een film te draaien midden op de dag. Of Ger dan maar een bijbelverhaal wilde vertellen voor de kinderen. Dat heeft hij nog niet vaak gedaan, maar de kinderen zaten al vast in de kerk, dus was het geen optie om nee te zeggen. Een nieuwe ervaring tijdens de bijbellessen voor de leiders, heel leuk. De volgende dag werden werd ik, Froukje, vlak voor het middageten gehaald, want een jonge moeder was flauwgevallen in de keuken. Het bleek dat zij dit in de voorafgaande week al twee keer had gehad en dus besloten we om haar mee te nemen naar Cajamarca voor onderzoek. Het is de vrouw van de leider van de kerk en ons beleid is om de leiders en hun familie te helpen als er ernstige gezondheidsproblemen zijn. Dat is ook investeren in leiderschap. Daar ook hun dochtertje van anderhalf jaar nogal verkouden en grieperig was en koorts had, ging zij ook mee. Donderdagmiddag vertrokken we weer naar Cajamarca, met de patienten dus. Dezelfde avond zijn we naar een kinderarts gegaan, die constateerde dat de baby een flinke bronchitis had met een beginnende oorontsteking. Ze gaf medicijnen en indicaties voor de behandeling. Volgens haar waren we nog net op tijd, want als er geen behandeling was gekomen, had de baby in het ziekenhuis opgenomen moeten worden. We hoefden niets te betalen, noch voor de behandeling, noch voor de medicijnen; geweldig!!

De dag daarop konden we met de moeder bij de neuroloog terecht, die verschillende onderzoeken heeft voorgeschreven. Daar waren we een groot gedeelte van de dag weer mee zoet. Ondertussen zijn moeder en kind weer onderweg naar Cajén. Ik kan de uitslag van de onderzoeken ophalen en we zullen per mobiel telefonisch contact onderhouden i.v.m. met de behandeling, die n.a.v. de uitslag zal volgen.

Elke keer als we van een reis terug komen, zijn er allerlei “opdrachten” die we mee krijgen. Behalve deze medische problemen, werd me deze keer ook verzocht om een kleine brochure te laten copiëren, medicijnen te kopen, geld te sturen voor de aankoop van een muilezel voor één van de presbiters, enz. Soms voel ik me net een marskramer, want we nemen ook altijd bijbels van verschillend formaat en verschillende prijzen mee, evenals zangboekjes, christelijke stickers, groentezaden, leesbrillen, enz.

Een hoogtepunt tijdens ons verblijf in Cajén was de inwijding van de waterleiding. Een paar maand geleden hebben we voor de helft bijgedragen in de aanleg van de waterleiding in de buurt waar de kerk van Cajén is gesitueerd. Behalve de kerk worden er nu 11 gezinnen voorzien van waterleiding in hun huis, of liever gezegd bij hun huis, want de meesten bouwen een waterbak buiten waar ze ook de was in kunnen doen. Het was een feest om een lint door te knippen in de wasbak en de kraan open te draaien, zodat iedereen zijn handen kon wassen voordat we gingen eten. Voorheen moest het water met kannen en kruiken worden aangedragen, waardoor de hygiëne nogal te wensen overliet. Nu had niemand een excuus om geen handen te wassen voor het eten, iets wat (nog) niet in hun dagelijks patroon voorkomt. Zowel de mensen van de kerk als de andere begunstigden van het water hebben keihard gewerkt om het water geïnstalleerd te krijgen voordat de lessen begonnen. Hierna kan iedereen zijn eigen installatie maken. Voor de bevolking is het een getuigenis dat de kerk zich niet alleen met “levend water” bemoeit, maar ook probeert het dagelijks leven beter te maken.