God verliest de controle nooit

God is trouw

Groeten uit Huancayo 1985

Het is meer dan 35 jaar geleden, dat we voor de eerste keer uitgezonden werden naar Perú met ons hele gezin. Er is heel veel gebeurd in die 35 jaar, maar de trouw van God hebben we door alles heen gemerkt. Je kunt meer daarover lezen in ons blog: Een droom voor Peru.

Begin dit jaar waren in Nederland voor het 50-jarig jubileum van Zending & Gemeente. Die viering hebben we moeten missen, omdat Ger ziek werd en later overleed. Tijdens het verblijf van Ger in het ziekenhuis, heb ik de beslissing genomen om niet meer definitief terug te gaan naar Perú. Ik heb vooral gemerkt dat wij veel kunnen plannen, maar dat het vaak anders gaat. God verliest de controle echter nooit.

Afscheid nemen van PERU

Voorganger Godo en zijn vrouw Teresa. 

Goede vrienden uit Cajamarca

Bij terugkomst in Cajamarca in mei van dit jaar, was het een hele nieuwe situatie, zonder Ger, in een nieuw huis, waar we graag samen nog een tijdje in hadden gewoond. Maar ook confrontatie met ziekte en overlijden van mensen, die ons na stonden en frustratie bij de afhandeling van administratieve zaken. Echter, ook warme ontmoetingen met mensen, die ook verdrietig waren om het verlies van Ger, maar blij voor hem dat hij nu een betere woning heeft.

Ik ben teruggekomen met een enkele reis naar Nederland, waar 4 van onze kinderen en 9 van onze kleinkinderen wonen. Ik woon weer in Eindhoven, waar nog veel vrienden en bekenden zijn. Vanuit hier wil ik regelmatig een paar maanden naar Perú reizen, mijn huis staat klaar voor ontvangst. Maar ook op afstand kan ik door de moderne communicatiemiddelen contact houden met de mensen, die me zo lief en dierbaar zijn geworden.

Heel hartelijk dank

Bezoek aan Oxamarca in het binnenland in september.

Vanuit het diepst van mijn hart wil ik de gemeentes en alle mensen bedanken, die door de jaren heen ons gedragen en gesteund hebben bij het werk, wat we namens jullie mochten doen in het prachtige land Perú. Het werk gaat door, maar nu zonder ons. Ik heb op vele manieren afscheid mogen nemen, maar met de belofte dat ik terug zal komen, zodra dat kan en de Heere dat wil en wij leven.

PERSOONLIJK

Eén van de afscheids-etentjes. L-R: Wilfredo, Judith, 

Luz en Pim (Nederlandse ijscoman), ik, Ger´s revalidatiearts Ruby,
Elsy en Lucy, onze hulp en rechter hand.

In oktober heb ik afscheid genomen van het leven in Perú zoals we dat tot nu toe hebben gekend. We gingen voor korte periodes naar Nederland, maar woonden het grootste gedeelte van het jaar in Cajamarca. Ook al weet ik dat het goed is om weer in Nederland te wonen en ik merk dat God mij daarin leidt, mis ik ook de warme vriendschappen die we in bijna 20 jaar in Cajamarca hebben opgebouwd; en natuurlijk onze dochter Judith, schoonzoon Wilfredo en kleindochters, die we jaren als buren hebben gehad. Gelukkig heb ik regelmatig contact, zoals deze week, toen een jonge leider van Jelic, een klein dorp diep in de bergen, mij belde voor advies.

GEBEDSPUNTEN

Op de airport is een groep vrienden me gaan uitzwaaien
en hebben we samen gebeden.

• Ik ben dankbaar voor het bijzondere afscheid in Cajamarca en de warme ontvangst door onze kinderen en kleinkinderen.
• Ik wil vooral God danken voor de jarenlange geestelijke en praktische ondersteuning door kerken en personen.
• Bid zodat ik me weer kan invoegen in de Nederlandse samenleving en ook hier Gods weg met mij weer kan vinden.

PROJECTEN:
De planning is om regelmatig een paar maanden naar Perú de reizen. Ik wil graag de projecten van schoolspullen en beurzen blijven bijstaan waar nodig, zolang dat nog kan. Ik kan dan “onze mensen” van het binnenland ook weer zien.

Mocht je hier een gift voor willen overmaken, dan kan dit via Zending&Gemeente NL33 INGB 0002 0476 78. Vermeld erbij: schoolproject Wilfredo & Judith.

Ik wens allen een gezegend Kerstfeest en een goed Nieuwjaar, een jaar dichter bij de wederkomst, waar we naar uit mogen zien.

Bijbelstudie met vrouwen

Groep vrouwen van onze kern. 

Miriam staat links van mij. 

Samen mogen we de Bijbelstudies leiden.

Sinds mei ben ik in Peru, voornamelijk om administratief een aantal zaken af te sluiten en daarna vanuit Nederland toch nog betrokken te blijven bij de projecten voor schoolspullen en beurzen.

Een aantal van de vrouwen van onze kern. 

In het midden is Birgit, Duitse zendelinge, 

die al jaren intensief werk doet in de 

gemeente waar we bij zijn aangesloten.

Ik geniet enorm van de vriendschappen die we in de loop der jaren hier hebben opgebouwd en de warmte van de cultuur en de mensen van het binnenland. Samen met een andere vrouw uit de gemeente, waar we bij zijn aangesloten, mogen we een kleine celgroep leiden van vrouwen die op dinsdagmorgen samenkomen. Sommigen zijn geen Christen, maar willen meer van God te weten te komen, anderen hebben een ongelovige man en sommigen staan alleen voor de opvoeding van hun kinderen. Er is een veelvoud van problemen en gelukkig is er voldoende openheid om die problemen kenbaar te maken en er samen voor te bidden.

Veel vrouwen zijn alleenstaande moeders, 

of hun man is geen Christen en ze voelen zich 

vaak alleen en onbegrepen. Een luisterend oor, 

advies en gebed is voor hen erg waardevol.

De meeste vrouwen zijn nieuw in het geloof en slepen allerlei overleveringen van voorouders mee in hun opvoeding, zoals het ritueel reinigen van iemand, door over het lichaam strijken met bepaalde kruiden, cavia of eieren. Zo vertelde Socorro dat ze het moeilijk vond om haar kinderen bewust te maken van goed en kwaad en daarom zocht naar regels, die bepaalden of iets van de Heer of van de duivel is. Dat is in: tekenfilms, knuffelbeesten, poppen enz. Dan mogen we samen praten over Gods genade en wijsheid, gebaseerd op Het Woord en niet alleen op ervaringen.

Het is goed en fijn te mogen bijdragen aan het volwassen worden in geloof van deze groep vrouwen. De cultuur is erg gericht op emoties en daar de keuzes op baseren, maar God wil daar ook orde en rust in brengen.

PERSOONLIJK

Mijn 75ste verjaardag vierden we in Perú 

op ons eigen terrein met een heerlijke 

Peruaanse maaltijd en zo´n 35 gasten. 

Ik voel me gezegend.

In de gemeente waar we lid zijn is in de week na aankomst in Peru een herdenkingsdienst van Ger gehouden, waar ook zo'n 40 mensen uit het binnenland aanwezig waren. Naast verdriet om het gemis van Ger, was ik ook heel dankbaar voor de getuigenissen over de invloed die zijn leven heeft gehad op vele mensen. Het werk gaat door en dat is het belangrijkste. 

Ondertussen woon ik op het terrein, dat we samen met Wilfredo en Judith een aantal jaren geleden hebben gekocht. In de toekomst zal ik meer in Nederland wonen en regelmatig naar Perú reizen om de mensen te ontmoeten waar ik me erg mee verbonden weet. 

GEBED

• Ik ervaar heel duidelijk de voorbede van velen en ben daar enorm dankbaar voor. Ik ben dankbaar voor de liefde en het meeleven wat ik nog steeds ontvang van vrienden hier en in Nederland. 
• Er komt in Peru veel corruptie aan het licht en de spanningen tussen de regering en het congres zijn zodanig opgelopen dat de president vervroegde verkiezingen wil uitschrijven, maar daar gaat het congres nog over stemmen. Het land is nauwelijks regeerbaar. 
• Bid voor de vrouwen die ik mag begeleiden op hun weg om God beter te leren kennen en dat ik bruikbaar mag zijn voor mensen in de gemeente die soms door diepe dalen gaan en hun zicht op God dreigen te verliezen. Bid speciaal voor Martha, die met maagkanker worstelt. 
• Bid voor een nieuwe bediening in Nederland en de cultuuromschakeling.

Een droom voor Perú

In 1983 vertrokken Ger en Froukje Prakken als zendelingen naar Peru. Maar al snel sloeg de twijfel toe. Tot God ingreep. 

In maart 1983, 36 jaar geleden, vertrokken we met vijf kinderen tussen 1 en 7 jaar naar Peru. Als zendelingen. Weloverwogen. Een Zweedse zendeling had ons uitgenodigd mee te helpen in een kerk in Huancayo, een grotere stad midden in het Andesgebergte. Ger had na 21 jaar als chemisch analist bij Philips ontslag genomen. We stuurden boeken, speelgoed, huisraad enzovoort per boot naar de andere kant van de wereld. Toen begon het avontuur. 

Links naar rechts: Karel Offers, 

Brita en Per Anderas (Zweedse zendelingen), 

Henk Blankenspoor, ik en Ger Prakken in juli 1984.

Veel pakte anders uit dan verwacht. Onze visa waren niet aangevraagd. En de zeevracht is nooit aangekomen. De zendelingen die ons hadden uitgenodigd, hadden geen werkplan gemaakt. En toen wij er eenmaal waren, vertrokken zij meteen voor een jaar naar Zweden. We stonden er vrijwel alleen voor. Even bellen, mailen of whatsappen naar huis kon nog niet. Contact verliep schriftelijk en het duurde vaak een maand voor een brief aankwam. Als die al aankwam. 

Ger begon te twijfelen aan onze beslissing. Toen nodigde iemand uit het binnenland hem uit mee te gaan naar zijn dorp El Balcon, een dag met de bus en twee dagen lopen. Ger dacht: dan doe ik dit nog en dan maar weer terug naar Nederland. 

Laag land 

Kees en Fieke Goedhart met ons gezin in Huancayo, 1985.

De kerk in El Balcon was slecht onderhouden. Het dak lekte als een zeef. Het bleek dat er een ‘voorganger’ in de buurt woonde die – volgens hemzelf – de bediening had tienden te innen van omliggende kerkjes. Ook haalde hij de eerstelingen van het vee en de oogst op. Hij haalde teksten uit de Bijbel om aan te tonen dat de tienden en eerstelingen hem toekwamen. Hij was een paar jaar op een bijbelschool geweest, dus hij zou wel gelijk hebben. 

Toen Ger vanuit de Bijbel aantoonde dat die zaken toch anders lagen, vertelden ze hem het volgende verhaal. 

In november had een jonge broeder van El Balcon een droom gehad, waarin God hem vertelde dat er iemand zou komen die hun onderwijs zou geven over de tienden. Het zou iemand uit een ‘laag land’ zijn. Hij ging met dit verhaal naar zijn voorganger, die een oude atlas had. Samen kwamen ze tot de conclusie dat het Nederland moest zijn, lage landen in het Spaans. Vandaar de uitnodiging toen zij in het Bijbelinstituut in Huancayo hoorden van de komst van een zendeling uit Nederland. 

Ger stond perplex. God had deze reis al voorbereid, toen wij nog in Nederland waren. 

Kees Goedhart en Ger in de kerk 

Casa de Oracion in Huancayo, 1985

We hebben met veel liefde en toewijding de kerk in Huancayo negen jaar mogen dienen. Toen we door het Lichtend Pad werden bedreigd, konden we geestelijk en praktisch terugvallen op ons thuisfront in Nederland. Broeder Kees, als voorzitter, is toen samen met twee voorgangers van ondersteunende gemeentes gaan bidden en de wil van God gaan zoeken om ons raad te geven. Wij konden de beslissing zelf niet nemen, vanwege onze betrokkenheid met de mensen van onze kerk. De zending kan niet zonder de gemeente, niet alleen financieel, maar vooral ook geestelijk.

Overlijden van Ger 

Kees Goedhart spreekt en Ger vertaalt 

in Huancayo, 1985.

Op 7 februari overleed Ger vrij plotseling door een longontsteking met complicaties. Mijn wereld staat nu op z’n kop. We hadden gedacht begin volgend jaar terug te gaan naar Eindhoven, vanwaar we eind 2000 waren uitgezonden. Maar ik ben dus nu al terug, in m’n eentje. Ik hoop wel regelmatig voor een paar maanden naar Peru te reizen. Half mei ga ik in Cajamarca verschillende zaken overdragen en afsluiten. Vrijwel meteen na aankomst zullen we een herdenkingsdienst houden. Juist voor de mensen in Peru is het verlies van Ger een enorme schok geweest. 

Gebedspunten

Identiteitsbewijs van Ger in Peru, 1983

• Bid voor kracht om in Peru de mensen te bemoedigen. Ger wordt het meest geëerd door voort te gaan op weg naar volwassenheid in hun geestelijk leven.
• Bid dat de overgang van Peru naar Nederland draaglijk zal zijn. Het is een enorme cultuurschok, waar ik nu alleen doorheen moet.
• Bid dat God steeds zal laten merken dat Hij de controle over mijn leven niet verliest. Ik heb Hem meer dan ooit nodig.

Groeten uit Huancayo, 1985.

Culto de agradecimiento

Vandaag hebben we een dankdienst gehad voor het leven van mijn vader. We missen zijn lach, we zouden hem een knuffel willen geven, maar bovenal hebben we vrede en zijn we dankbaar voor wie hij voor ons was.

Heel hartelijk dank voor alle berichtjes op Facebook, whatsapp, e-mails, kaartjes, telefoontjes en voor degenen die er vandaag in de dienst bij waren. We voelen ons gedragen en omarmd. Graag deel ik nog de tekst uit Filippenzen die ik vandaag in de dienst voorlas: “Leven betekent voor mij: leven voor Christus. Maar als ik sterf, betekent dat voor mij nog iets veel beters. Want dan ben ik bij de Heer. “

Hoy hemos tenido un culto de agradecimiento por la vida de mi papi. Extrañamos su sonrisa, nos gustaría darle un abrazo, pero sobre todo tenemos paz y estamos agradecidos por quien fue para nosotros.

Muchas gracias por todos los mensajes en Facebook, WhatsApp, correos electrónicos, tarjetas, llamadas telefónicas y por aquellos que estuvieron presentes en el culto de hoy. Nos sentimos apoyados y amados. Me gustaría compartir el versículo de Filipenses que leí hoy en el servicio: "La vida significa para mí: la vida para Cristo. Pero si muero, eso significa algo mucho mejor para mí. Porque entonces estoy con el Señor. "

 

Dankdienst voor het leven van Ger Prakken

Een paar dagen nadat we samen aankwamen in Nederland werd mijn vader Ger Prakken erg ziek. Heel zijn immuunsysteem werd aangetast en ook al leek hij eerst beter te worden, werd het al snel weer erger. 

Donderdag 7 februari is hij naar de Heer gegaan, waar hij zo veel van hield. Ook al hebben wij verdriet en een groot gemis: onze wijze, grappige papa en liefdevolle opa; weten we dat er feest is in de hemel. We voelen vreugde omdat hij geen enkele lichamelijke beperking meer heeft en God ons ieder moment met Zijn vrede, die alle verstand te boven gaat, omringt en troost.

Wat zijn Gods wijsheid en kennis toch onbegrijpelijk groot! Wat is het moeilijk om zijn plannen te begrijpen en zijn daden uit te leggen! Maar alle dingen komen van God, bestaan door God en zijn voor God. Voor Hem is alle eer voor altijd en eeuwig! Amen! Zo is het! Romeinen 11:33,36

Als je wil komen: de dankdienst voor zijn leven (en nalatenschap) zal VRIJDAG 13.00 uur 15 FEBRUARI in Geloofsgemeenschap Luctor et Emergo te Oldebroek zijn. Vanaf 12.00 uur kunt u afscheid van hem nemen op dezelfde locatie. De officiële (digitale) kaart zullen we nog sturen, maar zo kan het vast in de agenda, als jullie dit graag willen bijwonen.

Culto de agradecimiento por la vida de Ger Prakken

Unos días después de llegar juntos a Holanda, mi padre Ger Prakken se enfermó gravemente. Todo su sistema inmunológico se vio afectado y, aunque parecía mejorar primero, pronto empeoró. El jueves 7 de febrero, él fue al Señor, a quien tanto amaba. Aunque tenemos tristeza y sentimos una gran pérdida: nuestro sabio y divertido papá y nuestro abuelo amoroso; sabemos que hay fiesta en el cielo. Sentimos gozo porque ya no tiene ninguna limitación física y Dios nos rodea y nos consuela en cada momento con Su paz, que sobrepasa todo entendimiento.

¡Qué increíblemente grande es la sabiduría y el conocimiento de Dios! ¡Qué difícil es entender sus planes y explicar sus obras! Pero todas las cosas vienen de Dios, existen a través de Dios y son para Dios. ¡Para Él es todo honor por los siglos de los siglos! Amén Romanos 11: 33.36.

Si quieres venir: el servicio de gratitud por la vida de Ger (y las huellas que dejó) será el Viernes 15 de Febrero a las 13.00 en Geloofsgemeenschap Luctor et Emergo en Oldebroek. Desde las 12.00 puede despedirse de el en el mismo lugar. Enviaremos una tarjeta oficial (digital), pero ya puede ver la agenda si desea asistir.

Ismaël bezwijkt onder occult bijgeloof

Ismaël was heel verlegen. Velen noemden hem ‘de witte’. Hij had altijd een hoed op met een brede rand ter bescherming van de zon. Zijn huid en haar kleurde wit omdat hij een albino was. Trouw diende hij God. Het zou wegens occult bijgeloof echter niet goed met hem aflopen. 

Ismael - links onderaan - tijdens een 
vergadering met de kerkleiders in Sucre.

In de loop der jaren hebben we een goede relatie met Ismaël opgebouwd. Toen hij ouder werd en naar de middelbare school ging, kreeg hij van ons een beurs. Hij was een van de beste leerlingen van zijn klas. 

Meer verantwoordelijkheden 

Ismaël kwam trouw op de jeugdweekenden van zendelingen Wilfredo en Judith. Judith is onze dochter. Hij groeide op tot een geestelijk wijze jonge man, en kreeg steeds meer verantwoordelijkheden in de kerk. Gilmer, de voorganger van Oxamarca, hoopte dat Ismaël de leiding over een eetzaal voor middelbare scholieren zou kunnen overnemen. Die viel onder de verantwoordelijkheid van de kerk. Het liep anders. 

Ismael en zijn vader Eleuterio in 2009, toen hij
een beurs kreeg voor de middelbare school.

Kortgeleden stierf Ismaëls grootvader. Zijn moeder kwam naar de begrafenis en dit was een emotionele schok voor Ismaël. Hij had zijn moeder al jaren niet gezien. In diezelfde periode klaagde Ismaël over erge hoofdpijn. Er werd gedacht dat het door die ontmoeting kwam. Totdat hij in paniek raakte en vreemd gedrag begon te vertonen. 

Touwen 

Een paar ooms, geen christen, bonden hem met touwen vast, totdat Gilmer hem vond en eiste dat hij losgemaakt zou worden. Gilmer belde ons op om een afspraak te maken met de neuroloog. Ismaël zou naar Cajamarca worden gebracht. 

Ismael kwam naar de leidersconferentie in Cajamarca.
De reis was voor hem een groot obstakel.
Ver weg en altijd wagenziek. Maar toch wilde hij erbij zijn. 

Ismaëls ooms brachten hem naar Cajamarca, maar niet naar het regionale ziekenhuis. Via een particuliere kliniek werd hij weer naar huis gestuurd. Zijn familie besloot Ismaël toen naar een tovenaar te brengen. Gilmer probeerde contact te leggen, maar de familie stond dit niet toe. 

Zwarte dieren 

Toen Ismaëls conditie niet verbeterde werd hij naar een sekte gebracht, waar ze tegen betaling bidden voor zieken en offers worden gebracht van zwarte dieren. Ismaël werd steeds zieker. Uiteindelijk stierf hij binnen drie weken op 22-jarige leeftijd. 

Evaluerend met de neuroloog, vermoedt de arts dat bij tijdige behandeling dit leven gespaard had kunnen worden. Nu legde de ongelovige familie de oorzaak bij té veel in de Bijbel lezen. Of dat de zielen van overleden mensen in Ismaël gevaren waren. Er valt in dit land nog veel te winnen. 

Gebedspunten

• Door de ziekte van Ger konden wij niet bij de zendelingenconferentie van Z+G zijn. We hebben dat heel erg gemist. Bid alsjeblieft voor wijsheid welk traject we moeten volgen voor de opvang voor Ger. 
• Bid voor de mensen in Peru die enorm betrokken bij ons zijn en zich nu machteloos voelen doordat Ger is opgenomen in het ziekenhuis. 

Ger is ziek

Een paar dagen na onze aankomst in Nederland is Ger ziek geworden. Hij heeft een zware longontsteking gekregen, met daarbij griep en nog een paar andere complicaties. Als ik dit schrijf ligt hij voor de tweede week in het ziekenhuis. De griep is voorbij en ook de longontsteking is redelijk genezen, maar lichamelijk en mentaal heeft hij een grote klap gehad. 

Een aantal jaren geleden is bij Ger alzheimer geconstateerd en met familie lukte het tot nu toe aardig om voor hem te zorgen. We kunnen nu nog niet overzien wat de consequenties zijn. De ziekte geeft hem onrust en daarom waken onze kinderen om de beurt dag en nacht bij hem.