Weer THUIS

Op het moment dat we dit Perú-nieuws zitten te schrijven, is dat met een zéér dubbel gevoel. Alles wat er gebeurd is in Haïti (en nog gebeurt op dit moment), is eigenlijk geen moment uit onze gedachten. En dat steekt dan zo ontzettend schril af tegenover de fijne dingen die hier gebeuren! Toch willen we in de allereerste plaats aanmoedigen om te bidden voor de achtergebleven mensen in dat land en vooral voor het team van Z&G dat uiteraard niet weet wáár te beginnen met het helpen. Ik was best ontroerd toen ik hier op het nieuws zag, dat bewoners van het kustgebied van Perú, waar een paar jaar geleden óók een heftige aardbeving was, hulpgoederen aan het verzamelen waren om die per vliegtuig naar Haïti te sturen...!! Daar kunnen we een flinke les uit leren. Deze mensen hadden zélf ervaren, wat het betekent om in de diepste nood van je leven, hulp te ontvangen. Wij, christenen, hebben in de nood van ons leven óók uitredding ontvangen. En daarom willen we díe hulp in alle facetten geven aan de grote scharen van mensen, die opgejaagd en afgemat door het leven gaan. Namens die mensen willen we je van harte danken, dat we dit kunnen doen met de middelen die ons ter beschikking staan.

Door omstandigheden zijn we het afgelopen jaar extra lang in Nederland geweest. We hebben veel gereisd en in ik-weet-niet-hoeveel verschillende bedden geslapen. Maar het was de moeite alleszinds waard! De hartelijkheid van zóveel mensen heeft ons geweldig goed gedaan. En ondanks de langere tijd, konden we toch nog niet voldoen aan alle verzoeken om in de gemeente op “bezoek” te komen om alles te delen wat de Heer op ons hart had gelegd. Maar we willen jullie hartelijk bedanken voor de warme vriendschap die we hebben gekregen(ondanks de kou en de sneeuw). De afscheidsdienst in Leusden was dan ook als een warme douche en een flinke impuls om jullie “waardig” te vertegenwoordigen in Perú.

Ondanks het feit dat wij niet met Kerst in Perú konden zijn, hadden we alles zo geregeld, dat het feest in alle bergdorpen, niet minder uitbundig gevierd zou worden. Elsy heeft alles fantastisch uitgevoerd en is zélf naar een dorp gegaan, waar nog NOOIT in de bestaans-geschiedenis Kerst gevierd was. Het werd een geweldig feest en we hopen dat ze het voor volgend jaar zelf kunnen organiseren. Wat mij dan het meeste aanspreekt, is het feit, dat we weer eens de EERSTEN waren. “Dat moet meer gebeuren”, denk ik dan, “vóórdat anderen met allerlei inhoudloze, carneval-achtige toestanden, de mensen proberen in een soort roes te brengen.” In ieder geval werd het feest van Jezus´ komst in 12 verschillende dorpen gevierd, waarvan in 2 voor de eerste keer.

We zijn nu (op het moment dat ik dit schrijf) weer precies een week in Cajamarca. Twee dagen na aankomst al mocht ik in de hoofd-Pinksterkerk van Cajamarca spreken, en vandeweek hebben we ook al een belangrijke vergadering met alle groepsleiders van de Vergadering-gemeente gehad. De mensen in de bergdorpen weten ook dat we weer gearriveerd zijn en beginnen ons al te bezoeken. Zo kwam de voorganger van La Quiña - een dorp 7 uur rijden en 3 uur lopen van Cajamarca af - ons een paar dagen geleden opzoeken om ons welkom te heten. De gemeente in dat dorp heeft een heel moeilijke tijd doorgemaakt, maar nú had hij héér-lijke berichten: er waren 7 jonge mensen tot bekering gekomen en verder zijn er zo´n 10 mensen terug gekomen die door de “scheve-schaats-handelingen” van de vorige leider weggebleven waren. We waren tóen erg bezorgd, dat dit zo´n beetje de ondergang van de gemeente zou inluiden, maar na de “schoonmaak” bleek het tegenovergestelde te komen!!

Er zal nog heel veel geregeld moeten worden, voordat het programma voor het lesgeven weer van start zal gaan. Maar dat zal Judith hier onder uit de doeken doen Ze is een “kei” in het plannen maken en “verandering doet eten”—óók geestelijk ! En hóe ze uitgevoerd zullen worden, hangt af van jullie gebed. Nogmaals vast heel hartelijk dank voor de inzet van ieder persoonlijk.

Judith Schrijft:

Na een werk-bezoek aan Nederland (ook wel “verlof” genoemd) - voor mijn ouders langer dan voor Wilfredo en mij - verlangden we weer naar ons eigen plekkie in Cajamarca, waar we nu net een weekje zijn.

De tijd in Nederland is heel goed geweest. Wilfredo en ik hebben mogen delen in de zegen, die de gemeentes in Nederland zijn voor de gemeenteopbouw en ontwikkelingshulp in Perú, door het zendingwerk financieel maar vooral geestelijk te ondersteunen. We hebben veel nieuwe mensen leren kennen en veel mensen hebben ons, en ons aandeel in het werk, kunnen horen en zien. Dat was heel intensief, maar ook interessant en gezegend. We hebben kunnen merken dat er anders tegen zendingswerk wordt aangekeken dan vroeger, dat er veel korte zendingsmissies zijn en dat het zendingwerk op zich ook een ontwikkeling ondergaat. Het evangelie is integraal, het evangelie werkt aan de geestelijke én materiële noden. De zending moet ook gehoor geven aan Galaten 2:10 “Onze enige verplichting was (is) dat we de armen ondersteunden, en dat is ook precies waarvoor ik me heb ingezet.”

In oktober 2009 hebben we het programma van 2009 afgesloten met een evaluatie van alle activiteiten van het afgelopen jaar en voorstellen gedaan tot verbetering van de resultaten in het nieuwe jaar. De afgelopen 9 jaar hebben de kerkjes les “aan huis” gekregen, waarbij de leiders in een centrale kerk dichtbij hun dorp bijeenkwamen en basis Bijbelkennis kregen toegediend. Dit jaar willen we hun kennis en vaardigheden meer verdiepen door ze intensief, om de twee maanden, in een lesprogramma hier in Cajamarca op te leiden in thema’s als: taken van het pastorale team, muziek binnen de kerken, pastorale zorg, taak van de kerk binnen de samenleving, afgewisseld met praktische workshops. Daarvoor moeten ze hun dieren onderbrengen en moet voor hun akkers worden gezorgd in de week dat ze afwezig zijn. Daarnaast zullen wij moeten zorgen voor onderkomen, eten en leraren. Voor beide partijen dus logistiek veel werk, maar een hele uitdaging om iedere keer weer meer echte, onafhankelijke, geestelijk volwassen en toegewijde leiders te mogen vormen!

Wilfredo en ik staan dit jaar voor de uitdaging gericht van start te gaan met jeugdleiders te vormen. Voor het eerst, sinds we de jeugdweekenden organiseren, komt de jeugd in ieder geval in drie dorpen nog altijd bij elkaar. Vorige jaren viel de groep uiteen na een gezellig weekend samen God zoeken. Opeens krijgen we de vraag of we ook speciaal werkmateriaal voor tieners en jeugd hebben, voor een wekelijks programma! Naast de gewoonlijke jeugdweekenden in drie dorpen, zullen we ook minstens twee keer een intensieve seminar in Cajamarca organiseren, waarin ze worden opgeleid tot leiders, het programma met ze wordt doorgenomen, didactische spelletjes worden aangeleerd en schriftelijk materiaal wordt meegeven.

Maar niet alles zal in Cajamarca plaatsvinden, want de huwelijksconferentie, die vorig jaar voor het eerst werd gegeven met 75 echtparen, zal nog altijd in de dorpen worden gedaan. We hopen dat de voorgangers, die deze speciale bediening hebben, de tijd vinden om samen met ons in verschillende kleinere groepen de thema’s te kunnen gaan uitdiepen. Zo ook worden de zondagschool-seminars nog altijd in de verschillende dorpen gehouden. Niet te geloven dat 8 jaar geleden die kinderen voor de ouders alleen nog dienden om op het vee te passen of te werken op het land!

Naast dit werk IN de kerken, promoten we ook werk VANUIT de kerken, dat valt onder het werk van de NGO ACSICOR. Misschien herinnert U zich nog wel het timmerwerkplaats-project. Daarmee hebben een aantal mensen onderwijs gekregen in: houtbewerking, organisatie en commercialisering van hun producten. We willen dit project graag goed afsluiten wat betreft de workshops, maar tegelijkertijd juist de mensen stimuleren nu zelf aan de slag te gaan en in praktijk te brengen wat ze hebben geleerd. Een nadeel is dat de timmerwerkplaats niet voor iedereen erg dichtbij is en sommigen ongeveer 4 uur moeten lopen om de machines te kunnen gebruiken. Dan kun je je voorstellen dat je het liever even snel op de oude simpele manier ruw afwerkt… maar we willen er toch graag een voortzetting aan geven en zien of het lukt ze enthousiast te maken om door te gaan en eigen inkomens te voorzien.

We hebben dus weer een vol programma dat officieel pas in april van start zal gaan, maar de voorbereidende vergaderingen zijn al afgelopen week begonnen, en natuurlijk het revalidatie werk met ondersteuning van het LilianeFonds onder leiding van mijn moeder. Je kunt het allemaal ook bijhouden op onze websites: http://www.gerenfroukje.blogspot.com/ en http://www.judithprakken.blogspot.com/