Leven met Uitersten.
Nadat ik op ongeveer 17-jarige leeftijd tot het besef was gekomen dat het in het leven met Jezus “alles-of-niets”is en dat ik voor dat “alles” kon en mocht kiezen, begon er een tijd van “omvorming” in m’n leven, die kenmerkend was voor de Oldebroekse “Interkerkelijke Jeugdgroep” waar we (Froukje en ik) ons bij aansloten.
Het zal iedereen duidelijk zijn,dat we van veel kanten, door veel “preken” gestuurd worden die vaak nog jaren daarna zichtbaar worden in je leven. We hadden het voorrecht om met mensen in aanraking te komen die enorme stimulansen waren (en als ze nog leven) nóg zijn. Eén kan ik me nog zó goed herinneren en misschien schrijf ik z´n naam niet helemaal goed, maar z’n leven heeft een enorme impact op me gehad: Sidney Wilson. De man had ogen, waar een Röntgenapparaat jaloers op zou zijn: ze keken dwars door je heen!
Wat me verder enorm boeide en nog boeit is de wijze waarop Jezus mensen benaderde en veranderde. In de evangelien vind je daar een geweldige schat van voorbeelden van en ook daarna in Handelingen. Je vindt maar weinig of misschien zelfs geen énkele “standaard-verandering”. Zelfs zussen als Marta en Maria werden op verschillende "manieren" benaderd. Deze ontdekking heeft mijn leven dan ook blijvend veranderd. En wie mijn leven daarbij het meest heeft beïnvloed weet ik niet, maar het blijft me boeien.
We weten dat alle mensen bij God gelijke kansen krijgen om de “eindstreep” als winnaar te passeren. Toch zijn er mensen, die goed begonnen zijn en daarna op een gegeven moment afhaken. In onze tijd is dat beslist geen uitzondering. Ook van mensen die toch een uitstekend voorbeeld hebben gehad: ze konden van heel dichtbij zíen wat God in een toegewijd leven wil doen. In de Bijbel vind je daar een voorbeeld van in de persoon van Judas, maar ook van een “mede-arbeider”van Paulus: Demas. Paulus noemt hem 3x in zijn brieven, en elke keer zit hij op dat moment in de gevangenis. Zo rond het jaar 60, tijdens zijn eerste gevangenschap schreef hij over Demas op de manier zoals ik juist deed: een mede-arbeider (Flm.vs.24). De laatste keer dat we over deze man lezen is in 2Tim.4:10, waar en diep-trieste opmerking over Demas gemaakt wordt:
“Demas heeft mij uit liefde voor de tegenwoordige wereld verlaten. Hij is naar Thessaloníca vertrokken.”
Dit is geen opmerking van een totaal ontgoochelde man, die vlak voor de marteldood stond;integendeel: hij verwachtte de overwinnaars-kroon uit handen van zijn Heer in ontvangst te nemen !! Maar wat was er met Demas gebeurd?
Wat was de reden van z’n “afval”
Het is niet bekend hoe Demas tot geloof gekomen is, maar hij heeft zij-aan-zij met Paulus het evangelie gepredikt. Hij heeft in Paulus een geweldig voorbeeld van toewijding gehad. Hij heeft de wonderen gezien die door de handen van Paules in Jezus’ Naam werden verricht en tóch….”Hoe is het mogelijk?”, zul je misschien zeggen.Ik denk dat de reden in een paar opmerkingen uit de aangehaalde tekst uit 2Tim.is te vinden. In de eerste zegt Paulus dat hij “de wereld” lief gekregen heeft. Nu staat daar letterlijk “eeuw”(gr. aion). De meeste vertalingen hebben hier “wereld”, maar ik vond er één ( de Eberfelder-duits) die vertaalt met “Zeitlauf”. In het nederlands zou je “tijdgeest” zeggen. Én er is nog iets wat je eigenlijk in onze vertaling(en) niet ziet, nl.dat er duidelijk een proces aangegeven wordt: Letterlijk: “…hebbende liefgekregen”. Het was niet van het ene op het andere moment gekomen; langzamerhand kreeg de “tijdgeest” Demas in z’n macht. Hij is met toewijding aan Jezus met Paulus en z’n andere “mede-arbeiders” op pad gegaan, maar toen hij de weelde van de grote Romeinse steden zag, kreeg hij langzamerhand genoeg van de “stank” van de gevangenissen en kwam het proces van “de tijdgeest” op gang. Het “heden”, met alle tastbare comfort, kwam steeds dichterbij en de komst van het (onzichtbare) Koninkrijk van God lag steeds verder weg. “Waarom zou je als Christen niet mee mogen genieten van ….? We kunnen door middel van onze….(vul maar in: geweldige auto´s, kastelen van huizen-- van alle luxe voorzien enz.) laten zíen, hóe geweldig het is om Christen te zijn; niet dan ?” Ik ben ervan overtuigd dat in ontzettend veel christenlevens de “tijdgeest”heel erg “bemind” wordt.Een leven waarover Johannes later in zijn eerste brief schrijft:” Al wat in de wereld (gr.kosmos) is,” oa: de” begeerte van de ogen “, daarvan zegt de Bijbel:”die gaat voorbij, maar wie de wil van God doet, blijft tot in eeuwigheid”
Dat ene zinnetje over “het proces”, wat plaats vond in het denken van Demas verklaart eigenlijk alles:”Hij is naar Thessaloníca vertrokken.” Dat was één van de mooiste en grootste steden van het Romeinse rijk. Het lag prachtig tegen een heuvel opgebouwd met een riant “uitzicht op de zee….”. Een centrum van handel: van alle gemakken voorzien! Ik las ergens: “ het was de vleesgeworden tijdgeest”.
Hoe is het met ons Christenen? Markus is ook eenmaal in de strik van het “gemak(kelijke) gevallen. Maar in dezelfde brief waarin Paulus over Demas schrijft, zegt Paulus dán over Markus:”Ga Markus halen en breng hem met u mee; ik kan hem goed gebruiken voor het werk”. Markus had het op tijd ingezien
En wij ??
Geen opmerkingen:
Een reactie posten