Het werk met de kerken van de Andes gaat door.

Toen we in 2001 in het binnenland van Cajamarca begonnen met het trainen van leiders van kleine evangelische kerken, trokken we daar vaak ter paard naar toe. Vaak moesten we de Jeep in een dorpje bij een christenfamilie laten staan en verder reizen met paard of muilezel, soms 3-4 uur berg op en berg af. 

Josue bezoekt nu nog steeds de verschillende kerkjes
van Sucre en Oxamarca

We organiseerden “scholen” in 5 dorpen, waar de leiders van de omringende dorpen dan van maandag tot donderdag bij elkaar kwamen. Ger gaf les over de fundamenten van ons geloof. Er was zoveel onkunde. Velen hadden slechts 3 jaar lagere school gehad, ze konden dan enigszins lezen en voldoende rekenen om zich te weren bij de verkoop van hun landbouwproducten. Het kostte hen moeite om de Bijbel te kunnen lezen, zowel technisch als begrijpend. De lessen waren dus heel erg noodzakelijk. Na het ongeluk in 2002 van Ger, waren we een jaar gebonden aan huis vanwege de revalidatie. De voorganger van Oxamarca vroeg ons om iemand te zoeken die het geplande programma voor dat jaar kon afmaken. We vonden een bijzondere broeder, die bereid was het programma af te maken. Zo werd ons team vergroot met Josué en in de volgende jaren werkten we met verschillende teams tegelijkertijd in verschillende plaatsen

Tegenwoordig kent de Peruaanse Andes bijna overal redelijk begaanbare wegen en is het eenvoudiger reizen naar Cajamarca. 

Leidersconferentie in Cajamarca

In oktober hadden we, als jaarlijkse afsluiting van alle bijbelstudies in het binnenland, een conferentie in Cajamarca. We mochten de kerk waar wij ons geestelijk thuis hebben, lenen voor de hele week. Er is daar plaats voor logies, er zijn bij ruimtes voor een vergadering en de keuken geeft mogelijkheid om te koken voor ongeveer 40 mensen. De organisatie vergt nogal tijd en inzet, maar het is geweldig om te mogen doen. Gilmer en Marciano hadden thema’s opgegeven en Judith en Wilfredo hebben er sprekers bij gezocht. De organisatie van de keuken met 2 kokkinnen en de maaltijden waren voor mijn rekening.

Innerlijke genezing

Nerida tijdens een workshop in de conferentie.

Lita vindt het spannend voor een grote groep mannen haar
bevindingen uit te leggen over "Stille tijd met God"

Bij elkaar kwamen 30 leidinggevenden van 16 kerken naar deze conferentie. Waaronder twee vrouwen: Nérida en Lita. Dit is heel bijzonder in een machocultuur, waar meestal alleen mannen de leiding hebben. We hadden eerst twee dagen Bijbelstudie over onderwerpen die ze zelf hadden gevraagd, zoals: hoe pastorale zorg te verlenen, nederigheid in de bediening en innerlijke genezing. Er kwam veel verdriet en frustratie los, we konden persoonlijke gesprekken hebben en samen bidden. Het is niet gebruikelijk om over je gevoelens te praten, of ze zelfs maar bewust te maken, helemaal niet in de Andes cultuur! Geweld in de families, is heel gebruikelijk en vaak is de “dader” zelf slachtoffer geweest. Als iemand tot bekering komt, volgt vaak de rest van het gezin en dat maakt dat de onderlinge relaties vaak verbeteren. Al ontbreekt het wel aan ruimte voor verwerking van vroegere littekens.

Na de bijbelstudies hielden we een vergadering om het jaarprogramma te evalueren en komende projecten te bespreken. In december sturen we aan elke zondagsschool lekkernijen en speciaal materiaal, zodat Kerst een echt evangelisatiefeest voor het hele dorp wordt. 

Het werk gaat door

We zijn heel blij dat het werk wat in 2001 begonnen is, door de plaatselijke voorgangers wordt doorgezet, met eigen in- en aanvullingen. Vaak worden Bijbels gevraagd met een concordantie achterin, dat betekent dus dat ze studie van de Bijbel maken en verbanden proberen te zoeken.

Ger praat met Lute tijdens de conferentie. 

Zijn onderwijs blijft ze nog altijd bij.

Blijf bidden voor de boeren in het binnenland. Ze hebben vrijwel allemaal mobieltjes en sommigen zelfs WhatsApp en facebook, maar verder zijn er nog zo ongelooflijk veel tradities, bijgeloof en valse leringen die weerlegd moeten worden en daarom blijven de studies van groot belang.

Zolang we in de buurt wonen, mogen we gastvrij zijn voor hen die in Cajamarca voor behandelingen komen en onderdak nodig hebben en voor advies als dat nodig is. We mogen nog steeds voor velen verschil maken in hun leven. En dat geldt voor iedereen en overal!!