Met vijf
gemeentes samen
 |
Het dorp Sucre – Provincie Celendin
|
Misschien ben je er al van op de hoogte, dat we elk jaar
een startbijeenkomst met alle voorgangers uit de dorpen rond Cajamarca hebben.
Op het moment dat de regentijd begint (zo rond oktober) hebben we een
evaluatiebijeenkomst, waar we dan het seizoen mee afsluiten en bekijken wat we
de volgende keer anders (en beter) kunnen doen.
Anders dan de afgelopen paar jaren, hebben we deze
leidersconferentie niet in Cajamarca, maar in Sucre gedaan, één van de
hoofdkerken in het binnenland, zo’n 2 ½
uur rijden van Cajamarca, maar door de wegwerkzaamheden – die in de
bergen vaak jaren duren - nu toch een uur langer. Er waren 20 leiders en
voorgangers van 5 verschillende dorpjes. Drie dochtergemeentes waren helaas
niet aanwezig. Maar we hadden nu met de aanwezige voorgangers een heel goede
tijd van studie, samen delen en ook ontspanning. Wat dit keer ook anders ging,
was dat de algemene leiding en organisatie op de schouders van voorganger
Marciano lag en wij er ter ondersteuning bij mochten zijn. Dit is een structurele
beslissing geweest in het voorjaar. De voorgangers, Marciano van Sucre en
Gilmer van Oxamarca zijn bekwame en geestelijk volwassen mensen geworden en we
denken dat zij in de toekomst de training van de voorgangers heel goed
aankunnen. Het is een bijzondere ervaring dat wijzelf de conferentie niet meer
hoeven te organiseren, maar dat we mogen zien hoe er nieuwe leiderspatronen
ontstaan.
Een warme
terugkeer
Voor ons (en niet alleen voor ons gelukkig) was de
terugkeer van één van de presbyters tot het team van de oudsten erg
indrukwekkend. Zoals we eerder dit jaar met jullie deelde was hij “in zonde
gevallen” en dat had heel diepe indruk op de andere voorgangers gemaakt. Ik,
Ger, had zelf ondertussen wel telefonisch contact met hem gehad, maar door de
zwakke verbinding in het binnenland, was het praktisch niet mogelijk een goed
gesprek met hem te hebben. Nadat hij onder tranen tijdens de conferentie
vergeving had gevraagd en gekregen, werd hij door de andere voorgangers warm
omarmd!
In de
praktijk
 |
Tijdens de lessen
|
Waar tijdens deze conferentie vooral de nadruk op werd
gelegd, was de praktische hulpverlening vanuit de kerken. Dus niet alleen de
prediking van het geloof en het maken van de keuze om Christen te worden, maar
óók en vooral het Christen-zijn in de praktijk. De nadruk werd o.a. sterk
gelegd op mannen als bv. William Booth en David Wilkerson. In de grote steden,
zoals bv. Lima neemt het aantal jeugdbendes schrikbarend toe, en ook het aantal
kinderen dat de nachten onder o.a. bruggen door moet brengen! Uiteraard hebben
wij en onze broeders in de bergdorpen met andere problemen te maken, maar de
problemen zijn er niet minder door. Integendeel!
Al vaker hebben we verteld over de sociale onrust die er
heerst in Cajamarca en omstreken vanwege conflicten tussen autoriteiten en de
mijnsector. Het is een gecompliceerd probleem met vele facetten als
werkgelegenheid, maar ook sterke milieuvervuiling. De boeren worden vaak
onvoldoende ingelicht over mogelijkheden en gevolgen van de mijnbouw en er is
weinig zorg voor het milieu, waar milieuactivisten dan weer gebruik van maken
door dorpen op te roepen tot acties als landbezetting en demonstraties, die
niet altijd geweldloos verlopen. Ook onze mensen hebben ermee te maken, want
het gaat vaak om hun waterwingebied, hun bevloeiingskanalen en hun akkers die
men probeert op te kopen.
 |
Ger tijdens de pauze met twee presbyters
|
We vragen gebed voor deze mannen om de juiste keuzes te
maken en vooral ook, dat ouders en voorgangers in de bergdorpen hun gezinnen
leren vormen en ontwikkelen. Bid ook voor de voorgangers en de jeugdleiders,
dat ze “levende” voorbeelden zullen zijn voor de mensen met wie ze dagelijks te
maken hebben. Wat heel veel problemen geeft, zijn de rondtrekkende
“prosperity”-evangelisten: ze veroorzaken veel scheuringen, puinhopen
achterlatende. Bid voor bescherming van de bestaande gemeenten.
Pastoraal
werk
Tijdens de conferentie maken de presbyters en de
voorgangers gebruik van de gelegenheid om de
ervaringen uit te wisselen, die ze tijdens hun rondreizen en bezoeken
aan de kerkjes opdoen. Het beleid en de ideeën van deze leiders is eensluidend
en dat is een heel positief punt. De problemen die ze tegen komen, vergen
echter veel wijsheid en tact. Veel plaatselijke leiders van de kleine kerkjes
verwachten dat de presbyters het werk doen wat zij zelf zouden moeten doen,
zoals bijv. huisbezoeken. Hoewel het steeds weer uitgelegd wordt dat dit door
de lokale kerk moet worden gedaan, komt deze boodschap (nog) niet over, op een
enkele voorganger na.
Het welzijn van de kerken lijkt steeds op en neer te
gaan, maar toch houden we goede moed en vertrouwen dat de Heer die een goed
werk begonnen is in verschillende mensen, dat ook zal volmaken. Daaraan te
mogen meewerken, ook iets minder en vaker op afstand is een enorm voorrecht en
een vreugde.
Bij voorbaat: heel hartelijk dank voor je meeleven en
meebidden. Zonder deze facetten van het werk kunnen we “geen meter” verder...!
 |
| Samen eten |
 |
| Bijbelstudie |
